ԱՐԷՏ ԿԸՃԸՐԻ ՑՈՒՑԱՀԱՆԴԷՍԸ
Նկարիչ Արէտ Կըճըր ներկայիս բացած է իր անհատական երկրորդ ցուցահանդէսը։ «Ընդ հուր եւ ընդ սուր» խորագրեալ ցուցահանդէսը երէկ երեկոյեան բացուեցաւ Ղալաթիոյ «Էօքտէմ եւ Այքութ» գեղարուեստասրահին մէջ։ Մինչեւ 9 Մայիս բաց պիտի մնայ այս ցուցահանդէսը, որ կ՚ընդգրկէ Արէտ Կըճըրի վերջին շրջանի ստեղծագործութիւնները։
«Ընդ հուր եւ ընդ սուր» խորագրեալ ցուցահանդէսը, որ իր անունը կ՚առնէ Զապէլ Եսայեանի 1909-ի Ատանայի կոտորածին տուած բնորոշումէն, կը քննէ Անատոլուի մէջ հարիւր տարի առաջ պատահած, անդառնալի բեկումը։ Իր այս ցուցահանդէսով՝ Կըճըր կը փորձէ մերձենալ Աղէտին՝ մեկնելով, մինչ 1915-ը երկարող միջոցին, իրենց զաւակները, ընտանիքները, եկեղեցիները, դպրոցները, հողերը եւ իրենք զիրենք պաշտպանելու համար զինուած, ապրելու համար դիմադրող հայ կանանց պատմութիւններէն։
Արուեստագէտը, իր կտաւներուն մէջ, վերացարկուած տարածքը եւ մարդիկը այլ տարածութիւն մը փոխադրելով կ՚օտարացնէ եւ անգամ մը եւս կը վերացարկէ։ Դէմ կը կենայ Անատոլուի «մինակ», «վիպապաշտ», «ամայի» եւ «կայուն» պատկերներուն, որոնք Օսմանեան կայսրութեան վերջին եւ Հանրապետութեան առաջին տարիներէն ի վեր շարունակ վերարտադրուած են՝ քաղաքականութեան, արուեստի, գրականութեան եւ շարժարուեստի միջոցով։ Ան կը մատնանշէ, որ իրականութեան մէջ երբեք ճշմարիտ չէ եղած Անատոլուի այն մտապատկերը, որուն յատկապէս 90-ականներէն ետք վերստին կը փորձեն տարբեր իմաստներ վերագրել։
«Ընդ հուր եւ ընդ սուր» այս կիները, որոնց պատմութիւնները եւ անունները նուազ յայտնի են, առառաւելն քանի մը լուսանկար միայն մնացած է իրենցմէ, մեր դէմ կը յայտնուին վկայութեան եւ վկայութեան անկարելիութեան միջեւ։ Կտաւները թերեւս կը հարցաքննեն արուեստագէտին կարելիութիւնը՝ միտքի սահմաններով Աղէտը հասկնալու, ինչպէս կ՚ըսէ վիպագիր Յակոբ Օշական՝ «Աղէտը՝ անհուն, բայց տարօրինակ կերպով միաձեւ, կը վրիպի արուեստագէտին պարագրկումէն․․․»։