Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Հրեշ­տակ­նե­րը մէկ ա­նուն ու­նին՝ ՍԷՐ. սա­տա­նա­ներն ալ մէկ՝ ՆԱ­ԽԱՆՁ», կ՚ը­սէ Գրի­գոր Օ­տեան։
Ար­դա­րեւ սէ­րը մար­դուս ա­մե­նէն հիմ­նա­կան եւ ազ­նիւ զգա­ցումն է։

​ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կռիւը, դժբախտաբար, մարդկային կեանքի անբաժան եւ սովորական մէկ երեւոյթն է։ Կռիւը երբ կը վերածուի մանաւանդ իրար հարուածելու աստիճանին, ահաւասիկ կ՚ըլլայ քանդիչ արարք մը, որ մարդուն ո՛չ բանականութեան եւ ոչ ալ «մարդ» կոչումին կը պատշաճի։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Որո՞նք են կեանքի ամենալաւ տարիները։ Մարդիկ կան որ միշտ կարօտը ունին իրենց նախապէս ապրած տարիներուն՝ երջանիկ օրերուն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ողջախոհութիւն»ը կը նշանակէ՝ անձին ներքին միութիւնը իր մարմնաւոր եւ հոգեւոր էութեան մէջ։ Ողջախոհութիւնը առաքինութիւն մըն է՝ որ իր մէջ կը բովանդակէ անձին ամբողջականութիւնը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կորսուիլ, կորսնցնել, կորուստ ունենալ… մեծ մասամբ մարդուս ցաւ եւ վիշտ պատճառող այս իրողութիւնները անպակաս են մարդկային կեանքին մէջ։ Շահիլը, ունենալը, ունեցածը պահպանել որքան որ բնական է, կորսնցնելն ալ նո՛յնքան անխուսափելի է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Տէրունական աղօթքը երբ կ՚արտասանենք, Հայր «Մեր» գոչելով, մենք կ՚ոգեկոչենք Նոր Ուխտը՝ կնքուած Յիսուս Քրիստոսով, հաղորդութիւնը Ամենասուրբ Երրորդութեան հետ, եւ աստուածային անհուն սէրը, որ կը ծաւալի աշխարհի տարածքով։
Մեր Հայր Աստուածը պաշտելու, սիրելու եւ օրհնաբանելու համար մեզ Անոր ներկայութեան դնելէ ետք, «որդիական Հոգի»ն մեր սրտերէն եօթը խնդրանքներ, եօթը օրհնաբանութիւններ երկինք կը բարձրացնէ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Աստուծոյ վաւերական պաշտամունք մը մատուցանելու պարտականութիւնը կը վերաբերի մարդուն՝ անհատապէս եւ ընկերապէս։ Արդարեւ, բոլոր մարդիկ պարտաւոր են փնտռել ճշմարտութիւնը, յատկապէս այն հարցերուն շուրջ, որոնք կը հային Աստուծոյ, եւ զայն ճանչնալէ ետք, անոր փարիլ եւ անոր հաւատարիմ մնալ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Խօսիլը մարդ էակին ամենէն յատկանշական կարողութիւնն է՝ որուն միջոցով կը տարբերի միւս էակներէն՝ «ասուն» եւ «անասուն» ըլլալը սահմանագի՛ծն է «մարդ»ուն եւ բոլոր ապրող միւս էակներուն միջեւ։ Ուրեմն խօսիլը կարեւոր յատկութիւն մըն է՝ որ կը նշանակէ մտածումները ձայնաւոր կերպով արտայայտելու՝ խորհուրդները ուրիշներու ներկայացնելու իրողութիւնը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ի վերջոյ, եղբայրներ, խորհեցէք այն բաները՝ որոնք ճշմարիտ են, պարկեշտ, արդար, մաքուր, սիրելի, բարեհամբաւ, առաքինի եւ գովելի. թող միայն ասոնք զբաղեցնեն ձեր միտքը» (ՓԻԼ. Դ 8)։
Առաքինութիւնը սովորական եւ հաստատ տրամադրութիւնն է բարին գործելու։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ էակը «ովկիանոս» մըն է իր հոգւով՝ խորք եւ տարածութիւն անոնց հասարակաց յատկութիւններն են։ Ուստի ովկիանոսին խորութիւնը եւ տարածութիւնը յաւիտենականութեան, անհունութեան խորհրդանիշներն են, ինչպէս՝ հոգիին։