Հարթակ

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Վերջին երեք-չորս տարիներու ընթացքին Պոլսոյ Պատրիարքութիւնը դարձաւ հայկական օրակարգի ամենէն առաջնահերթ նիւթերէն մին։
Այդ ե՞րբ էր, որ մենք հայերով, աշխարհի ամենէն հեռաւոր կէտէն մինչեւ Երեւան, Պէյրութ ու նոյնիսկ Հալէպ բարձրաձայն պիտի խօսէինք Պոլսոյ Պատրիարքութեան մասին։ 

Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Տարուայ մէջ իմ սիրելի օրերէն մին է մարտի 8-ը՝ Կանանց միջազգային օրը, որուն միշտ սրտատրոփ կը սպասեմ։ Ի տարբերութիւն նախորդ տարիներուն, այս տարի մարտի 8-ին առանձնայատուկ ոգեւորութեամբ կը սպասէի, չէ՞ որ առաջին անգամ հերթական հարցազրոյցս խորագրեալ՝ «Մտովի պտոյտ՝ աշխարհի եւ ժամանակներու մէջ» պէտք է լոյս տեսնէր մեր թերթի ճակատին վրայ. սա սկսնակ լրագրողի մը համար մեծ առաջընթաց մըն էր։ 

Dünya bu sabah Yeni Zelanda’da yaşanan elim terör saldırısının sarsıntısı ile güne başlamıştır. İki farklı camii üzerine ateş açılması sonucunda 40 kişinin yaşamını yitirdiği bu elim saldırıyı en şiddetli biçimde kınamaktayız. Cuma namazı sırasında meydana gelen bu menfur saldırı, insanlıktan nasibini alamamış, eli kanlı canilerin gerçek yüzünü bir kez daha ortaya koymuştur.

ԱՆԱՀԻՏ ԿՕՇԿԱՐԵԱՆ

Յուզիչ բառերով եւ սաքսոֆոնի շքեղ մենանուագով այս գեղեցիկ փոփ-պալլատը 80-ական թուականներու ամենավառ երգերէն է, որ ժամանակի ընթացքին խամրելու փոխարէն՝ երթալով աւելի պայծառացաւ։ Ան ամբողջովին զգացումներու վրայ հիմնուած է, որ ունկնդիրը կը ստիպէ տեղափոխուելու դէպի այլ իրականութիւն մը, յուզուելու, զգալու եւ ապրելու երգի մէն մի ելեւէջին հետ։

Պատրաստեց՝ ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ

Քիչ չեն այն մարդիկ, որոնք անհանգիստ վիճակով աշխատանքի կ՚երթան. ոմանք ծայրայեղ պարտաճանաչութեամբ, ուրիշներ չափազանցուած զգուշաւորութեամբ, շատեր ալ՝ վախնալով վարպետէն… Անշուշտ անհանգիստ վիճակով աշխատանքի երթալը իր անխուսափելի անպատեհութիւնները ունի. առողջութեան վատթարացում, ապարդիւն աշխատանք եւ այլն: Այս երեւոյթին անդրադարձած է Քափիթըլ կայքը:

ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ

Դիմատետրի էջերուն վրայ, վերջերս, կը պսպղան ձեռարուեստի նմոյշներ. Կիլիկիոյ շրջանի՝ Այնթապ, Սվաս, Մարաշ, նաեւ Վան, Ուրֆա, ասեղնագործութեան նուրբ երանգները, գեղեցիկ հիւսուածքը ուշադրութեան կը հրաւիրեն ակնդիրը:
Ենթագիտակցութիւնդ քեզ ակամայ կը փոխադրէ ծննդավայր՝ Հալէպ, ուր ՍՕԽ-ի դարմանատան կից համեստ վաճառասրահ մը գոյութիւն ունէր, որ դարձեալ այս գեղեցկութիւնը կը սփռէր, կը կանչէր կարծես, խուլ կանչով մը հինէն եկած. գաւառներու մէջ հայ մամիկներու հիւսած ձեռակերտը կար հոն ու նորերը կու գային զարդարել այդ հին արժէքը, նոր դրոշմներով, նորամուծութիւններով հինին նորի տեսք կու տային:

ՀՐԱԿ ՓԱՓԱԶԵԱՆ

Ամառնային Պոլսոյ ժխորին մէջէն պիտ՚ փութայի քարափ։ Ծովու յոյսով համակուած՝ աղմուկը, ծուխը, զբօսաշրջիկներու գունդերը քիչ-քիչ պիտի սկսէի չնկատել։

ՅԱՐՈՒԹԻՒՆ ԱԲԵՂԱՅ ՏԱՄԱՏԵԱՆ

Որքա՜ն դժուար է բարեկամի մը մարմնաւոր ներկայութենէն հեռանալ յաւիտենապէս, եթէ վարժուած էք զինք տեսնելու։ Որքա՜ն ցաւալի է բարեկամի մը կենդանի ձայնէն զրկուիլ, եթէ իր իւրաքանչիւր նախադասութիւնը նոր պատգամ մը կը պարունակէ։

Տ. ԳՐԻԳՈՐ Ա. ՔՀՆՅ. ՏԱՄԱՏԵԱՆ

Որքան դժուար է հաշտուիլ ցաւառիթ իրականութեանց հետ։ Մեր մարդկային տկարութիւնն է որ ի յայտ կու գայ, երբ դէմ յանդիման կը մնանք անդարմանելի ցաւի մը կամ մահուան պարագաներուն։ Ոչ միայն կը դժուարանանք հաշտուիլ, այլ նաեւ կը զգանք մեր անզօրութիւնը, յիշելով Արարչին Աստուծոյ զօրութիւնը։

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Հայրենադարձ կին մը կաթնավաճառին խանութին մէջ, ցուցափեղկին դէմ կեցած պանիրներու տեսականին կը դիտէ՝ Լոռիի պանիր, Չանախի, Եղեգնաձորի..., գունաւոր պանիրներ, ածուխի վրայ մգացած պանիր, ու... կը գտնէ իրեն ու ընտանիքին համար ամենասիրելին՝ հիւսուած պանիրը, որուն համը քիչ մը կը յիշեցնէ Հալէպի պանիրը, անցեալի հետ կապող թել մըն է այս համը իրեն համար ու հազիւ թէ որոշումը պիտի փոխանցէ վաճառողին, պապիկ մը կը մտնէ կաթնավաճառին խանութը, ու՝

-Տվարոկ (ռուս. TBopor կաթնաշոռ) ունէ՞ք,- կը հարցնէ դրան սեմէն յառաջանալով: