ԵՐՈՒՍԱՂԷՄԻ ՀԱՅՈՑ ՊԱՏՐԻԱՐՔՈՒԹԵԱՆ ԿՈՂՄԷ ՀԱՂՈՐԴԱԳՐՈՒԹԻՒՆ

Երբ ականատես կ՚ըլլանք Սուրիոյ մէջ շարունակուող խժդժութեանց եւ աւերիչ հակամարտութեանց, մեր սիրտերը կը լեցուին խոր վշտով ու մտահագութեամբ՝ բոլոր տառապողներուն համար։ Մասնաւորապէս, մեզ կը յուզէ ծանր վիճակը մեր հայ-քրիստոնեայ եղբայրներու եւ քոյրերու, որոնք սերունդներ շարունակ ապրած են այդ հողին վրայ, ուր ապաստանած են 1915 թուականի սարսափելի ցեղասպանութենէն ետք։ Սուրիան եղած է տունը վերապրածներու եւ անոնց ժառանգներու, որոնց ներկայութիւնը հոն քրիստոնեայ հայու տոկունութեան եւ հաւատքի վկայութիւնն է։ 

Այսօր, Սուրիոյ բոլոր քրիստոնեայ համայնքներու անվտանգութիւնն ու ապահովութիւնը դարձեալ վտանգուած են, բռնութեան եւ քաոսի պատճառով, որ ցաւալիօրէն կը պատուհասէ տարածաշրջանը։ Մենք մեր բողոքի ձայնը կը բարձրացնենք ո՛չ միայն բոլոր անմեղ կեանքերու պաշտպանութեան, այլեւ յատկապէս այն հայերուն համար, որոնք 20-րդ դարու առաջին ցեղասպանութիւնը տեսած ժողովուրդի կենդանի վկաներն են։ Անոնք պարզապէս էթնիք խումբ մը կամ հաւատացեալներու համայնք մը չեն, անոնք գոյատեւումի, հաստատակամութեան եւ արժանապատուութեան համար շարունակուող պայքարի սուրբ վկաներն են՝ ի դէմս ցեղասպանական հալածանքներու։ 

Սուրիոյ հայերը, որոնցմէ շատեր կը բնակին Հալէպի, Դամասկոսի եւ այլ քաղաքներու մէջ, արդէն շատ դիմակայած են։ Անոնք վերակառուցած են իրենց կեանքը ցեղասպանութենէն ետք, ստեղծած են կենսունակ համայնքներ եւ առատօրէն նպաստած են Սուրիոյ ընկերային, մշակութային եւ հոգեւոր կառուցուածքին։ Բայց եւ այնպէս, անոնք այժմ կանգնած են իրենց կեանքին եւ ժառանգութեան սպառնացող վտանգի առջեւ։ Անոնց եկեղեցիները, դպրոցները եւ տուները յայտնուած են շարունակուող քաղաքացիական պատերազմի կրակին տակ եւ դարձեալ տեղահանումի վախ կայ։

Կոչ կ՚ուղղենք միջազգային հանրութեան, պետութիւններուն, կրօնական կազմակերպութիւններուն, մարդասիրական մարմիններուն եւ անհատներուն, որպէսզի անյապաղ իրենց ուշադրութիւնը կեդրոնացնեն Սուրիոյ բոլոր քրիստոնեաներու պաշտպանութեան եւ պահպանման վրայ։ Այս համայնքները պարզապէս ազգային փոքրամասնութիւններ չեն, այլեւ Մերձաւոր Արեւելքի մէջ քրիստոնէական ներկայութեան կենսական մասն են․ ներկայութիւն մը, որ գոյատեւած է դարեր շարունակ։ Սուրիոյ մեր քրիստոնեայ եղբայրներու եւ քոյրերու անվտանգութիւնը պէտք չէ անտեսուի կամ դիտարկուի՝ որպէս երկրորդական խնդիր տարածաշրջանի քաղաքական տեղաշարժերու ֆոնին։ 

Թող Աստուած օրհնէ հայ ժողովուրդը եւ Սուրիոյ բոլոր քրիստոնեայ համայնքները եւ թող անոր ողորմութիւնը խաղաղութիւն եւ պաշտպանութիւն բերէ բոլոր անոնց, որոնք կը տառապին Սուրիոյ մէջ եւ անոր սահմաններէն դուրս։ Կ՚աղօթենք այն օրուան համար, երբ փոքրամասնութիւն կազմող բոլոր քրիստոնեաները, անկախ իրենց դաւանանքէն, կը կարողանան ապրիլ իրենց համայնքներու մէջ ներդաշնակ եւ ապահով՝ առանց կրօնական հալածանքներու։ 

ԴԻՒԱՆ Ս․ ԱԹՈՌԻ