Արխիւ

Վար­շա­ւիոյ մէջ այ­սօր տե­ղի կ՚ու­նե­նայ ՆԱ­ԹՕ-ի գա­գա­թա­ժո­ղո­վը, որ ա­ռաջ­նա­հերթ տեղ կը զբա­ղեց­նէ մի­ջազ­գա­յին օ­րա­կար­գի վրայ։ Եր­կօ­րեայ այս գա­գա­թա­ժո­ղո­վին կը վե­րագ­րուի ար­տա­սո­վոր նշա­նա­կու­թիւն՝ հա­մաշ­խար­հա­յին հրա­տապ հիմ­նախն­դիր­նե­րու ըն­թաց­քին եւ ա­նոնց նկատ­մամբ դա­շին­քի դիր­քա­ւոր­ման ա­ռու­մով։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Իս­րա­յէ­լի վար­չա­պե­տին հա­մար մեծ յաղ­թա­նակ կը հա­մա­րուէր վե­րա­տի­րա­նալ իս­րա­յէ­լեան այն հրա­սայ­լե­րէն մէ­կուն, որ բռնագ­րուած էր 1982 թուա­կա­նին լի­բա­նա­նեան Պե­քաա­յի մէջ: Իս­րա­յէ­լի Լի­բա­նան ներ­խուժ­ման ըն­թաց­քին տե­ղւոյն «Սուլ­թան Եա­գու­պ» շրջա­նին մէջ տե­ղի ու­նե­ցած ճա­կա­տա­մար­տի ա­տեն սու­րիա­կան բա­նա­կը յա­ջո­ղած էր գրա­ւել իս­րա­յէ­լեան քա­նի մը հրա­սայ­լեր, ո­րոնք ա­ւե­լի ուշ տա­րուած էին Մոս­կուա: Այդ ռազ­մի ա­տեն քիչ չէր ռուս մաս­նա­գէտ­նե­րու ցու­ցա­բե­րած նե­ցու­կը Սու­րիոյ բա­նա­կին, ու այդ հրա­սայ­լե­րուն գրա­ւու­մը կը հա­մա­րուէր հա­մա­տեղ գոր­ծակ­ցու­թեան դրա­կան ար­դիւնք:

Խոր ցա­ւով վե­րա­հա­սու դար­ձանք, թէ ներ­կայ շաբ­թուան սկիզ­բին իր մահ­կա­նա­ցուն կնքած է Կեդ­րո­նա­կա­նի ըն­տա­նի­քի ե­րի­ցա­գոյն ան­դամ­նե­րէն մին՝ Ար­ման Շի­րին, որ իր սե­րուն­դի ե­զա­կի դէմ­քե­րէն մին էր եւ մեծ յար­գանք ու հա­մակ­րանք կը վա­յե­լէր ըն­կե­րա­յին կեան­քէ ներս։ Իր կո­րուս­տը խոր ցաւ յա­ռա­ջա­ցու­ցած է հա­մայն­քա­յին շրջա­նակ­նե­րուն մօտ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Պէտք է խոս­տո­վա­նինք, թէ մեր ա­մէն կար­դա­ցա­ծին չենք հա­ւա­տար, մա­նա­ւանդ երբ գրուա­ծին նիւ­թը «անձ» մըն է։ Յա­ճախ խոր­հած ենք թէ՝ ե­թէ նոյն գրուածք­նե­րը տա­րի­ներ վերջ կար­դա­ցուին, կար­դա­ցող­ներ պի­տի կար­ծեն կամ պի­տի են­թադ­րեն, որ իր մա­սին գրուած «անձ»ը՝ «դի­ցա­բա­նա­կան հսկայ» մըն է իր ի­մա­ցա­կան յատ­կու­թիւն­նե­րո­վը եւ գե­ղա­րուես­տա­կան տա­ղան­դո­վը։

Ռուսաստանի արտաքին գործոց նախարարը իրերայաջորդ շփումներ կ՚ունենայ Երեւանի եւ Պաքուի մէջ:
Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտութեան խաղաղ կարգաւորման ուղղեալ դիւանագիտական երթեւեկը կ՚աշխուժանայ:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Թե­րեւս անձ­նա­կան տկա­րու­թիւն մըն է՝ երբ օ­դը տաք է, միտքս կ՚ամ­լա­նայ, գո­նէ ա­ւե­լի դան­դաղ կ՚աշ­խա­տի քան գաղջ կամ պաղ օ­դի մը։

Սփիւռ­քի միակ հայ­կա­կան բար­ձա­գոյն կրթա­կան հաս­տա­տու­թիւ­նը՝ Հայ­կա­զեան հա­մալ­սա­րա­նը, շրջա­նա­ւարտ­նե­րու նոր հունձք մը տուաւ եւ հան­դի­սա­ւոր ա­րա­րո­ղու­թեամբ հա­մալ­սա­րա­նի շրջա­փա­կին մէջ 148 ու­սա­նող­նե­րու յանձ­նեց ա­ւար­տա­կան վկա­յա­կան­ներ: Յա­ջո­ղու­թեան բերկ­րան­քին խառ­նուած էր յուզ­մուն­քը հրա­ժեշտ տա­լու կրթա­կան այն օ­ճա­խին, ուր ու­սա­նող­նե­րը ան­ցու­ցած են ի­րենց կեան­քի ա­մե­նէն հա­ճե­լի պա­հե­րը:

Մխի­թա­րեան վար­ժա­րա­նի ըն­թա­ցա­ւարտ ա­շա­կերտ­նե­րուն հան­դէ­սը տե­ղի ու­նե­ցաւ դա­րա­ւոր կրթօ­ճա­խի պար­տէ­զին մէջ: Այս տա­րի վար­ժա­րա­նը կու տար իր 191-րդ պա­տուա­բեր շրջա­նա­ւարտ­նե­րը:

«Իրանի գործարարները հակուած են դէպի Սեւ ծով բացուիլ Հայաստանի ճանապահներուն միջոցաւ»:
Նախարար Գագիկ Բեգլարեանի խօսքերով, տարածքաշրջանէն ներս կ՚առաջարկուին լաւագոյն տարբերակները: