Մէջբերում մը Վիքթոր Հիւկոյի նշանաւոր «Թշուառներ»էն.
«Աշխարհ զիս թուած անհաւատալի ու վերջը՝ պարզապէս թշուառ»։
Մարդ արարածը իւրացուցած է՝ իր ըրածներն ու անոր հետեւանքները վերագրել աշխարհին, ուր ինք կ՚ապրի՝ որպէս գերակշիռ տարր, որ կը կառավարէ։