Հարթակ

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Ծխա­խո­տը կը վա­ռէ, կը ներշն­չէ կծու ծուխն ա­նոր ու լուռ խորհր­դա­ծու­թեան մը դու­ռը կը բա­ցուի:
Ծու­խին քու­լա­նե­րուն ընդ­մէ­ջէն կը դի­տէ դէ­մի­նին աչ­քե­րը, կը պատ­մէ ա­նոր կար­ծես, կը թա­փէ ներ­սը կրծող խո­հե­րը՝ լո՜ւռ, ան­խօ՜ս:

ՎԱ­ՐԱՆԴ ՔՈՐԹ­ՄՈ­ՍԵԱՆ

Մեր Տէր եւ Փրկիչ Յիսուս Քրիստոսը, սորվեցնելէ ետք մեզի, թէ մեր Արարիչը, Որուն մէկ Աստուած անունը կու տանք, միաժամանակ Ան մեր բոլորիս Հայրն է, որ երկինքին մէջ կը բնակի1: Հայր, որ անքակտելի կարպով կապուած է Իր զաւակներուն հետ եւ կը նախախնամէ անոնց իւրաքանչիւր քայլը:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Եթէ ուզենք մէկ բառով ներկայացնել վերապատուելի Ռընէ Լեւոնեանը, ապա պիտի գրենք՝ «պարզութեան մարմնացում»: Այո, այդ պարզ ու մեկին. պարզ մարդ մը, քարոզիչ մը, կրօնաւոր մը եւ ի վերջոյ հայ մարդ մը:

Նախագահ Թրամփի արտաքին քաղաքականութեան ամենէն բնորոշ գիծը աննախատեսելիութիւնն է: Ներքին քաղաքականութեան պարագային դժուար չէ կանխատեսումներ ընել, որովհետեւ ան քաղաքական ասպարէզ մտաւ քանդելու համար այն իրագործումները, որոնք առաջադրուած էին իր նախորդին՝ նախագահ Պարաք Օպամայի կողմէ կենսոլորտի մաքրութեան պաշտպանութիւն, բժշկական եւ առողջապահական խնամքի մատչելիութիւն, եւ այլն: Այսօր որդեգրուած օրէնքներու ջնջումով կը շահի ճարտարարուեստը, կը սահմանափակուին ճարտարարուեստական թափօններու վրայ դրուած օրէնքները, քարիւղային հետազօտութիւններ կը կատարուին անաղարտ պահպանուելու սահմանուած տարածութեանց մէջ, եւ այլն:

Աշխատասիրեց՝ ՊԵՏՐՈՍ Ս. ՇԱՆՇԵԱՆՑ,
Արդի աշխարհաբարի վերածեց՝ ՎԱ­ՐԱՆԴ ՔՈՐԹ­ՄՈ­ՍԵԱՆ

«Հանգս­տու­թեան օ­րը միտքդ բեր՝ զա­նի­կա սուրբ պա­հե­լու հա­մար:
Վեց օր պի­տի աշ­խա­տիս ու բո­լոր գործդ ը­նես: Բայց եօթ­նե­րորդ օ­րը
Տի­րոջ, քու Աս­տու­ծոյդ, հանգս­տու­թեան օրն է. այն օ­րը գործ մը չգոր­ծես,

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Ա­րեգ Գալս­տեա­նի «Ա­ռանց սխա­լե­լու ի­րա­ւուն­քի. քա­ղա­քա­կան հա­յու խիղ­ճը» յօ­դուա­ծի լոյ­սին տակ։
Հա­յաս­տա­նի «Մե­տիա­մաքս» գոր­ծա­կա­լու­թիւ­նը վեր­ջերս հան­րու­թեան ներ­կա­յա­ցուց եր­կար ժա­մա­նակ Ռու­սաս­տան հաս­տա­տուած ու վեր­ջին եր­կու տա­րի­նե­րուն Հա­յաս­տան տե­ղա­փո­խ-ւած քա­ղա­քա­գէտ Ա­րեգ Գալս­տեա­նի յօ­դուա­ծը, ո­րուն մէջ հե­ղի­նա­կը կա­րե­ւոր նշում­ներ կը կա­տա­րէ ոչ միայն այ­սօր երկ­րէն ներս ստեղ­ծուած ընդ­հա­նուր ի­րա­վի­ճա­կին կա­պակ­ցու­թեամբ, այլ նաեւ կա­րե­ւոր ու­ղե­նիշ­ներ ցոյց կու տայ մեր ժո­ղո­վուր­դին ա­ռջեւ ցցուած բազ­մա­շերտ մեծ ու փոքր խնդիր­նե­րուն վե­րա­բե­րեալ։

Պատրաստեց՝ ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ

Երկար տարիներ լռելէ եւ հարցազրոյցի առաջարկները մերժելէ ետք, «Էլ Քաիտէ»ի ղեկավար Ուսամէ պին Լատինի մայրը ի վերջոյ բրիտանական «Կարտիըն» թերթին տուած է հարցազրոյց մը, որ վարած է Մարթին Չուլովը: Կը ներկայացնենք կրճատումներով:

Մտածել, թէ հնարաւոր է զուտ վերացական եւ ձեւական հռչակումներու հիմքով քաղաքականութիւն յառաջ տանիլ, կը նշանակէ՝ զաւեշտալի մանկամտութիւն դրսեւորել: «Աշխարհիկ պետութեան» նման իրաւական սկզբունքները, եկեղեցւոյ եւ պետութեան տարանջատումը Հայաստանի պարագային լիովին զուրկ են պատմական հողէ: Ոչ ոք կը ժխտէ զանոնք, սակայն քարացած տոկմաներու պէտք չէ վերածուին: Հայ Եկեղեցւոյ նկատմամբ այսօրուան վերաբերմունքին հիմքը պէտք է ըլլայ այն փաստը, թէ ան ո՛չ թէ կրօնական կառոյց մըն է, այլեւ՝ հայոց թագաւորութեան շրջանէն պահպանուած:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Հայաստանի ներքին քաղաքական վերջին իրադարձութիւններուն շուրջ զրուցեցինք յայտնի մտաւորական, հրապարակագիր ու հասարակական գործիչ Տիգրան Պասկեւիչեանի հետ, որ միեւնոյն ժամանակ մեր թերթի գործակից-բարեկամներէն մին է։ Ստորեւ կը ներկայացնենք Տիգրան Պասկեւիչեանի կողմէ ԺԱՄԱՆԱԿ-ի հարցումներուն տրուած պատասխանները։

ԱՍՊԵՏ ՄԱՆՃԻԿԵԱՆ

Խրի­մեան Հայ­րիկ ծնած է 4 (16) ապ­րիլ 1820-ին, Վա­նի Յան­կոյս­նե­րու պա­պե­նա­կան տան մէջ, այն պա­հուն, երբ ա­րե­գա­կը իր ա­ռա­ջին շո­ղե­րը կ՚ար­ձա­կէր Վա­րա­գայ լե­րան զոյգ գա­գա­թէն:
Հօ­րեղ­բայ­րը՝ Խա­չա­տուր պա­պե­նա­կան հնա­տիպ Աստուա­ծա­շուն­չի կող­քին ար­ձա­նագ­րած է.