ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Հայազգի պատմաբան, լեզուաբան, բառարանագէտ, հայագէտ Երուանդ Տէր Մինասեանը (1879-1974) Էջմիածնի Գէորգեան ճեմարանի մէջ ուսանելու ժամանակ ճանչցած է Կոմիտասը, սակայն աւելի մտերմացած է Ճեմարանը աւարտելէն ետք, երբ Գերմանիոյ մէջ իր ուսումը աւարտելէն եւ վերադառնալէն ետք տեղեկացած է Կոմիտասին հիւանդութեան մասին:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Այսօրուան սուրբգրային ընթերցումներէն Ելից գիրքին մէջ (15.23-27) կը կարդանք դառն ջուրի մասին, երբ իսրայէլացիները Մովսէսի առաջնորդութեամբ դուրս եկած էին Եգիպտոսէն ու ճանապարհ կ՚երթային հասնելու համար խոստացուած երկիր, անապատին մէջ երեք օր ճանապարհ անցնելէ ու ջուր չգտնելէ ետք ծարաւցան: Երբ Մեռա հասած էին, այնտեղի ջուրերը դառն ըլլալով, սկսան տրտնջալ Մովսէսին դէմ, ըսելով. «Ի՞նչ խմենք» (Ելք 15.24):
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Ամէն երեկոյ, պարտաճանաչ աշակերտի մը նման, պարոն Հայկ մասնաւոր ժամ կը յատկացնէր իր անձին ու իր սենեակէն ներս առանձնանալով, սեղանին դիմաց գտնուող աթոռին վրայ կը հանգչէր, ապա քանի մը վայրկեան ետք կը սկսէր տետրակի մը մէջ արձանգրել օրուան իր մտածումներն ու տպաւորիչ յուշերը:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Երուսաղէմի Հայոց Պատրիարքարանի Մայր ձեռագրացուցակին հեղինակը՝ հայ ձեռագրագէտ, բանասէր Նորայր Գարեգինի Պողարեան, ծնած է 1904 թուականին, Հալէպ գաւառի Այնթապ քաղաքը (Օսմանեան կայսրութիւն): 1950 թուականէն մինչեւ 1992 թուականը, ան տեսուչը ըլլալով այդ պատմական ու հարուստ ձեռագրատան՝ անփոխարինելի ներդրում ունեցաւ հայ ձեռագրագիտութեան մէջ:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Աշխարհի համը՝ սէրը, բարին ու գեղեցիկն է, որոնք կաթիլ առ կաթիլ պակսելու սկսած են մարդկային պատմութեան սկիզբէն ի վեր: Իւրաքանչիւրս ունի կարիք սիրոյ ու բարութեան, իսկ գեղեցիկը նախընտրելի ու ցանկալի է բոլորիս կողմէ:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Արցախն ու արցախցին չեն կրնար ըլլալ առանձին:
2010 թուականէն ի վեր ալեւս փաստացի չեմ բնակիր Արցախի մէջ:
ՏՔԹ. ԶԱՒԷՆ ԱՒ. ՔՀՆՅ. ԱՐԶՈՒՄԱՆԵԱՆ
Անոնք այդ անկոչ «չափորոշիչներով» չզբաղեցան, այլ իրական արժէքներով։ Հայրենիքի մեր նոր սերունդին կը մնայ արժէքը գիտնալ այդ աշխատանքին ու գործքով ցոյց տալ անոնց աւանդին յարատեւ պահպանումին՝ հետեւելով Ոսկեդարեան ուղիին ու Պետական համալսարանի սկզբնական ոգիին։
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Երեւանի մէջ, յուլիս 4-ին, տեղի ունեցաւ միօրեայ գիտաժողով մը, որ կարեւոր ու հետաքրքրական օրակարգ մը կ՚ընդգրկէր՝ «Ծոցի արաբական երկիրներն ու հայ համայնքները. Արդի միտումներ եւ հիմնախնդիրներ» խորագիրն ունենալով:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Բոլորս ալ անհանգստացած ենք հայու ու Հայաստանի ներկայով, առաւել եւս ապագայով: Իսկ օրացոյցը հետզհետէ կը պղտորի: Օրերը կը մնան մշուշի թանձրացող քօղին տակ:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
«Հայր ու որդի երկուքով կը նստին աւանակի մը վրայ եւ կը շարժուին դէպի մօտակայ գիւղը: Տեսնողները, առաջին անգան կը քննադատեն ու կը վատաբանեն զանոնք՝ ըսելով, թէ անոնք չեն խնայեր կենդանին եւ երկուքով անասունի վրայ կը նստին:
