ՄԱՅՐ ԱԹՈՌ ՍՈՒՐԲ ԷՋՄԻԱԾՆԻ ՄԷՋ ԵՕԹ ՆՈՐ ՔԱՀԱՆԱՅ ՁԵՌՆԱԴՐՈՒԱԾ

Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սի օրհ­նու­թեամբ, ե­րէկ, Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ քա­հա­նա­յա­կան ձեռ­նադ­րու­թիւն։ Մայր Տա­ճա­րի մէջ հան­դի­սա­ւոր Ս. Պա­տա­րագ մա­տոյց Սուրբ Էջ­միած­նի Քրիս­տո­նէա­կան դաս­տիա­րա­կու­թեան կեդ­րո­նի տնօ­րէն Տ. Վար­դան Եպսկ. Նա­ւա­սար­դեան, ո­րու ձե­ռամբ քա­հա­նա­յա­կան ձեռ­նադ­րու­թիւն եւ օ­ծում ստա­ցան եօթ սար­կա­ւագ­ներ։ Ա­րա­րո­ղու­թեան ըն­թաց­քին Նո­րին Սրբազ­նու­թիւ­նը նո­րըն­ծա­նե­րը քա­հա­նա­յու­թեան կո­չեց՝ Սրբա­լոյս Միւ­ռո­նով օ­ծե­լով ա­նոնց ճա­կատ­ներն ու ձեռ­քե­րը ու ա­նոնց շնոր­հե­լով նոր հո­գե­ւոր ա­նուն­ներ։ Այս­պէս, Հայկ Սրկ. Թա­դէո­սեան վե­րա­նուա­նուե­ցաւ Տ. Թա­դէոս Քա­հա­նայ, Ար­տակ Սրկ. Վար­դա­նեան՝ Տ. Թոր­գոմ Քա­հա­նայ, Ա­ւե­տիս Սրկ. Ա­սատ­րեան՝ Տ. Ար­շա­ւիր Քա­հա­նայ, Վար­դան Սրկ. Զէյ­նա­լեան՝ Տ. Պար­գեւ Քա­հա­նայ, Ար­ման Սրկ. Շո­խի­կեան՝ Տ. Գրի­գո­րիս Քա­հա­նայ, Դա­ւիթ Սրկ. Ղա­րի­պեան՝ Տ. Կա­րա­պետ Քա­հա­նայ, Ար­ման Սրկ. Մար­տի­րո­սեան՝ Տ. Աբ­րա­համ Քա­հա­նայ։

Ձեռ­նադ­րու­թեան ա­ւար­տին նո­րըն­ծայ քա­հա­նա­նե­րը ներ­կա­նե­րուն փո­խան­ցե­ցին ի­րենց անդ­րա­նիկ օրհ­նու­թիւ­նը։ Ձեռ­նադ­րիչ Սրբա­զան Հայ­րը օ­րուան պատ­գա­մին մէջ ը­սաւ հե­տե­ւեա­լը.

