Արխիւ

Հայ ժո­ղո­վուր­դը ե­րէկ ու­նե­ցաւ մեծ կո­րուստ մը։ Այս­պէս, 83 տա­րե­կան հա­սա­կին իր մահ­կա­նա­ցուն կնքեց մե­ծա­նուն բա­րե­րար, սփիւռ­քա­հայ գոր­ծիչ եւ ա­մե­րի­կա­հայ գոր­ծա­րար Վա­հագն Յով­նա­նեան։ Սա իս­կա­պէս մեծ ու ան­փո­խա­րի­նե­լի կո­րուստ մըն է, ո­րով­հե­տեւ Վա­հագն Յով­նա­նեան հայ­կա­կան Սփիւռ­քի խորհր­դան­շա­կան ու տի­րա­կան դէմ­քե­րէն մին էր ու բե­րած էր վիթ­խա­րի նպաստ մը հայ ժո­ղո­վուր­դի կեան­քին։

 ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ող­ջա­խո­հու­թիւն» կը նշա­նա­կէ՝ հա­մա-լը­րու­մը ի­մա­ցա­կա­նու­թեան եւ բա­նա­կա­նու­թեան մար­դուն մէջ։ Ա­ւե­լի նեղ ու յա­տուկ ի­մաս­տով, կը նշա­նա­կէ՝ ժուժ­կա­լու­թիւն, չա­փա­ւո­րու­թիւն։

ԺԻ­ՐԱՅՐ ՉՈ­ԼԱ­ՔԵԱՆ

Երկ­րորդ խօսք առ­նո­ղը ե­ղաւ սու­րիա­հայ լե­զուա­բան, ման­կա­վարժ, ա­րեւմ­տա­հա­յե­րէ­նի դա­սա­գիր­քե­րու հե­ղի­նակ, եւ այժմ Ե­րե­ւա­նի Պե­տա­կան հա­մալ­սա­րա­նի դա­սա­խօս Յա­կոբ Չո­լա­քեան: Ան հան­դէս ե­կաւ «Գրա­կան հա­յե­րէ­նի եր­կու ճիւ­ղե­րու մեր­ձեց­ման խնդիր­նե­րը սփիւռ­քա­հայ դպրո­ցի հա­մա­պա­տաս­խան փոր­ձի լոյ­սին տակ» զե­կու­ցու­մով:

ԺԻ­ՐԱՅՐ ՉՈ­ԼԱ­ՔԵԱՆ

Յու­լիս 29-30-ին, Ե­րե­ւա­նի մէջ, տե­ղի ու­նե­ցաւ «Ա­րեւմ­տա­հա­յե­րէ­նի եւ ա­րե­ւե­լա­հա­յե­րէ­նի մեր­ձեց­ման խնդիր­նե­րը» խո­րագ­րեալ գի­տա­ժո­ղո­վը, Հա­յաս­տա­նի Գի­տու­թիւն­նե­րու ազ­գա­յին ա­կա­դե­միա­յի նա­խա­գա­հու­թեան նիս­տե­րու դահ­լի­ճին մէջ, կազ­մա­կեր­պու­թեամբ՝ Սփիւռ­քի նա­խա­րա­րու­թեան եւ Հա­յաս­տա­նի Ազ­գա­յին Ա­կա­դե­միոյ «Հրա­չ-եայ Ա­ճա­ռեան» լե­զուի կաճառին։

Շաբաթավերջին Գնալը կղզիի բարձունքին վրայ Մուսա լերան հովը փչեց՝ նուիրական արժէքներու եւ ժողովրդական ապրումներու համադրութեամբ:
Շաբաթ երեկոյեան կատարուած տօնախմբութեան աւարտին պատրաստուիլ սկսած աւանդական հարիսան երէկուան Ս. Պատարագէն վերջ բաժնուեցաւ ժողովուրդին: Կրօնական եւ աշխարհիկ արարողութիւններուն հանդիսապետեց Տ. Սահակ Եպիսկոպոս Մաշալեան:

Մինչ Ուք­րայ­նոյ ճգնա­ժա­մը կը շա­րու­նա­կէ ա­ռաջ­նա­հեր­թօ­րէն զբա­ղեց­նել մի­ջազ­գա­յին օ­րա­կար­գը, շա­բա­թա­վեր­ջին կա­րե­ւոր հե­ռա­խօ­սազ­րոյց մը տե­ղի ու­նե­ցաւ Գեր­մա­նիոյ Վար­չա­պետ Ան­կե­լա Մեր­քէ­լի, Ֆրան­սա­յի Նա­խա­գահ Ֆրան­սուա Օ­լան­տի եւ Ռու­սաս­տա­նի Նա­խա­գահ Վլա­տի­միր Փու­թի­նի մի­ջեւ։ Ե­րեք ղե­կա­վարն­ե­րը այս հե­ռա­խօ­սազ­րոյ­ցին ըն­թաց­քին որ­պէս հիմ­նա­կան նիւթ անդ­րա­դար­ձան Ուք­րայ­նոյ առ­կայ ի­րա­վի­ճա­կին եւ Մինս­քի պայ­մա­նա­ւո­րուա­ծու­թիւն­նե­րու ի­րա­կա­նաց­ման։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Ե­րէկ լրա­ցաւ նի­ժե­րիա­ցի ա­շա­կեր­տու­հի­նե­րուն Պո­քօ Հա­րամ ծայ­րա­յե­ղա­կան խմբա­ւոր­ման կող­մէ ա­ռե­ւանգ­ման 500-րդ օ­րը: Այս առ­թիւ Նի­ժե­րիոյ տարբեր շրջան­նե­րուն եւ յատ­կա­պէս մայ­րա­քա­ղաք Ա­պո­ժա­յի մէջ բո­ղո­քի մեծ եր­թեր կազ­մա­կեր­պուե­ցան: Եր­թե­րուն գլխա­ւոր ռահ­վի­րան Bring Back Our Girls (Մեր աղ­ջիկ­նե­րը տուն դար­ձու­ցէք) շար­ժումն է, որ կը վա­յե­լէ ոչ միայն երկ­րի, այլ նաեւ՝ մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թեան զօ­րակ­ցու­թիւ­նը:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ­կա­յին ըն­կե­րու­թիւ­նը կեն­դա­նի գոր­ծա­րա­նա­ւո­րու­թիւն մը ու­նե­նա­լու հա­մար անհ­րա­ժե՛շտ է ըն­կե­րակ­ա­նու­թեան-հա­սա­րա­կաց միտք։ Ար­դա­րեւ ըն­կե­րու­թիւ­նը կազ­մող ա­մէն մէկ ան­հատ «ան­դամ» է ամ­բող­ջու­թեան եւ ա­ռանց այդ մէկ ան­դա­մին պա­կաս կը մնայ միու­թիւ­նը, չի կազ­մուիր ամ­բող­ջու­թիւ­նը։

Այս շա­բա­թա­վեր­ջին բո­վան­դակ Թուր­քիոյ մէջ կը նշուի Օ­գոս­տո­սի 30-ի Մեծ Յաղ­թա­նա­կի տօ­նը։ Ինչ­պէս ա­մէն տա­րի, այս տա­րի եւս ամ­բողջ եր­կի­րը խոր ե­րախ­տա­գի­տու­թեամբ կը վեր­յի­շէ Հան­րա­պե­տու­թեան մե­ծա­նուն հիմ­նա­դիր Մուս­թա­ֆա Քե­մալ Ա­թա­թիւրքն ու իր զի­նա­կից ըն­կեր­նե­րը։