ԱՆԱՀԻՏ ԿՕՇԿԱՐԵԱՆ
Յուզիչ բառերով եւ սաքսոֆոնի շքեղ մենանուագով այս գեղեցիկ փոփ-պալլատը 80-ական թուականներու ամենավառ երգերէն է, որ ժամանակի ընթացքին խամրելու փոխարէն՝ երթալով աւելի պայծառացաւ։ Ան ամբողջովին զգացումներու վրայ հիմնուած է, որ ունկնդիրը կը ստիպէ տեղափոխուելու դէպի այլ իրականութիւն մը, յուզուելու, զգալու եւ ապրելու երգի մէն մի ելեւէջին հետ։
Պատրաստեց՝ ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ
Քիչ չեն այն մարդիկ, որոնք անհանգիստ վիճակով աշխատանքի կ՚երթան. ոմանք ծայրայեղ պարտաճանաչութեամբ, ուրիշներ չափազանցուած զգուշաւորութեամբ, շատեր ալ՝ վախնալով վարպետէն… Անշուշտ անհանգիստ վիճակով աշխատանքի երթալը իր անխուսափելի անպատեհութիւնները ունի. առողջութեան վատթարացում, ապարդիւն աշխատանք եւ այլն: Այս երեւոյթին անդրադարձած է Քափիթըլ կայքը:
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
Դիմատետրի էջերուն վրայ, վերջերս, կը պսպղան ձեռարուեստի նմոյշներ. Կիլիկիոյ շրջանի՝ Այնթապ, Սվաս, Մարաշ, նաեւ Վան, Ուրֆա, ասեղնագործութեան նուրբ երանգները, գեղեցիկ հիւսուածքը ուշադրութեան կը հրաւիրեն ակնդիրը:
Ենթագիտակցութիւնդ քեզ ակամայ կը փոխադրէ ծննդավայր՝ Հալէպ, ուր ՍՕԽ-ի դարմանատան կից համեստ վաճառասրահ մը գոյութիւն ունէր, որ դարձեալ այս գեղեցկութիւնը կը սփռէր, կը կանչէր կարծես, խուլ կանչով մը հինէն եկած. գաւառներու մէջ հայ մամիկներու հիւսած ձեռակերտը կար հոն ու նորերը կու գային զարդարել այդ հին արժէքը, նոր դրոշմներով, նորամուծութիւններով հինին նորի տեսք կու տային:
ՀՐԱԿ ՓԱՓԱԶԵԱՆ
Ամառնային Պոլսոյ ժխորին մէջէն պիտ՚ փութայի քարափ։ Ծովու յոյսով համակուած՝ աղմուկը, ծուխը, զբօսաշրջիկներու գունդերը քիչ-քիչ պիտի սկսէի չնկատել։
ՅԱՐՈՒԹԻՒՆ ԱԲԵՂԱՅ ՏԱՄԱՏԵԱՆ
Որքա՜ն դժուար է բարեկամի մը մարմնաւոր ներկայութենէն հեռանալ յաւիտենապէս, եթէ վարժուած էք զինք տեսնելու։ Որքա՜ն ցաւալի է բարեկամի մը կենդանի ձայնէն զրկուիլ, եթէ իր իւրաքանչիւր նախադասութիւնը նոր պատգամ մը կը պարունակէ։
Տ. ԳՐԻԳՈՐ Ա. ՔՀՆՅ. ՏԱՄԱՏԵԱՆ
Որքան դժուար է հաշտուիլ ցաւառիթ իրականութեանց հետ։ Մեր մարդկային տկարութիւնն է որ ի յայտ կու գայ, երբ դէմ յանդիման կը մնանք անդարմանելի ցաւի մը կամ մահուան պարագաներուն։ Ոչ միայն կը դժուարանանք հաշտուիլ, այլ նաեւ կը զգանք մեր անզօրութիւնը, յիշելով Արարչին Աստուծոյ զօրութիւնը։
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
Հայրենադարձ կին մը կաթնավաճառին խանութին մէջ, ցուցափեղկին դէմ կեցած պանիրներու տեսականին կը դիտէ՝ Լոռիի պանիր, Չանախի, Եղեգնաձորի..., գունաւոր պանիրներ, ածուխի վրայ մգացած պանիր, ու... կը գտնէ իրեն ու ընտանիքին համար ամենասիրելին՝ հիւսուած պանիրը, որուն համը քիչ մը կը յիշեցնէ Հալէպի պանիրը, անցեալի հետ կապող թել մըն է այս համը իրեն համար ու հազիւ թէ որոշումը պիտի փոխանցէ վաճառողին, պապիկ մը կը մտնէ կաթնավաճառին խանութը, ու՝
-Տվարոկ (ռուս. TBopor կաթնաշոռ) ունէ՞ք,- կը հարցնէ դրան սեմէն յառաջանալով:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Մէկ-երկու օր առաջ Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին կրկին անգամ մուտք գործեց իր ծիսական-արարողական կեանքի ամենէն խորախորհուրդ ժամանակաշրջանը, որ յայտնի է Քառասնորդաց պահեցողութիւն կամ Մեծ պահք անուններով:
Հայ Եկեղեցւոյ զաւակներէն շատերը յատուկ նախապատրաստութիւն կը տեսնեն մուտք գործելու այս ժամանակաշրջանէն ներս, իրենց միտքերուն եւ հոգիներուն մէջ ունենալով բազմաթիւ ակնկալութիւններ եւ սպասումներ:
ՀՐԱԿ ՓԱՓԱԶԵԱՆ
Ատըեամանեան շրջագայութեանս ընթացքին, օր մը, Գրիգոր աղբարիկը ինծի առաջարկեց իրեն ուղեկցիլ դէպի Քեահթա, այցելելու համար իր զարմուհիներէն մէկուն։ Համաձայնեցայ։ Չէի գիտեր անշուշտ, որ մասամբ այլ հանդիպումներու նմանող այս մէկը մե՛ծ իւրայատկութիւն մը պիտի ունենար նաեւ։
Աշխատասիրեց՝
ՊԵՏՐՈՍ Ս. ՇԱՆՇԵԱՆՑ,
Արդի աշխարհաբարի վերածեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Անձնասպանութիւը նմանապէս յանցանք է հասարակութեան դէմ, որովհետեւ իւրաքանչիւր քաղաքացի իր կեանքով պարտաւոր է իր գերդաստանին եւ հայրենիքին [հանդէպ]. պարտաւոր է համբերութեան բարի օրինակ ըլլալ եւ քաջալերող՝ իր աշխատանքով: Եթէ կարծէինք, որ անձնասպանութիւնը արտօնուած է մարդուն, մենք բոլորովին անգութ կ՚ըլլայինք տառապեալներուն հանդէպ եւ առանց կարեկցանքի կը նայէինք, եթէ անոնք անձնասպան ըլլային:
