ՉՄԵՐԺԵ՛Լ ՀՐԱՒԷՐԸ

«Երանի՜ անոր, որ Աստուծոյ Արքայութեան մէջ հաց պիտի ուտէ». (ՂՈՒԿ. ԺԴ 15)։

Կեանքի հրաւէր մըն է Յիսուսի խօսած առածին մէջ նկարագրուած հիւրասիրութեան կոչը։ Եւ այս հրաւէրը մերժել՝ կեանքը մերժել կը նշանակէ։ Քանի որ Երկնքի Արքայութեան էութիւնը ժողովուրդին լաւ հասկցնելու համար, Յիսուս այս եւ նման առակներով պատկերացուց։

Այս կէտին յիշենք, որ Ս. Պատարագն ալ հրաւէր մըն է մեզի՝ որպէսզի մասնակից ըլլանք եւ ապրինք Յիսուսի ամբողջ կեանքը եւ, անշուշտ, քանի որ ան բացուած սեղան մըն է մեր բոլորին առջեւ, ամէն Ս. Պատարագի հաղորդուինք եւ ճաշակենք Ս. Հաղորդութիւնը՝ Յիսուսի Մարմինը եւ Արիւնը…

Ահաւասի՛կ, այս պատճառով հրաւէրը մերժել, ո՛չ թէ հրաւիրողին, այլ հրաւիրուողին վնաս կը պատճառէ։

Մարդ երբ Աստուծոյ անունը չառնէ իր շուրթին վրայ, բնականաբար չի կրնար լսել Անոր հրաւէրը, եւ կը զրկուի հոգեւոր հացկերոյթի մասնակցութենէն։ Եւ ուրեմն արժանի պիտի չըլլայ մարդ այդ ուրախութեան՝ Աստուծոյ Արքայութեան։

Հին կտակարանին մէջ ջրհեղեղին շատեր չլսեցին Աստուծոյ հրաւէրը եւ կորսուեցան, իսկ Նոյ լսեց Աստուծոյ ձայնը եւ հրաւէրը՝ ականջ դրաւ եւ հնազանդեցաւ Աստուծոյ եւ փրկուեցաւ։

Այս հրաւէրը ամէն ատեն մեզի կ՚ուղղուի մեր զանազան նեղութիւններուն մէջ, ուրեմն պէտք է լսել, հնազանդիլ այդ հրաւէրին փրկուելու համար մեր նեղութիւններէն՝ Նոյի օրինակով։

Ո՞վ հրաւիրել։

«Հարսանիքը պատրաստ է, բայց հրաւիրուածները արժանի չէին…». (ՄԱՏԹ. ԻԲ 8)։

Ուստի, հրաւէրը մերժողները արժանի չեն։

Տօներու առթիւ կը հրաւիրուին սիրելիներ, մերձաւորներ. հրաւէրներէ դուրս կարելի չէ մտածել Աստուծոյ Արքայութիւնը, աստուածային հացկերոյթը եւ ուրեմն հրաւէրի արժանի են բոլոր անոնք, որոնք կը լսեն հրաւէրի ձայնը եւ կ՚ընդառաջեն հրաւէրին։ Հոս, կարեւորը սա է, թէ արդեօք պատճառաբանութիւններով եւ պատրուակներով եւ կամ անտարբերութեամբ պիտի մերժե՞նք այս հրաւէրը, թէ պիտի ընդունինք եւ պիտի ընդառաջենք անոր։ Բայց նախապէս, անշուշտ, պէտք է լսել եւ լսելու յօժարակամ համոզում ունենայ մարդ։

Ուստի, մարդ հոգիով հարստացած դուրս կու գայ իր կեանքի հոգեւոր պայքարէն՝ քանի որ Ան է ճշմարտութիւնը, ճամբան եւ կեանքը։ Եւ ուրեմն, հարցը՝ հրաւէրին ընդառաջել կամ մերժելն է, առանց մոռնալու, թէ հրաւէր մը ընդունելու համար նախ եւ առաջ պէտք է ականջ դնել եւ լսել հրաւէրի ձայնը։

Աստուածային հրաւէրը, ընդհանրապէս կը մերժեն աշխարհասէր մարդիկ, որոնք երջանկութիւնը կը տեսնեն ներկայ աշխարհի հաճոյքներուն մէջ։ Որո՞նք են այս տեսակի մարդիկ։

Նախ, անտարբեր մարդիկ, անհետաքրքիրներ՝ որոնք իրենց հանգիստը վրդովել չեն ուզեր։ Թերահաւատներ կամ անհաւատներ։ Նաեւ աշխարհային վարդապետութիւններու կապուածներ, որոնք աստուածային ճշմարտութիւններու եւ արժէքներու կարեւորութիւն իսկ չեն ընծայեր եւ հոգիի իսկութիւնը կ՚ուրանան. կատարեալ նիւթապաշտներ են։ Եւ ընդհանուր առումով՝ անաստուածներ։

Յետոյ, կան մարդիկ, որոնք չեն ըսեր, թէ չեն հաւատար, բայց աշխարհային զբաղումներով իրենք զիրենք աշխարհային գործերու մէջ մխրճած են. խօսքով «հաւատացեալ» են։ Փոխանակ Քրիստոսի այգին մշակելու. իրենց ագարակը կը հերկեն։

Աստուծոյ յատկացուելիք հոգեւոր խրախճանքի պահերը յատկացուցած են ոմանք դրամ վաստկելու եւ վատնելու. առեւտուրը աղօթքի վերածած են, իրենք զիրենք այնպէս համոզելով, թէ «մէկ անգամ պիտի գան այս աշխարհը», հետեւաբար «դիզել» եւ ապա «կեր, արբ եւ ուրախ լեր», քանի որ վաղը մեռնելու վտանգը կայ, ինչ որ Էպիկիւրեան մտածելակերպով հաստատուած է որպէս մտացածին եւ յերիւրածոյ տեսակէտ։

Եւ ուրիշներ ալ այնքան կը չափազանցեն, որ Աստուծոյ պաշտօնեաները կը զրպարտեն, կը հալածեն եւ կը ջանան «բարոյապէս սպաննել» իրենց լեզուներու թոյնով։ Ասոնց համար Աւետարանին վճիռը շատ հետաքրքրական եւ զարմանալի է։ Անոնց համաձայն կրօնքը «տկարութիւն» է։ Կրօնքը կը նկատեն որպէս անկարողներու յենարան մը՝ նիւթական հարստութեան եւ քաղաքական ազդեցութեան դէմ։

Բայց կեանքի ընդհանուր փորձառութիւնը ցոյց կու տայ, թէ Աստուծոյ դէմ ըմբոստութեան եւ պայքարի վախճանը եղած է ոչնչացում եւ խաւա՛ր։ Այս ուղղութեամբ ոմանք փակած են իրենց ականջները այն աստուածային հրաւէրին՝ որ կը հնչէ միշտ իրենց ականջներուն մէջ։

Կան նաեւ, որ հրաւիրուելով ներկայ են ճաշկերոյթին։ Սակայն անոնք ճաշկերոյթի համար պատշաճ հագուստ չեն հագուած, որովհետեւ իրենց տունէն չեն եկած՝ պատահմամբ հրաւիրուած են. թէեւ արտաքնապէս «հիւր» են, բայց ներքնապէս՝ հոգեպէս այդ դիրքին եւ պատիւին մարդիկը չեն եղած։ Այս տեսակի մարդիկ անոնք են, որոնք նկատումներով եկած են եւ իրենց «աթոռ»ին անյարմար մարդիկ են։ Պօղոս առաքեալի խօսքով՝ «Քրիստոսը չեն հագած»։

Հարազատներ միայն կրնան ճշմարիտ հրաւիրեալներ ըլլալ…

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Դեկտեմբեր 14, 2024, Իսթանպուլ