ՍԷՐ ԿԱՄ «AGAPE»

«Եւ եթէ իմ բոլոր ստացուածքս աղքատներուն կերցնեմ ե իմ մարմինս այրուելու տամ եւ սէր չունենամ, օգուտ մը չեմ ունենար». (Ա ԿՈՐՆԹ. ԺԳ 3)։

Պահ մը կեդրոնանանք եւ տեսնենք, թէ սէրը ի՞նչ կը նշանակէ մեր հոգեւոր կեանքին մէջ։ Ի՞նչ է սիրոյ իրականութիւնը։ Նոր կտակարանին մէջ՝ որուն բնագիրը յունարէն գրուած է, գործածուած է «Agape» բառը, որ մենք «Ագապի» տարադարձուցած ենք։ Յովսէփ Վարդանեանի վէպին անունն ալ «Ագապի» է։

Յունարէն այս «Agape» բառը առաքեալները գործածած են Աստուծոյ սիրոյն համար՝ անսակարկ, անկեղծ եւ մաքուր սէր, որ կը տարբերի ուրիշ սէրերէն։ Այս սէրը կ՚արտայայտուի նաեւ ընտանիքին մէջ՝ ծնողներու իրենց զաւակներուն հանդէպ ունեցած բնական, անխարդախ, անշահախնդիր սիրոյն մէջ։

Ահա այս սէրը պէտք է տիրէ եկեղեցիին անդամներուն՝ հաւատացեալներուն փոխյարաբերութեան մէջ։

Այսպիսի մաքուր, անսակարկ, անպայման, անսակարկ աստուածային սէրը մեր մէջ, մեր եկեղեցիներուն մէջ տեսնելով է, որ մարդիկ պիտի անդրադառնան եւ գիտնան, թէ մենք Աստուծոյ հարազատ զաւակներն ենք։

Պետրոս առաքեալ իր առաջին ընդհանրական նամակին մէջ սապէս կը գրէ.

«Եւ ամէն բանէ առաջ իրարու հանդէպ սրտանց սէր ունեցէք, որովհետեւ սէրը մեղքերու բազմութիւնը կը ծածկէ». (Ա ՊԵՏՐ. Դ 8)։

Մարդկային բնութիւնը եւ կեանքի ընդհանուր փորձառութիւնը ցոյց կու տայ, թէ մարդիկ կը սիրեն զիրենք սիրողները։ Մէկը սիրելու համար կը սպասեն, որ սիրուին՝ մարդիկ միշտ սիրուիլ կը պահանջեն սիրելու համար։ Մինչդեռ ճշմարիտ սէրը չի կրնար փոխադարձութեան առարկայ ըլլալ. անշահախնդիր սէրը ճշմարիտ եւ անկեղծ սէր է։ Բնական եւ սրտաբուխ սէր։ Այս պատճառով, շատ դիւրաւ կը սիրէ մարդ անոնք՝ որոնք զինք կը սիրեն։

Սակայն մեզի՝ հաւատացողներուս պատուիրուած է սիրել մեզ չսիրողները, նոյնիսկ մեզ ատողները։ Ա՛յս է Յիսուսի բացայայտ պատուիրանքը.

«Սիրեցէ՛ք ձեր թշնամինները, ձեզ ատողներուն բարիք ըրէք, ձեզ անիծողները օրհնեցէք, ձեզի նեղութիւն տուողներուն համար աղօթք ըրէք». (ՂՈՒԿ. Զ 27-28)։

Սիրելի՜ներ, որքան դժուար է գործադրել այս պատուէրները. բարիքով փոխադարձել չարութեան՝ կարծես հակառակ է մարդկային բնութեան։ Իրապէս քաջութիւն եւ հոգեւոր արիութիւն կը պահանջէ չսիրողը սիրել եւ մանաւանդ չարութիւնը փոխադարձել բարութեամբ։

Արդեօք կրնա՞նք ընել ասիկա. չարին փոխադարձել բարութեամբ։

Խոստովանինք, որ մարդկօրէն անկարելի է. նոյնիսկ ոմանց համար անըմբռնելի՛։ Սակայն ճշմարիտ հաւատացեալներ, կեանքը հոգեւոր աչքով դիտողներ կարող են եւ պէտք է կատարեն եւ կրնան կատարել Սուրբ Հոգիին օգնութեամբ միայն։

Արդարեւ, սէրը կը նմանի մոմի մը՝ որ լուռ, անձայն, անաղմուկ լոյս կը սփռէ՝ ինք կը հալի, կը հատնի, սակայն ուրիշները կը լուսաւորէ, ուրիշներուն օրհնութիւն կ՚ըլլայ։

«Ան որ Աստուած կը սիրէ, իր եղբայրն ալ պէտք է սիրէ՛». (Ա ՅՈՎՀ. Դ 20-21)։ Այս համարով Յովհաննէս առաքեալ կու տայ սիրոյ չափանիշը. եթէ մէկը կ՚ըսէ, թէ «Ես Աստուած կը սիրեմ» եւ իր եղբայրը ատէ, անիկա ստախօս է, քանի ան որ իր եղբայրը չի սիրեր՝ որ կը տեսնէ, Աստուած որ չի տեսներ, ի՞նչպէս կրնայ սիրել։ Այս է Աստուծոյ տուած պատուէրը։

Առանց սիրոյ կեանքը, արդարեւ, առանց ծաղիկի գարուն է։ Առանց սիրոյ կեանքը՝ կեանք չէ՛, որովհետեւ կեանքը կը սկսի սիրով։

Եւ եթէ մարդիկ սիրէին զիրար այնպէս՝ ինչպէս Աստուած զիրենք կը սիրէ, այն ատեն աշխարհ իրական դրախտ մը պիտի ըլլար։ Որովհետեւ. «Աստուած այնպէս սիրեց աշխարհը (մարդը) մինչեւ Իր Միածին Որդին տուաւ, որպէսզի ամէն ով որ Անոր հաւատայ, չկորսուի, հապա յաւիտենական կեանք ունենայ». (ՅՈՎՀ. Գ 16)։

Սիրելի՜ ընթերցող բարեկամներ, եթէ տակաւին ձեզ անսահման անսակարկ սիրով սիրող ձեր ստեղծողին՝ Աստուծոյ ներկայութիւնը չէք զգացած ձեր սրտերուն մէջ, Անոր անհո՜ւն սէրը չէք ճանչցած, պէ՛տք է յիշէք վերոյիշեալ համարը։

Առանց սիրոյ մարդուս բոլոր յատկութիւնները անարժէք են, Աստուած նա՛խ սէր կ՚ուզէ, մարդիկ եւս նախ սէր կ՚ուզեն եւ յետոյ միայն այլ բարեմասնութիւնները… Տէրը եւ Սէրը ձեզի հետ ըլլայ մի՛շտ…

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Դեկտեմբեր 24, 2024, Իսթանպուլ