Հարթակ

ԿՈ­ՐԻՒՆ ԱՐՔ. ՊԱ­ՊԵԱՆ

«Ա­նոնք, ո­րոնք Յի­սու­սի առ­ջե­ւէն կ՚եր­թա­յին կամ կը հե­տե­ւէին ի­րեն, կ՚ա­ղա­ղա­կէին. Ով­սան­նա՜ Բարձ­րեա­լին, օրհ­նեալ ըլ­լաս դուն, որ կու գաս Տի­րոջ ա­նու­նով. օրհ­նեա՜լ ըլ­լայ քու թա­գա­ւո­րու­թիւնդ, մեր հօր թա­գա­ւո­րու­թիւ­նը, որ կու գայ» (ՄԱՐԿ. ԺԱ. 9-10)։ «Եւ երբ Յի­սուս ա­ւե­լի մօ­տե­ցաւ Ե­րու­սա­ղէ­մի եւ տե­սաւ զայն, լա­ցաւ ա­նոր վրայ եւ ը­սաւ.- Գո­նէ այ­սօր գիտ­նա­յիր, թէ ի՛նչ բա­նի մէջ կը կա­յա­նայ խա­ղա­ղու­թիւնդ։ Բայց այ­լեւս պի­տի չկրնաս տես­նե­լ» (ՂՈՒԿ. ԺԹ. 41-42)։­

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Ինչ­պէս երէկուան յօ­դուա­ծի վեր­ջին բաժ­նին մէջ նշե­ցինք, Ե­գիպ­տո­սի «Ալ Օք­սոր» քա­ղա­քին մէջ ե­ղած ա­հա­բեկ­չա­կան յար­ձա­կու­մը բա­ւա­կան ծանր հե­տե­ւանք­ներ կ՚ու­նե­նար, մին­չեւ այդ թուա­կա­նը ներ­քին խլրտում­ներ ապ­րող իս­լա­մա­կան խմբա­ւո­րում­նե­րու տար­բեր շեր­տե­րուն մէջ:

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

-Հէ՛յ, արթն­ցէք, աս­քան քնա­նա՞լ մը կ­­՚ըլ­լայ, այ­սօր գոր­ծի օր է, պէտք է կա­նուխ սկսինք ու վեր­ջաց­նենք մեր գոր­ծը: Հի­մա կու գայ աղ­ջիկս ալ ուր որ է, խօ­սե­ցաւ հետս քիչ ա­ռաջ հե­ռա­ձայ­նով, կը հարց­նէր, թէ բա­նի մը պէտք ու­նի՞նք, որ յե­տոյ վար իջ­նել չըլ­լայ:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Տասն տա­րի ա­ռաջ իր կնոջ ուղ­ղած նա­մա­կին մէջ Օ­մար Ապ­տիւլ Ռահ­ման կը բո­ղո­քէր, որ բան­տա­պահ­նե­րը զինք մե­կու­սա­ցու­ցած են եւ կտրած՝ ար­տա­քին աշ­խար­հի լու­րե­րէն:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Վեր­ջին օ­րե­րուն ըն­թաց­քին, ինչ որ տե­ղի կ՚ու­նե­նար Սու­րիոյ երկ­նա­կա­մա­րին վրայ, նո­րու­թիւն մը չէր: Խօս­քը կը վե­րա­բե­րի իս­րա­յէ­լեան օ­դու­ժին կող­մէ կա­տա­րուած քա­նի մը գրոհ­նե­րուն, ո­րոնք թի­րախ ընտ­րած էին Սու­րիոյ բա­նա­կի տար­բեր դիր­քեր:

ՄՈՎՍԷՍ ԾԻՐԱՆԻ

Մոռ­ցուած կամ լու­սանց­քայ­նա­ցուած ա­րուես­տա­գէտ­ներ ե­ղած են, կան ու աս­կէ ետք ալ պի­տի ըլ­լան աշ­խար­հի տա­րած­քին: Երբ թոյ­լերն ու մի­ջակ­ներն են ա­նոնք, ժա­մա­նա­կը դա­ժա­նա­բար կը վա­րուի ա­նոնց հետ եւ մո­ռա­ցու­թեան կ՚են­թար­կէ ար­դա­րօ­րէն:

ՍԵԼ­ԼԱ ԹՆՃՈՒ­ԿԵԱՆ

Հա­ւա­նա քա­ղա­քի «Habanos man of the year» հան­րա­ծա­նօթ մրցա­նա­կին կը տի­րա­նայ այն ան­ձը, որ ա­մե­նէն շատ ներդ­րում ու­նե­ցած է քու­պա­կան սի­կառ­նե­րու շու­կա­յի շա­հա­բեր ար­դիւ­նա­բե­րու­թեան ու տա­րած­ման մէջ:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Ան­կախ այն հան­գա­ման­քէն, որ այ­սօր Հա­յաս­տա­նի քա­ղա­քա­կան դաշ­տի դրա­կան կեր­պա­րը վար­չա­պետ Կա­րէն Կա­րա­պե­տեանն է, ե­րէկ ուշ ե­րե­կո­յեան յստակ կը դառ­նար, որ Հա­յաս­տա­նի քա­ղա­քա­ցի­նե­րուն մե­ծա­մաս­նու­թիւ­նը իր քուէն տուած է ներ­քին կա­յու­նու­թեան:

ՇՈՒ­ՇԻԿ ՄԱ­ՒԻ­ՍԱ­ԳԱ­ԼԵԱՆ

94 տա­րի ա­ռաջ Մար­տի 23-ին Մոս­կուա­յի մէջ մա­հա­ցաւ Ա­մե­նայն Հա­յոց բա­նաս­տեղծ Յով­հան­նէս Թու­մա­նեա­նը:
1953-ին  Թու­մա­նեա­նի Թիֆ­լի­զի տու­նէն 9 մեծ բեռ­նա­կառ­քե­րով Ե­րե­ւան փո­խադ­րուե­ցան գրա­գէ­տին բո­լոր ի­րե­րը:

ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

Ճար­տա­րա­գի­տա­կան ար­հես­տա­գի­տու­թիւն­նե­րու աս­պա­րէ­զին մէջ այ­լեւս ա­մէն օր նո­րու­թիւն­ներ, նոր գիւ­տեր կան, ո­րոնք կու գան շատ յա­ճախ բա­րե­լա­ւե­լու, դիւ­րաց­նե­լու մարդ­կու­թեան կեն­ցա­ղը, աշ­խա­տան­քը, նոյ­նիսկ՝ մտա­ծե­լու ե­ղա­նա­կը: Ճար­տա­րա­գի­տա­կան նո­րու­թիւն­նե­րու հետ քայլ պա­հե­լը գլխապ­տոյտ պատ­ճա­ռող հեւք մըն է, որ կրնայ նաեւ ան­հա­տին եւ հա­ւա­քա­կա­նու­թեան նկա­րա­գի­րը խա­թա­րել: