ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
Ցանեցի ծառ մը
տարիներ առաջ
չեմ ալ յիշեր ե՞րբ
բայց կը յիշեմ խնամքս
շնչաւոր այդ արարածին
թիզ-թիզ աճումը
ծառ մըն է սովորական
սովորակա՞ն
չէ, չէ, շատ անձնական
աճեցաւ, ծաղկեցաւ
ամէն ինչ շատ լաւ էր
մինչեւ...
Պատրաստեց՝ ԱԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ
20-րդ դարու վաթսունական թուականներէն սկսեալ, եւրոպական մշակութային աշխարհը յատուկ ուշադրութիւն կը սեւեռէ Լատինական Ամերիկայի երկիրներուն վրայ: Պատճառը լատին-ամերիկեան գրականութեան ասպարէզէն ներս յայտնուած նոր հեղինակներու աստղաբոյլն էր՝ մէկը միւսին յաջորդող շռնդալից երկերով, որոնց վիճակուած էր համաշխարհային գրականութեան անմահ ռահվիրաները դառնալ:
ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ
Պրէնթ Ֆրանքլին՝ Թեքսաս նահանգի Հիւսթըն քաղաքին մօտերը ունի շինարարական ընկերութիւն մը, ուր մէկ տարիէ կ՚աշխատի 17-ամեայ Մարք Անթհընի Տոյլը։ Այս տարուայ ամրան՝ գործատէրը կը հրաւիրէ գործաւորը, որպէսզի բնակի իր մօտ։
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Մինչ «Հիզպուլլահ»ի զինեալները կը շարունակէին իրենց յառաջխաղացքը Արսէլ աւանի լեռնային հատուածներուն ուղղութեամբ, Լիբանանի Վարչապետ Սաատ Հարիրի Սպիտակ տան մէջ (25 Յուլիս) կը հանդիպէր ԱՄՆ-ի Նախագահ Տանըլտ Թրամփի հետ:
Պատրաստեց՝ ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ
Թարգմանաբար կը ներկայացնենք «Լ՚Օրիան Լը Ժուր»ի պատրաստած Այնճարի մասին յօդուածը:
Երկրորդ տարին ըլլալով՝ «Լ՚Օրիան Լը Ժուր»ի ընթերցողները Լիբանանի եւ աշխարհի մէջ պիտի քուէարկեն ի նպաստ «լիբանանցիներուն նախասիրած գիւղի»ն
ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ
«Ի՞նչ մնաց. Կեանքէն ինծի ինչ մնաց
Ինչ որ տուի ուրիշին տարօրինակ այն միայն»
Վ. Թէքէեան
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Մեր եկեղեցւոյ կեանքին մէջ կարեւոր դեր վերապահուած է քահանայ հայրերուն: Կրօնական եւ ծիսական պարտաւորութիւններէն անդին քահանայ հայրերը կարեւոր ընելիք ունին:
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
Ծանր են քայլերս: Կը յառաջանա՞մ: Չեմ գիտեր, ի՞նչ կ՚ընեմ, բայց պէտք է յառաջանամ, ուժերս հաւաքեմ ու քալեմ դէպի հոն, բայց ո՞ւր է «հոն»ը. չե՞ս գիտեր, հո՛ն, հո՛ն, ուր տեսնելու փափաք մը ունէիր անհատնում, փափաք մը, որ կու գայ մանկութենէդ, անունէդ իսկ, զոր կը կրես ծնունդէդ ի վեր:
ՇՈՒՇԻԿ ՄԱՒԻՍԱԳԱԼԵԱՆ
Աւետիք Իսահակեանի տուն-թանգարանը պահուող ցուցանմոյշներուն մէջ առանձին տեղ կը գրաւեն այն բազմաթիւ իրերը, որոնք բանաստեղծը տարբեր առիթներով նուէր ստացած է իր ընկերներէն եւ մտերիմներէն: Այդ նուէրներու շարքին կայ հատ մը, որ իր մէջ իւրայատուկ խորհուրդ մը ունի:
ԱԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ
«Սուտին պոչը կարճ է», բայց սուտը կենդանի, «բանաւոր» էակ մը չէ, որ պոչ ունենայ, բայց «բանաւո» ներկայութեամբ մտքիդ ու լեզուիդ համագոյակցութեան եւ միասնականութեան «արդիւնարար» արարքն է։ Այդ ժամանակաւոր պոչաւոր արարքին մշտակայ ուղեկիցը ճարպիկութիւնն է, որ յաղթական գոյերթով դէսուդէն կը շրջագայի եւ գլուխը բարձր պահելով՝ մարդոց հետ կը նստի, կարծիք կը փոխանակէ եւ նոյնիսկ վճիռներ կ՚արձակէ։
