ԵՐԿԻՒՂԱԾՈՒԹԵԱՆ ՊԱԿԱՍԸ

Ներկայ սերունդին նկարագրի ամենատխուր յատկանիշներէն մին է թեթեւաբարոյութիւնը։ Ո՛չ մէկ երկիւղածութիւն ունին անոնք բարոյական արժէքներու եւ սուրբ բաներու հանդէպ։ Ո՛չ մէկ ակնածանք՝ գերազանցապէս նուիրական արժանիքներու առջեւ։ Զոր օրինակ՝ ո՞վ կը յարգէ Աստուծոյ Խօսքը, Աստուծոյ անունը արժանաւորապէս։

Ներկայիս որքա՞ն երկիւծաղութիւն եւ ակնածանք մնացած է կրօնքի եւ պաշտամունքներու հանդէպ։

Շաբաթուան գերագոյն պահն է այն՝ երբ Աստուծոյ կը մօտենանք Անոր երկրպագելու եւ Անոր հետ հաղորդակցելու։ Մեր որդիական սէրը եւ երախտագիտութիւնը յայտնելու Անոր՝ Իր բիւրաւոր օրհնութիւններուն եւ շնորհներուն համար։

Մեր նուիրումը եւ ուխտերը հաստատելու եւ զԱյն տիեզերքի Տէր եւ Թագաւոր հռչակելու։

Արդարեւ, պաշտամունքը ամենավսեմ ժամն է, երբ Ան կու գայ թողութիւն, քաւութիւն եւ շնորհք մատակարարելու Իր առջեւ խոնարհողներուն։ Մխիթարելու եւ յուսադրելու Իր արարածները Իր ամենակարող Հոգիովը վերսպառազինելու Իր որդիները հոգեւոր եւ բարոյական ուժերով՝ որպէսզի անոնք աւելի քաջ, աւելի յաղթական եւ աստուածահաճոյ գտնուին կեանքի բոլոր մարզերուն մէջ։

Սիրելի՜ներ, դիտա՞ծ էք եկեղեցիներու դուռը յամեցող բազմութիւնը։ Ո՛րքան աղմուկ եւ կատակ, քրքիջ…։ Դուրսէն դիտող մը պիտի կարծէր, թէ ժողովուրդը հանդէսի մը եկած է կամ հանդէսէ մը կ՚ելլէ։ Ոմանք տաճար կը մտնեն դեռ իրենց խօսակցութիւնը եւ խնդուքը չդադրած։ Երբեմն ալ հեռաձայնը իրենց ձեռքին մէջ՝ շարունակելով իրենց խօսակցութիւնը եւ կամ պատրաստ՝ նկարահանելու։

Փսփսուք, ուշ գալ, ամէն դուռը բացուելուն ետեւ դառնալ, փոխանակ աղօթքներու մասնակցելու՝ հետաքրքրուիլ շուրջիններուն հետ եւ նման անպատշաճ վարմունք եւ երեւոյթներ՝ որոնք պաշտամունքի խորհրդաւոր վեհութեան հետ խոտոր կը համեմատին։ Թերեւս «պարզ բաներ» կամ «սովորական երեւոյթներ» ըսէ մէկը, եւ կամ չափազանցութիւն համարէ։ Շիտա՛կ, պարզ կամ սովորական բաներ, բայց, որոնք ախտանիշներ են մտացիր եւ անպատրաստ հոգեկան վիճակի։ Ասոնք ալ «պզտիկ աղուէսներ» են, որոնք այգին կ՚աւրեն եւ կ՚ամլացնեն Խօսքին քարոզութիւնը եւ տարածումը։

Ուրի՜շ էր սակայն մեր աստուածապաշտ եւ իրապէս հաւատաւոր հաւատացեալ ծնողներուն ակնածանքը եւ երկիւղածութիւնը պաշտամունքներու հանդէպ։ Արդարեւ, ծնողքը եւ ընտանիքը կարեւոր դեր մը ունի սերունդներու երկիւղած եւ ակնածանքով մօտենալու մէջ հոգեւոր արժէքներու։ Ուստի, այս մասին տիպար ըլլալու են ծնողներ իրենց որդիներուն։

Հիներ կիրակի օրը կանուխ կ՚ելլէին. յաճախ ծոմ եւ ձեռնածալ եկեղեցի կ՚երթային աղօթքով եւ խոկումով։ Երիտասարդներ, թոռներ կը հետեւէին անոնց նոյն երկիւղածութեամբ եւ ակնածանքով։ Առ հասարակ ժամանակէն 10-15 վայրկեան առաջ արդէն գրեթէ բոլոր ժողովուրդը հաւաքուած կ՚ըլլար։

Պաշտամունքներու շուրջ դժգոհութիւն չկար. ո՛չ ալ պատգամին կամ պաշտօնեային նկատմամբ քննադատութիւն։ Խոնարհութեամբ եւ հեզութեամբ կ՚ընդունէին Աստուծոյ Խօսքը եւ երկիւղով կը մեծարուէր Աստուծոյ ծառան՝ ո՛չ իր արժանիքներուն նայելով, այլ՝ յաւէտ իր պաշտօնին համար։ Ապա, նոյն ակնածանքով, նոյն ամփոփ եւ երկիւղած հոգիով տուն կը վերդառնային միշտ աղօթքով, որպէսզի «ցանուած խօսքը շատ պտուղ բերէ»։ Ահա՛, մեր ժողովուրդին արդիւնաւորման անհրաժեշտ պայմանը. ճշմարիտ երկիւղածութիւն եւ ակնածանք՝ պաշտամունքին, պատգամին եւ պաշտօնեային հանդէպ։

Կիրակի՝ «Տէրունական օր» կը նշանակէ. Տէրոջ օրը։ Հետեւաբար, ան ըլլալու է աղօթքի օր, պաշտամունքի նուիրուած օր, հոգիով վերանորոգուելու եւ հոգեւոր ծառայութիւններ մատուցանելու օր…

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Դեկտեմբեր 15, 2024, Իսթանպուլ