ՊԱ­ՀԵ­ՑՈ­ՂՈՒ­ԹԻՒ­ՆԸ Ա­ՌԻԹ ԴԱՐ­ՁԵԱԼ ԴՐԱԽՏ ՄՏՆԵ­ԼՈՒ

Ոմանք վերանգիրը կարդալով թերեւս զարմանան եւ հարցնեն, ինչպէ՞ս կրնայ ըլլալ, որ պահեցողութիւնը առիթ է դարձեալ դրախտ մտնելու: 

Խորքին մէջ պահեցողութիւնը ո՛չ միայն առիթ է դարձեալ դրախտ մտնելու, այլ՝ Աստուծոյ հետ հաշտութիւն կնքելու կնիքն է պահեցողութիւնը, որու շնորհիւ մարդ կը մաքրուի իր աղտոտութենէն եւ սպիտակ պատմուճանը հագած՝ կը ներկայանայ Աստուծոյ:

Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին եւ այլ եկեղեցիներ նաեւ, տարուան ընթացքին ունին մի քանի պահեցողութեան ձեւեր, որոնց մէջ ամենէն կարեւորներն ու լայն տարածում գտածները իւրաքանչիւր չորեքշաբթի եւ ուրբաթ օրերու պահեցողութիւնն է, ինչպէս նաեւ Մեծ պահքը:

Էմմանուէլ Քահանայ Նազարեանը պահեցողութեան այս երկու ձեւերուն մասին հետեւեալը կը գրէ. «Քրիստոսէ ետք Անոր սուրբ առաքեալները սրբացուցին պահեցողութեան օրէնքը ամէն շաբաթ՝ երկու օր, Զատիկէն առաջ ալ՝ քառասուն օր պահելով ու պահել տալով։ Առաքեալները կ՚ըսեն քեզի. “Ո՛վ անարգ կաւ, ազատն Աստուած քեզի համար, քու փոխարէնդ բռնուեցաւ եւ Իր հրաշագործ ձեռքերը քու պատճառովդ կապուած՝ հրեաներուն ձեռքը մատնուեցաւ, երկինք եւ երկիր ստեղծողը քեզ մեղքի գերութենէն ազատելու համար Գողգոթայի անարգ փայտէն կախուեցաւ եւ խաչուեցաւ, քու հոգիդ կենդանի պահելու համար՝ Իր հոգին աւանդեց, այդ պատճառով քու վրադ սուրբ պարտք կը դնենք՝ չորեքշաբթին պահել Յիսուսի մատնութեան յիշատակին, եւ ուրբաթը՝ Անոր խաչելութեան ու մահուան յիշատակին համար։ Տակաւին, քառասնօրեայ պահք կը սահմանենք եւ Եկեղեցւոյ Սուրբ Սեղանը կը ծածկենք քեզմէ, ինչպէս որ Աստուած Ադամին դրախտէն արտաքսելէ ետք՝ անոր առջեւ փակեց փափկութեան դրախտի դռները, որպէսզի սուրբ պահեցողութեամբ քեզ Քրիստոսի Սուրբ Յարութեան արժանանալու համար պատրաստես”»:

Պահեցողութիւնը մէկ կողմէ մեզ մեր նախկին վիճակին կրնայ տանիլ՝ եթէ ճիշդ ձեւով կարենանք պահել, միւս կողմէ առիթ կու տայ մեզի հաշտուելու Տէր Յիսուսի հետ, որ մեր մեղքերուն համար յանձն առաւ խաչին մահը: 

Հետեւաբար անտարբերութեամբ եւ թեթեւութեամբ չմօտենանք պահեցողութեան եւ չանտեսենք զայն, ըսելով, թէ մենք որովհետեւ Շնորհքի մէջ ու տակ կ՚ապրինք, կարիք չունինք պահեցողութեան: Ո՛չ, այդպէս չէ, որովհետեւ չարը ամէն օր, ամէն վայրկեան կը պայքարի ու կ՚աշխատի մեզի դէմ, որպէսզի մեզ արտաքսուած վիճակի մէջ պահէ, ինչպէս նաեւ՝ թշնամացած մեր Փրկիչին: Թոյլ չտանք, որ չարը իր նպատակին հասնի եւ պահեցողութեամբ մենք մեզ զօրացնենք, որպէսզի կարենանք պայքարիլ անոր դէմ:

ՎԱ­ՐԱՆԴ ՔՈՐԹ­ՄՈ­ՍԵԱՆ

Վաղարշապատ