Հոգե-մտաւոր

ՄԱՐԴԻԿ ՉԵՆ ՓՈԽՈՒԻՐ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդիկ որքան որ արտաքնապէս փոխուած կ՚երեւին, էապէս երբեք չեն փոխուիր։ Արդարեւ մարդը իր ստեղծումէն ի վեր երեւութապէս մեծ փոփոխութիւններու է երթարկուած, հետզհետէ բարեփոխուած, նախկին մարդուն նկատմամբ արտաքնապէս, ապրած շրջանին համաձայն «արդի մարդ» է եղած։

ԲՆՈՒԹԻՒՆԸ ԴԻՏԵԼ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդիկ ընդհանրապէս անտարբեր կը գտնուին բնութեան պարզած հիանալի՜ տեսարանները, գեղեցկութիւնները դիտելու եւ զանոնք վայելելու, եւ կը նախընտրեն իրենց աչերը կառչած պահել «պատկերացիր գործիք»ին՝ հեռուստատեսիլին, դիտելու համար մարդոց բեմադրած զանազան «տեսարան»ները։

ԿՌԻՒԸ ԱՄԷՆ ԻՆՉ ԿԸ ՔԱՆԴԷ

​ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կռիւը, դժբախտաբար, մարդկային կեանքի անբաժան եւ սովորական մէկ երեւոյթն է։ Կռիւը երբ կը վերածուի մանաւանդ իրար հարուածելու աստիճանին, ահաւասիկ կ՚ըլլայ քանդիչ արարք մը, որ մարդուն ո՛չ բանականութեան եւ ոչ ալ «մարդ» կոչումին կը պատշաճի։

ՈՄԱՆՔ ԱԼ ԿԸ ԿՈՐՍՈՒԻՆ…

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կորսուիլ, կորսնցնել, կորուստ ունենալ… մեծ մասամբ մարդուս ցաւ եւ վիշտ պատճառող այս իրողութիւնները անպակաս են մարդկային կեանքին մէջ։ Շահիլը, ունենալը, ունեցածը պահպանել որքան որ բնական է, կորսնցնելն ալ նո՛յնքան անխուսափելի է։

«ՓՈՐՁՈՒԹԵԱՆ ՄԻ՛ ՏԱՆԻՐ ՄԵԶ»

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Տէրունական աղօթքը երբ կ՚արտասանենք, Հայր «Մեր» գոչելով, մենք կ՚ոգեկոչենք Նոր Ուխտը՝ կնքուած Յիսուս Քրիստոսով, հաղորդութիւնը Ամենասուրբ Երրորդութեան հետ, եւ աստուածային անհուն սէրը, որ կը ծաւալի աշխարհի տարածքով։
Մեր Հայր Աստուածը պաշտելու, սիրելու եւ օրհնաբանելու համար մեզ Անոր ներկայութեան դնելէ ետք, «որդիական Հոգի»ն մեր սրտերէն եօթը խնդրանքներ, եօթը օրհնաբանութիւններ երկինք կը բարձրացնէ։

ԿՐՕՆԱԿԱՆ ԱԶԱՏՈՒԹԻՒՆ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Աստուծոյ վաւերական պաշտամունք մը մատուցանելու պարտականութիւնը կը վերաբերի մարդուն՝ անհատապէս եւ ընկերապէս։ Արդարեւ, բոլոր մարդիկ պարտաւոր են փնտռել ճշմարտութիւնը, յատկապէս այն հարցերուն շուրջ, որոնք կը հային Աստուծոյ, եւ զայն ճանչնալէ ետք, անոր փարիլ եւ անոր հաւատարիմ մնալ։

ԽՕՍԵԼՈՒ ԲԱՐԻՔՆԵՐԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Խօսիլը մարդ էակին ամենէն յատկանշական կարողութիւնն է՝ որուն միջոցով կը տարբերի միւս էակներէն՝ «ասուն» եւ «անասուն» ըլլալը սահմանագի՛ծն է «մարդ»ուն եւ բոլոր ապրող միւս էակներուն միջեւ։ Ուրեմն խօսիլը կարեւոր յատկութիւն մըն է՝ որ կը նշանակէ մտածումները ձայնաւոր կերպով արտայայտելու՝ խորհուրդները ուրիշներու ներկայացնելու իրողութիւնը։

Էջեր