ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Աստուծոյ ճամբան կատարեալ է, Տէրոջը խօսքերը փորձուած են։ Անիկա ամէն իրեն յուսացողներուն ասպար, վահան է». (ՍԱՂՄ. ԺԸ 30)։
Վերոյիշեալ Սաղմոսը կ՚ընդունուի որպէս «դատաւորական» կամ «մեսիայական» սաղմոս։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Տակաւին կը շարունակենք յաջողութեան համար գրուած լաւագոյն բանաստեղծութիւններէն՝ անգլիացի գրող Քիփլինկի «Եթէ» բանաստեղծութեան վերլուծութիւնը. իր վերջին տողերուն մէջ բանաստեղծը կը խօսի կիրքը զսպելու մասին. «Եթէ թաղես կիրքի րոպէն վաղանցուկ»։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Հեռախօսով կը խօսէի Գրիգոր Սարկաւագ Գալփաքճեանի հետ, երբ խօսքը հասաւ Մարկոսի Աւետարանի Դ 26-29 համարի «Աճող սերմին առակ»ին, ան ինծի ուղարկեց պարտէզի վրայ հետզհետէ աճող խոտերու յաջորդաբար նկարներ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Առաքինութիւններու դիմաց պէտք է նկատի ունենալ նաեւ մոլութիւնները, որովհետեւ այնպէս ինչպէս առաքինութիւնները յաջողութեան, նոյնպէս մոլութիւնները ձախողութեան կ՚առաջնորդեն մարդը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ընտրութիւններէն առաջ, քաղաքական գործիչ մը, քաղաքացիները սիրաշահելու նպատակով, կ՚որոշէ հոգեբուժարան մը՝ «խենթանոց» մը այցելել։ Շրջագայութեան ընթացքին կը կանգնի տարեց «խենթ»ի մը առջեւ եւ կը բարեւէ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այսօր արդէն հասած ենք անգլիացի բանաստեղծ Քիփլինկի «Եթէ» բանաստեղծութեան վերջին մասը. այս բանաստեղծութիւնը այս մեր գրութեան մէջ ներառեցինք, որովհետեւ կը հաւատանք, որ յաջողութեան հասնելու համար գրուած լաւագոյն բանաստեղծութենէն մէկն է եւ մեր մտաւորականներէն Մուշեղ Իշխան այնպէս թարգմանած է, որ յաջողած է հայկական շունչ մըն ալ տալ անգլիացի մտաւորականին բանաստեղծութեան:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ամուսնական ամոլը կը կազմէ՝ Արարչին կողմէ հիմնուած եւ իրեն յատուկ օրէնքներով օժտուած մտերմիկ հասարակութիւն մը՝ կեանքի եւ սիրոյ։ Ան հաստատուած է կողակիցներուն «ուխտ»ին վրայ, այսինքն անոնց անձնական եւ անյետսկոչելի հաւանութեան վրայ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Անգլիացի բանաստեղծը որպէս յաջողութեան յաջորդ կէտ պայման կ՚ընտրէ հետեւեալը. «Եթէ կրնաս լսել քու խօսքդ վճիտ». յաջողութեան ճամբու ընթացքին կարեւոր է լսել սեփական ձայնը. ուրիշներու ձայնը շատ անգամ մեր նպատակներուն յարմար կրնայ չըլլալ եւ բնականաբար պիտի չըլլայ.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Հեզութիւն» եւ «խոնարհութիւն» ընդհանրապէս մերձիմաստ ըմբռնումներ են, բայց խոնարհութիւնը հեզութեան գագաթնակէտն է։ Մարդ եթէ ծառայութեան ոգիով մօտենայ իր նմաններուն, խոնարհութիւնը կ՚ընդունի որպէս կեանքի սկզբունք։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր գրութիւններուն մէջ նախապէս ըսած էինք, որ յաջողութեան հասնելու չափ դժուար է նաեւ այդ յաջողութիւնը պահելը. շատեր կը հաւատան, որ այդ առիթը մարդուն մէկ անգամ կը տրուի. անգամ մը որ ձախողեցար՝ ալ յաջողութիւնը չի գար:
