Արխիւ

Հայ­կա­կան ֆութ­պո­լի ար­դի մեծ աստ­ղը՝ Հեն­րիխ Մխի­թա­րեան հռչա­կուե­ցաւ Հա­յաս­տա­նի տա­րուոյն լա­ւա­գոյն ֆութ­պո­լէօ­րը։ Ե­րէկ, Ե­րե­ւա­նի մէջ կազ­մա­կեր­պուած մաս­նա­ւոր ա­րա­րո­ղու­թեան մը ըն­թաց­քին ան ստա­ցաւ իր «Ոս­կէ գնդակ»ը։

Պէ­շիկ­թա­շի Ս. Աս­տուա­ծա­ծին ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ ե­րէկ Ա­րե­ւա­գա­լի ա­րա­րո­ղու­թիւն­նե­րուն նա­խա­գա­հեց Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան, որ տուաւ նաեւ օ­րուան պատ­գա­մը։ Զա­նա­զան թա­ղե­րէ փու­թա­ցած հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րու խուռ­նե­րամ բազ­մու­թեամբ տե­ղի ու­նե­ցաւ ա­րա­րո­ղու­թիւ­նը, ո­րուն ներ­կայ էին նաեւ հո­գե­ւոր հո­վիւ Տ. Սար­գիս Ա. Քհնյ. Գու­յում­ճեան եւ Ար­ման Սրկ. Մա­րաշ­լեան։

Պատրիարքական Աթոռին շուրջ ստեղծուած տագնապալի կացութիւնը համայնքի թիւ մէկ խնդիրը:
Տ. Գարեգին Արքեպիսկոպոս Պեքճեան տեղեկացուց, որ յառաջիկայ օրերուն պիտի վերադառնայ Իսթանպուլ:

Լոն­տո­նի ա­հա­բեկ­չա­կան յար­ձակ­ման ար­ձա­գանգ­նե­րը կը շա­րու­նա­կուին ամ­բողջ աշ­խար­հի մէջ։ Ե­րէկ, այս դէպ­քին պա­տաս­խա­նա­տուու­թիւ­նը ստանձ­նեց Ի­ՇԻՊ-ը («Ի­րաք-Շա­մի իս­լա­մա­կան պե­տու­թիւն» ա­հա­բեկ­չա­կան խմբա­ւո­րում)։ Մինչ այդ, Անգ­լիոյ ի­րա­ւա­պահ մար­մին­ներն ալ պար­զե­ցին այս դէպ­քին տե­ղի տուած ա­հա­բե­կի­չին ինք­նու­թիւ­նը։

«ԱՄՆ-ի եւ Ռուսաստանի ԵՓԿ-ի նկատմամբ հետաքրքրութիւնը ցաւ կը պատճառէ Թուրքիոյ»:
Նախագահ Րէճէպ Թայյիպ Էրտողան ընդգծեց Անգարայի վերապահութիւնները՝ տարածքաշրջանի իրադարութիւններուն շուրջ:

Ֆէ­րի­գիւ­ղի սա­նուց միու­թեան մէջ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ հան­գու­ցեալ Թա­դէոս Կիւն­թէ­րի ի յի­շա­տակ կազ­մա­կեր­պուած նար­տի մրցա­շար­քին ա­ւար­տա­կա­նը։ Այս տա­րի 23-րդ ան­գամ կազ­մա­կեր­պուած մրցա­շար­քը ըն­թաց­քի մէջ էր շուրջ մէ­կու­կէս ա­մի­սէ ի վեր։

Պատրիարքական Աթոռին շուրջ ծագած տագնապը կ՚ուղղորդուի ծով հարցականներով, որոնք կը խորացնեն անորոշութիւնը եւ խոր մտահոգութիւնը:
Տ. Արամ Արք. Աթէշեանի համոզմամբ, պէտք է խուսափիլ Ամենայն Հայոց Վեհափառ Հայրապետը տեղական վէճերու ներքաշելէ: Ժամադրութեան համար միշտ սպասում:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մա­ղա­քիա Ար­քե­պիս­կո­պոս Օր­մա­նեան, 16 Յու­լիս 1913 թուա­կա­նի՝ «Քա­հա­նա­յից լսա­րան»ի իր դա­սա­խօ­սու­թեան ըն­թաց­քին, «Հայ Ե­կե­ղե­ցին ինք իր մէջ. Բա­րե­կար­գու­թիւ­նը ի՞նչ ուղ­ղու­թեամբ պէտք է ըլ­լայ» նիւ­թով, ի մէջ այ­լոց կ՚ը­սէ, թէ՝ ծէ­սե­րու եր­կա­րու­թեան եւ կա­նոն­նե­րու խստու­թեան առ­թիւ, պէտք է ըն­դու­նիլ որ Հայ Ե­կե­ղե­ցին քա­ղա­քա­կան պատ­ճա­ռով հար­կադ­րուեր է եր­բեմն տե­ղի տալ շատ մը պատ­շա­ճու­թիւն­նե­րու։

Ա­խալց­խա­յի, Վրաստան, Ս. Գրի­գոր Լու­սա­ւո­րիչ ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ՝ օրհ­նու­թեամբ Վի­րա­հա­յոց Թե­մի Ա­ռաջ­նորդ Տ․ Վազ­գէն Եպսկ․ Միր­զա­խա­նեա­նի՝ քա­ղա­քին մէջ ա­ռա­ջին ան­գամ տե­ղի ու­նե­ցած է «Հայ­կա­կան գա­թա» փա­ռա­տօ­նը, որ կը տօ­նուի քառասնօրեայ Մեծ պահ­քի Մի­ջին­քին: