«ՉԱՓԱՒՈՐ ՀԱՒԱՏԱՑԵԱԼ»

Վստահաբար ընթերցողներէն շատեր լսած ըլլան «չափաւոր հաւատացեալ եմ», «ծայրայեղականութենէ հեռու եմ, որովհետեւ ծայրայեղութիւն եւ հաւատք իրարու հակառակ են», «ես չեմ սիրեր չափազանցութիւններու երթալ հաւատքի կեանքիս մէջ», եւ այլն: Ասոնց մէջ հասարակ գիծը մէկ կողմէ չափազանցութեան, ծայրայեղութեան, միւս կողմէ՝ ես-ի շեշտադրումն է: Հաւատքի կեանքին մէջ ես գոյութիւն պէտք չէ ունենայ, այլ մի միայն մենք, այսինքն՝ Աստուած եւ մարդ, եւ այստեղ գերակշռող խօսքը պէտք է Աստուծոյ ըլլայ եւ ո՛չ թէ մարդուն:

Գալով չափաւոր հաւատացեալ եմ արտայայտութեան, ապա հաւատքի դիտանկիւնէն երբ նայինք այս արտայայտութեան, ապա յստակ կերպով կրնանք ըսել, որ հաւատքի կեանքին մէջ չափաւորութիւնը համահաւասար եւ համազօր է գաղջութեան, գաղջ վիճակին: Իսկ գաղջութիւնը հաւատքի կեանքին մէջ միշտ ալ դատապարտութեան արժանի վիճակ է: Սուրբ Յովհաննէս Քասեանը այս մասին կը գրէ. «Բազմաթիւ հոգեւորապէս սառած վանականներ ու աշխարհականներ տեսայ, որոնք փոխուեցան հոգեւորապէս տաք վիճակի. սակայն, երբեք չտեսանք, որ գաղջերը տաք վիճակի վերածուին»: Հաւատքի կեանքին մէջ երբեմն-երբեմն մարդ կրնայ սառիլ, այսինքն՝ սայթաքումներու եւ չարին յարձակումներուն պատճառով տկարանալ ու սառիլ, բայց շուտով կը կարենայ Աստուծոյ շնորհքով վերականգնիլ եւ շարունակել իր պանդխտութեան տարիներու պայքարը: Սակայն, անոնք որոնք իրենց հաւատքի կեանքին մէջ գաղջութեան կը հասնին, ապա ինչպէս Ս. Քասեանն ալ կ՚ըսէ, թէ այդպիսները դժուար թէ կարենան վերականգնիլ ու դառնալ դէպի Աստուած:

Յիշենք Տէր Յիսուսի յանդիմանութիւնը գաղջ եղողներուն եւ իրենք զիրենք հարուստ կարծողներուն, ինչպէս նաեւ լսենք խրատը եւ գործադրենք զայն, որպէսզի գաղջութեան մէջ չյայտնուինք. «Գիտեմ գործերդ, դուն ո՛չ պաղ ես, ոչ ալ տաք: Պէտք էր կա՛մ պաղ ըլլայիր եւ կա՛մ տաք: Սակայն դուն գաղջ ես, ո՛չ տաք եւ ո՛չ ալ պաղ, ուստի քեզ բերանէս դուրս պիտի փսխեմ: Կ՚ըսես՝ թէ “հարուստ էի եւ աւելի հարստացայ, եւ ո՛չ մէկ բանի կարօտ եմ”, սակայն չես գիտեր, թէ դուն ողորմելի մըն ես, խեղճ ու աղքատ, մերկ եւ կոյր: Ուստի քեզի հետեւեալ խորհուրդը կու տամ.- Կրակէն անցած զուտ ոսկի գնէ ինձմէ, որպէսզի հարստանաս, եւ ճերմակ հագուստներ առ՝ հագնելու համար, որպէսզի մերկութեանդ ամօթը ծածկես: Նաեւ դեղ դիր աչքերուդ, որպէսզի տեսնես: Ես Իմ սիրած անձերս կը յանդիմանեմ ու կը խրատեմ. ուստի նախանձախնդիր եղիր եւ ապաշխարէ՛: Ահա Ես դրան առջեւ եմ ու կը բախեմ: Եթէ մէկը Իմ ձայնս լսէ եւ դուռը բանայ, ներս պիտի մտնեմ եւ անոր հետ պիտի ընթրեմ, ան ալ՝ Ինծի հետ: Ով որ յաղթանակէ, անոր իրաւունք պիտի տամ նստելու Ինծի հետ Իմ գահիս վրայ, այնպէս՝ ինչպէս որ Ես յաղթեցի եւ բազմեցայ Հօրս հետ՝ Իր գահին վրայ» (Յյտ 3.15-21):

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Վաղարշապատ