Արխիւ

Ա­ՐԱ ԱՐԾ­ՐՈՒ­ՆԻ

27 Մարտ: Թատ­րո­նի Մի­ջազ­գա­յին օր:
Մի­ջազ­գա­յի՞ն, թէ՞…

Տա­տեան սա­նուց միու­թեան վար­չու­թեան նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ Ուր­բաթ ե­րե­կո­յեան հա­մա­նուն վար­ժա­րա­նի «Տիգ­րան Կիւլ­մէզ­կիլ» հան­դի­սաս­րա­հին մէջ հիւ­րըն­կա­լուե­ցաւ յայտ­նի ա­րուես­տա­գէտ Սեր­միան Մի­տեաթ։ Ան բե­մադ­րեց իր մէկ հո­գի­նոց խա­ղը։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Պատրիարքական Աթոռին շուրջ ստեղծուած տագնապալի կացութիւնը կաթուածահարման եզրին հասցուցած է թրքահայ ազգային-եկեղեցական կեանքը:
Համայնքային շրջանակները ուշադրութեամբ կը հետեւին բոլոր իրադարձութիւններուն եւ երեք սրբազաններէն ակնկալութիւնը դարձած է զոհողութեան պատրաստակամութիւնն ու համագործակցութիւնը:

Հա­յաս­տա­նի ֆութ­պո­լի ազ­գա­յին հա­ւա­քա­կա­նը ե­րէկ ե­րե­կո­յեան Ե­րե­ւա­նի մէջ հիւ­րըն­կա­լեց Ղա­զա­խիս­տա­նի ընտ­րա­նին։ «Վազ­գէն Սարգ­սեան» հան­րա­պե­տա­կան մար­զա­դաշ­տին վրայ տե­ղի ու­նե­ցաւ հան­դի­պու­մը, ո­րու ա­ւար­տին Հա­յաս­տան յաղ­թա­նակ տօ­նեց 2-0 ար­դիւն­քով։

Մե­րազն հա­մայն­քի սի­րե­ցեալ զա­ւակ­ներ,
Հա­ւա­քա­կան մեր կեան­քէն ներս վերս­տին կը դի­մագ­րա­ւենք դժուա­րու­թիւն­ներ։ Պատ­րիար­քա­կան ընտ­րու­թեան գոր­ծըն­թա­ցի ա­լե­կո­ծում­նե­րուն վրայ վեր­ջին օ­րե­րուն նոր ե­րե­սակ­ներ ա­ւել­ցան՝ Հո­գե­ւո­րա­կա­նաց հա­մա­գու­մա­րի կող­մէ տե­ղա­պա­հի ընտ­րու­թեան փու­լին։

Է­սաեան սա­նուց միու­թեան վար­չու­թեան եւ իր կող­մէ հո­վա­նա­ւո­րուած «Մա­րալ» եր­գի-պա­րի հա­մոյ­թի հա­մա­տեղ նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ այս տա­րի եւս կազ­մա­կեր­պուած է «Յա­ւեր­ժու­թիւն» խո­րագ­րեալ միջ­վար­ժա­րա­նա­յին պա­րի մրցոյ­թը։ Այս տա­րի երկ­րորդ ան­գամ կը կազ­մա­կեր­պուի այս ձեռ­նար­կը, որ ձօ­նուած է Է­սաեան սա­նուց միու­թեան հիմ­նադ­րու­թեան 70-ա­մեայ յո­բե­լեա­նին։

Կ. ՅՈՎ­ՀԱՆ­ՆԷ­ՍԵԱՆ

27 Մար­տը հռչա­կուած է Թատ­րո­նի մի­ջազ­գա­յին օր:
Ի՞նչ է թատ­րո­նը, ի՞նչ է ա­նոր դե­րը, ի՞նչ է ա­նոր կո­չու­մը:
Թա­տե­րա­գէտ­ներ ու թա­տե­րա­գիր­ներ, գրող­ներ ու գրաքն­նա­դատ­ներ սո­վո­րա­բար տար­բեր սահ­մա­նում­ներ կու տան թատ­րո­նի կամ տար­բեր մօ­տե­ցում­ներ կրնան ու­նե­նալ թատ­րո­նի մա­սին:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Ա­ռա­ջին ան­գա­մը չէր, որ լի­բա­նան­ցի բե­մադ­րիչ Շար­պէլ Խա­լի­լի պատ­րաս­տած քա­ղա­քա­կան եր­գի­ծան­քի ծրա­գի­րը կ՚ար­ժա­նա­նար ծանր մե­ղադ­րանք­նե­րու: Խա­լիլ, որ օ­րեր ա­ռաջ իր «Ալ Ժա­տի­տ» պատ­կե­րաս­փիւ­ռի կա­յա­նէն ցու­ցադ­րուող «Տու­մա Քա­րա­սի» յայ­տագ­րին ըն­թաց­քին բարձ­րա­ցու­ցած էր ե­րե­սու­նինն տա­րի ա­ռաջ շիի կրօ­նա­կան գոր­ծիչ Ի­մամ Մու­սա Ալ Սա­տը­րի եւ ա­նոր ըն­կե­րա­կից­նե­րուն ա­ռե­ւանգ­ման նիւ­թը, կը մեր­ժէր նե­րո­ղու­թիւն հայ­ցել «Ա­մա­լ» շար­ժու­մի հա­սա­րա­կու­թեան, ո­րոնց կար­ծի­քով Խա­լիլ վի­րա­ւո­րած էր ի­րենց հո­գե­ւոր ա­ռաջ­նոր­դը՝ Ալ Սա­տըրն ու ներ­կա­յիս գոր­ծող ղե­կա­վար Նե­պիհ Պըր­րին:

Թուր­քիոյ Հայ Կա­թո­ղի­կէ հա­սա­րա­կու­թիւ­նը հո­գե­ւոր հրճուան­քի մթնո­լոր­տով նշեց Մեծ պա­հոց Մի­ջին­քը։ Ե­րէկ այս առ­թիւ տե­ղի ու­նե­ցան կրօ­նա­կան եւ աշ­խար­հիկ ա­րա­րո­ղու­թիւն­ներ, ո­րոնց հան­դի­սա­պե­տեց Կա­թո­ղի­կէ Հա­յոց Վի­ճա­կա­ւոր Տ. Լե­ւոն Արք. Զէ­քիեան Գե­րա­պայ­ծա­ռը։