ԵՆԻԳԻՒՂԻ ՄԷՋ ՏՕՆԱԿԱՆ ՕՐ ՄԸ

Են­գիւ­ղի Գիւտ Տփոյ Ս․ Աս­տուա­ծա­ծին ե­կե­ղեց­ւոյ մա­տա­ղօրհ­նու­թիւ­նը ե­րէկ նշուե­ցաւ խան­դա­վառ մթնո­լոր­տի մը մէջ։ Ե­կե­ղե­ցե­կան ու աշ­խար­հիկ հան­դի­սու­թիւն­նե­րուն նա­խա­գա­հեց Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ․ Ա­րամ Արք․ Ա­թէ­շեան։  Հո­գե­գալս­տեան տօ­նի օ­րուան զու­գա­դի­պած ա­րա­րո­ղու­թիւն­նե­րուն ըն­թաց­քին ո­գե­կո­չուե­ցան նաեւ Թրքա­հայ ու­սուց­չաց հիմ­նար­կի բա­րե­րար­նե­րը։

Օ­րուան Ս․ Պա­տա­րա­գը մա­տոյց ե­կե­ղեց­ւոյ քա­րո­զիչ Տ․ Ե­ղի­շէ Վրդ․ Ուչ­քու­նեան։ Ա­րա­րո­ղու­թեանց ներ­կայ էր նաեւ Տ․ Զա­տիկ Ա­բե­ղայ Պա­պի­կեան։ Ս․ Սե­ղա­նին սպա­սար­կե­ցին Կա­րօ Սեղ­բո­սեան, Ե­դուարդ Վար­ժա­պե­տեան կի­սա­սար­կա­ւագ­նե­րը, ու­րա­րա­կիր եւ այլ դպիր­ներ։ Եր­գե­ցո­ղու­թիւն­նե­րը կա­տա­րե­ցին Կէ­տիկ­փա­շա­յի Ս․ Յով­հան­նէս Ա­ւե­տա­րա­նիչ ե­կե­ղեց­ւոյ Զու­արթ­նոց Դպրաց Դաս-երգ­չա­խում­բին ան­դամ­նե­րը՝ խմբա­վա­րու­թեամբ Գէորգ Չաղ­լը­չու­պուք­ճուի եւ եր­գե­հո­նա­հա­րու­թեամբ Հեր­ման Փոր­թա­գա­լեա­նի։ Ի ժամ Ս․ Պա­տա­րա­գի յա­ւուր պատ­շա­ճի քա­րո­զեց հան­դի­սա­դիր Սրբա­զան Հայ­րը։ Յա­ւարտ ա­րա­րո­ղու­թեան ալ կա­տա­րուե­ցաւ մա­տա­ղօրհ­նու­թիւն եւ հո­գե­հանգս­տեան պաշ­տօն՝ նո­րոգ հան­գու­ցեալ եր­ջան­կա­յի­շա­տակ Կո­րիւն Արք․ Պա­պեա­նի, Թրքա­հայ ու­սուց­չաց հիմ­նար­կի բա­րե­րար­նե­րուն, ինչ­պէս նաեւ ե­կե­ղեց­ւոյ սա­տա­րող­նե­րուն ու սպա­սա­ւոր­նե­րուն հոգ­ւոցն ի հան­գիստ։

Այ­նու­հե­տեւ յա­րա­կից բա­կին մէջ սար­քուե­ցաւ սի­րոյ սե­ղան մը, ո­րուն նոյն­պէս նա­խա­գա­հեց Սրբա­զան Հայ­րը՝ իր կող­քին ու­նե­նա­լով ներ­կայ հո­գե­ւո­րա­կան­նե­րը։ Պա­տուոյ սե­ղա­նին վրայ տեղ գրա­ւած էր նաեւ թա­ղի յոյն ուղ­ղա­փառ Ս․ Աս­տուա­ծա­ծին ե­կե­ղեց­ւոյ թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ Լա­քի Վին­կաս։ Վեր­ջինս ե­կե­ղեց­ւոյ նուի­րեց գետ­նա­թու­թի ծառ մը, քա­նի որ թա­ղի յու­նա­կան ե­կե­ղեց­ւոյ գլխա­ւոր սրբա­պատ­կե­րը կը կոչուի գետ­նա­թու­թով Ս․ Աս­տուա­ծա­ծին (Փա­նա­յիա Քու­մա­րիո­թիս­սա)։

­Հիւ­րե­րը ջեր­մօ­րէն հիւ­րա­սի­րուե­ցան Ե­նի­գիւ­ղի ըն­տա­նի­քին ժրա­ջան ան­դամ­նե­րուն կող­մէ՝ գլխա­ւո­րու­թեամբ Թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ Կար­պիս Գա­լայ­ճեա­նի։ Յա­նուն թա­ղա­յին խոր­հուր­դին ար­տա­յայտուե­ցաւ Ա­րի Տէ­միր­ճիօղ­լու, որ ող­ջու­նե­լէ ետք ներ­կա­նե­րը, տե­ղե­կու­թիւն­ներ տուաւ ի­րենց գոր­ծու­նէու­թեան մա­սին։ Ման­րա­մաս­նօ­րէն ներ­կա­յաց­նե­լով պիւտ­ճէն, ան ը­սաւ, թէ աշ­խա­տանք­ներ կ՚ըն­թա­նան ե­կե­ղեց­ւոյ պատ­կա­նող տա­րածք մը վե­րա­դարձ­նե­լու հա­մար։ Ան ա­ւե­տեց նաեւ, թէ ե­կե­ղեց­ւոյ յա­րա­կից լքեալ ե­րեք տու­նե­րը վար­ձուած են եւ վար­ձա­կալ­նե­րը խոս­տա­ցած են նաեւ նո­րո­գել զա­նոնք։ Տէ­միր­ճիօղ­լու շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց նաեւ բո­լոր ա­նոնց, ո­րոնց ջան­քե­րով սարքուած էր ա­ւան­դա­կան սի­րոյ սե­ղա­նը։

Հա­ւա­քոյ­թը եզ­րա­փա­կուե­ցաւ Տ․ Ե­ղի­շէ Վրդ․ Ուչ­քու­նեա­նի հուսկ բան­քո­վ։