«Հա­յաս­տա­նեայց Ա­ռա­քե­լա­կան Ս. Ե­կե­ղե­ցին դար­ձեալ իր՝ դա­րե­րով շա­րու­նա­կուող յաղ­թա­կան ար­շա­ւը կ՚ու­ղեն­շէ եւ այս օ­րը այդ ըն­թաց­քին մէջ յա­րու­թեան յաղ­թա­կան խոր­հուր­դի եւ Աս­տու­ծոյ ներ­կա­յու­թեան շնոր­հի մեծ վկա­յու­թիւնն է։ Ս. Հա­ղոր­դու­թեան՝ Պա­տա­րա­գի սրբա­զան խոր­հուր­դի ըն­թաց­քին բո­լորս ա­ղօթք­նե­րով կա­տա­րե­ցինք սրբա­զան մեր ե­կե­ղեց­ւոյ եօթ խոր­հուրդ­նե­րէն մին՝ ձեռ­նադ­րու­թեան սրբա­զան խոր­հուր­դը։ Հա­յոց Ե­կե­ղե­ցին, սի­րե­լի­նե՛ր, հաս­տա­տուած ըլ­լա­լով ճշմա­րիտ վէ­մի՝ մեր Տէր Յի­սուս Քրիս­տո­սի ճշմա­րիտ խօս­քին վրայ, ա­ռա­քե­լա­կան շա­րու­նա­կա­կա­նու­թեամբ, սրբա­զան հայ­րա­պետ­նե­րու, վար­դա­պետ­նե­րու, քա­հա­նա­նե­րու եւ սար­կա­ւագ­նե­րու ա­րեան վկա­յու­թեան ան­սա­կարկ ինք­նա­նուի­րու­մի եւ ծա­ռա­յու­թեան ար­դիւն­քին Տի­րոջ մարմ­նի ծա­ռա­յու­թեամբ կը շա­րու­նա­կէ իր ա­ռա­քե­լու­թիւ­նը։ Այ­սօր Հայ Ե­կե­ղե­ցին, ան­գամ մը եւս զօ­րա­նա­լով, պայ­ծա­ռա­զար­դուած է Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նով, ո­րով­հե­տեւ Տի­րոջ հո­գին դար­ձեալ բո­լո­րիս ա­ղօթ­քով ի­ջաւ եօթ­նարփեան իր շնոր­հա­բաշ­խու­թեամբ, ա­ռա­տօ­րէն հե­ղեց իր ի­մաս­տու­թեան լոյ­սը եւ շա­րու­նա­կեց հրա­շա­գոր­ծել մեր կեան­քին մէջ, հրա­շա­գոր­ծել ե­րի­տա­սարդ, գի­տա­կից, հա­ւատ­քով զօ­րա­ցած այս եօթ նո­րըն­ծայ ե­րի­տա­սարդ­նե­րու ինք­նա­նուի­րու­մով, ինք­նա­զո­հո­ղու­թեամբ եւ ինք­նա­ծա­ռա­յու­թեամբ։ Հա­ւատ­քի վկա­ներ են այ­սօր այս եօթ նուի­րեալ ծա­ռայ­նե­րը, ո­րոնք պի­տի սպա­սա­ւո­րեն Տի­րոջ խո­րա­նին՝ մեր ժո­ղո­վուր­դի հո­գե­ւոր կեան­քի ա­ռող­ջաց­ման հա­մար Աս­տու­ծոյ սէ­րը եւ ճշմա­րիտ խօս­քը բաժ­նե­կից դարձ­նե­լով ա­նոնց կեան­քին։ Աս­տուա­ծա­հաս­տատ խոր­հուրդ մըն էր, զոր կա­տա­րե­ցինք ձեռ­նադ­րու­թեամբ եւ Աս­տու­ծոյ Ս. Հոգ­ւոյ խորհր­դա­նի­շը հան­դի­սա­ցող Սրբա­լոյս Միւ­ռո­նի հեղ­մամբ, ո­րով Ս. Հոգ­ւոյ շնորհ­նե­րով՝ տրուած ա­նոր ա­ռա­քեալ­նե­րուն, ա­նոնց շա­րու­նա­կա­կա­նու­թեամբ մին­չեւ մեր օ­րե­րը փո­խան­ցուած կա­պե­լու եւ ար­ձա­կե­լու ծա­ռա­յու­թեան այդ շնոր­հին կո­չե­լով զա­նոնք»։

Ս. Պա­տա­րա­գի տե­ւո­ղու­թեան, «Ող­ջոյն»ի պա­հուն Մայր Ա­թո­ռի միա­բան­նե­րը բարձ­րա­ցան Ս. Խո­րան՝ շնոր­հա­ւո­րե­լու քա­հա­նա­նե­րը եւ համ­բու­րե­լու ա­նոնց միւ­ռո­նա­բոյր ճա­կատ­ներն ու ձեռ­քե­րը։

Ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ նաեւ վե­ղա­րի տու­չու­թեան ա­րա­րո­ղու­թիւն։ Տ. Գրի­գո­րիս Քա­հա­նայ վե­ղար ստա­ցաւ՝ հա­մալ­րե­լով Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի միա­բա­նու­թեան շար­քե­րը։

Քա­ռաս­նօ­րեայ ա­պաշ­խա­րու­թեան շրջա­նէն վերջ նո­րաօծ քա­հա­նա­նե­րը Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տի տնօ­րի­նու­թեամբ ծա­ռա­յու­թեան պի­տի կո­չուին Հայ Ե­կե­ղեց­ւոյ թե­մե­րուն կամ կա­ռոյց­նե­րուն մօտ։