ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Երեւանի Ռուսական արուեստի թանգարանին մէջ ինքնատիպ ցուցահանդէս մը բացուած է՝ «Սամովար»: Թէյ եռացնող մետաղեայ սարքն է սամովարը, որ ինքնաեռ թարգմանած ենք հայերէնով:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Աշխարհի վիճակը այսօր, անկասկած, բարդ է եւ անկայուն: Բայց փիլիսոփայութիւնը կրնայ երիտասարդները քաջալերել՝ կառչելու համար իրենց նպատակներուն։
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
1962 թուականին Խորհրդային Հայաստանի պետական հրատարակչութիւնը՝ «Հայպետհրատ»ը լոյս կ՚ընծայէ արեւմտահայ գրող, հասարակական գործիչ Տիգրան Չէօկիւրեանի (1884-1915) «Վանքը (Վարդապետի մը օրագիրը)» խորագրով գիրքը: Այս գիրքը առաջին անգամ տպուած է Պոլիս, 1914-ին, իսկ յետոյ Չէօկիւրեանի «Հերոսը» գործին հետ լոյս տեսած է Փարիզ, 1933-ին՝ «Նահատակ գրագէտներու բարեկամներ» մատենաշարով:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Մեծ պահոց հինգերորդ կիրակին կը կոչուի Դատաւորի կիրակի։ Ղուկասու Աւետարանին մէջ մեր Տէրը Յիսուս Քրիստոս առակ մը կը պատմէ Իր աշակերտներուն, որու պարունակութիւնը հետեւեալն է.
Այրի կին մը կար քաղաքի մը մէջ, որ իր շրջապատէն անիրաւուած էր։
ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ
1959-ը յատկանշական թուական մը եղաւ հալէպահայութեան համար։ Արդարեւ, առաջին անգամ ըլլալով Հայաստանի երգի պարի անսամպլը՝ ղեկավարութեամբ Թաթուլ Ալթունեանի, պիտի այցելէր Հալէպ քաղաքը եւ հոգեզմայլ ելոյթներով հանդէս պիտի գար:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Ի՞նչ է նախանձը եւ ի՞նչ է նաեւ նախանձելին: Ապրումներս ամփոփելով, պարզեմ:
Ըստ բառագիտական «աղբիւներուս», ըսեմ, որ նախանձը ուրիշ «բան» չէ, եթէ ոչ ուրիշի մը յաջողութիւններուն եւ առաւելութիւններուն նկատմամբ, մարդուն մէջ ծագող տեսակ մը զգացումը:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Ուքրայնայի ժողովուրդը ծանրագոյն օրեր կ՚ապրի: «Ծանրագոյն» բառը խեղճուկ է բնորոշելու այն ողջ ողբեգութիւնը, որ պատերազմը կը պատճառէ: Վիշտը, սուգը, քանդումը, աւերը, տեղահանութիւնը, գաղթը, անորոշութիւնը խառնուած են իրարու:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Հիմա պիտի խորհիք, թէ այս արցախցին ամէն անգամ կը պատմէ իր կեանքը: Իսկ ի՞նչ ընեմ: Կ՚ապրինք տխուր ու անորոշ ժամանակներ:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Իմ մանկութիւնը անցած է կենդանիներու շրջապատին մէջ: Մեր տունի մէջ միշտ շատ կենդանիներ կային: Շուն ու կատուներէ զատ, իմ վաղ մանկութեան տարիներուն մեծ հայրս կը պահէր կով:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
1950-ականներու վերջերը Հայաստանի «Եղիշէ Չարենց» գրականութեան եւ արուեստի թանգարանը Մաշտոցեան Մատենադարանին յանձնած է արեւմտահայ բանասէր, բանաստեղծ, խմբագիր եւ հասարակական գործիչ Թորոս Ազատեանի արխիւին մէջ գտնուող ձեռագրերը, որոնք փրկուած եզակի նմոյշներ են՝ դեգերումներու ուղի անցած եւ այսօր մայր հայրենիքի ձեռագրագիտական գլխաւոր կառոյցին մէջ ապահովապէս հանգրուանած:
