ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր հայկական իրականութենէն ներս գոյութիւն ունի ցաւալի երեւոյթ մը, որ յաճախ կը փորձենք արդարացնելու համար «դիւանագիտութիւն» անուանել, վստահ ըլլալով որ այդ մէկը սեփական շահերու ապահովութիւն տալէ բացի ուրիշ բանի չի ծառայեր:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Բարոյական կեանքին գործադրութիւնը՝ ոգեւորուած սիրով, մարդուս կու տայ գերբնական ազատութիւն մը։ Արդարեւ, մարդ այնքան ազատ է, որքան ան օրինապահ է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կը քալեմ Երեւանի փողոցներով եւ կը նկատեմ, թէ բոլոր սրճարանները, զուարճութեան վայրերն ու ճաշարանները լեցուն են օտարներով՝ մեծ մասամբ ռուսերով, որոնց համար կեանքը յաճախ աւելի արդար եղած է՝ քան մերը։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ինչպէս ընդհանուր իրաւաբանութեան մէջ կան կարգ մը օրէնսդրական աղբիւրներ, եկեղեցական իրաւաբանութեան մէջ ալ կը գտնուին աղբիւրներ՝ որոնց գլխաւորներէն են «աւանդութիւն»ը եւ «սովորութիւն»ը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Երբեւէ մօր մասին բանաստեղծութիւն լսա՞ծ էք. եթէ այո, ապա վստահ կրնաք ըլլալ որ անոնց հեղինակները հին սերունդի պատկանող ներկայացուցիչներ են՝ մեծ մասամբ յաւիտենականութեան մաս կազմողներ, որովհետեւ ներկայիս եւ ներկան յաջորդող ժամանակահատուածին դժուար թէ գրուին մօր մասին բանաստեղծութիւններ՝ մանաւանդ երբ այս աստիճան աղաւաղուած է «մայր» հասկացողութիւնը մեր իրականութենէն ներս։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Աշխարհի վրայ քիչ չէ՛ յոռետեսներու թիւը, որոնք սապէս կը խորհին. «Երանի՜ թէ տգէտներուն թիւը շատնար։ Ի՞նչ կը շահի եւ ի՞նչ օգուտ կը քաղէ աշխարհ գիտուններէն։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեծ հաճոյքով կը շարունակեմ կարդալ մեր մոռցուած՝ սակայն իմաստուն մտաւորականներէն Վահան Մալէզեանի յուշերը, որոնք յուշագրութեան մը կողքին օգտակար ու դաստիարակիչ ամէ՛ն բան կը պարունակեն իրենց մէջ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մխիթարական պարագայ մըն է, թէ աշխարհի ամենէն իմաստուններն անգամ երբեմն այնպիսի սխալներ կ՚ընեն, որոնք իրենցմէ նուազ եւ համեստ զարգացում ունեցողները ամօթահար պիտի ընէին։ Ըստ յայտնի առածին՝ «շատ բան գիտցողը շատ ալ կը սխալի»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կեանքի մէջ կան իրականութիւններ, ինչ որ մեր սպասածին հակառակ, կրնան ամբողջութեամբ տարբեր ազդեցութիւն գործել մարդ արարածի կեանքին մէջ. անոնցմէ մէկն է բարկութիւնն ու ջղայնութիւնը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Արարչագործութիւնը հի՛մն է Աստուծոյ փրկչական բոլոր ծրագիրներուն. սկիզբը փրկութեան պատմութեան, որ իր բարձրակէտին կը հասնի Քրիստոսով։ Հակադարձաբար, Քրիստոսի խորհուրդը վճռական լո՛յսն է արարչագործութեան խորհուրդին. ան կը յայտնէ այն նպատակը, որուն հեռանկարով. «Աստուած ստեղծեց սկիզբէն երկինքը եւ երկիրը». (ԾՆՆԴ. Ա 1)։
