Հարթակ

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Արմատներով պոլսահայ նկարչուհի Վարդենի Մոստիչեան Երեւանի մէջ պատասխանեց մեր հարցումներուն։
-Ինչպէ՞ս սկսաք նկարչութեան:

ԿԱՐՕ ՊՕՀՃԱԼԵԱՆ

-Հեռուէէ՜ հեռու, խելքէդ միտքէդ չանցած տեղէ մը լուր մը պիտի ստանաս: Մօրաքս, հեռաւորութեան չափը լաւ շեշտելու համար, բառերը կ՚երկնցնէր, եւ ձախ թեւը բարձրացնելով, օդին մէջ կը շարժէր քանի մը անգամ:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

​«Որք զարդարեցին տնօրինաբար զիմաստս Անեղին,
հաստատելով յերկրի զգիր կենդանի՝
հովուել զհօտ նոր Իսրայէլի,
երգով քաղցրութեան հնչմամբ զԱստուած օրհնեսցուք:

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Սարեր, ձորեր կը սուրան չորս դիդ, երբ դուն նստած, հանրակառքի պատուհանին փարած, կը հետեւիս անոնց շղթային: Բարձրը, գաճաճը, տափարակը, կանաչը, լերկը, անտառոտը...

Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Այս օրերուն Հայաստանը հեքիաթի մէջ է։ Հայութիւնը կը ցնծայ։

ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷՊԷՃԵԱՆ

«Մենք քիչ ենք, բայց կը մնանք միշտ հայ»:
Գնալըն գեղեցիկ կղզի մըն է Վոսփորի վրայ, Պոլիս: 

ՀՐԱԿ ՓԱՓԱԶԵԱՆ

Չէ, մի՛ մտահոգուիք, ընթերցողներուս չէ, որ հրաժեշտ կու տամ։ Տասը ամիսէ ի վեր շաբաթը անգամ մը՝ միասին ենք, եւ հաճելի է ինծի համար, ուստի հեռանալու միտք չունիմ։
Հրաժեշտս՝ վեց կամ չորս տարի տեւած կեանքի մէկ կարեւոր հատուածին է ուղղուած։

Գրաբարէ թարգմանեց՝ 
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Դարձեալ գիտելի է, թէ երեք օրերու թիւը մտաւոր տեսութեամբ կը յարմարի Քրիստոսի խորհրդաւոր մարմինին՝ չորս կերպով.
Նախ՝ քրիստոնեայ ժողովուրդները մինչեւ նեռին ժամանակը, ինչպէս ուրբաթ օրը, բազմաթիւ չարչարանքներ կը կրենք անհաւատներէն եւ այլազգիներէն, հերձուածողներէն, իսկ նեռի գալուստին ժամանակ, ինչպէս գերեզմանին մէջ, յատուկ առանձնական աղօթքները ծածկուած են:

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Պարզ փնտռտուք մը չէ ըրածս, ինչպէս նաեւ պարզ բան մը չէ փնտռածս:
Ճիշդ է, թէ թանկագին առարկայի մը արժէքը ունի, սակայն առարկայ մը չէ:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Հիները կը դժգոհին նորերէն, հիները չեն հանդուրժեր նորերու խօսքը եւ հիները ամէն կերպով նորերուն առջեւ բոլոր ճանապարհները կը փակեն...։ Այս մօտեցումները միայն մեր ժողովուրդին մէջ եղող գործընթացներ չեն ու շատ հաւանաբար, բոլոր ժողովուրդներուն մէջ ալ այս հինի-նորի, շատ խոր արմատներ ունեցող խնդիրը կայ։