Արխիւ

Ե­րե­ւա­նի մէջ վեր­ջերս լոյս տե­սաւ «Ե­ղեռ­նա­պա­տում Փո­քուն հա­յոց եւ նո­րին մե­ծի մայ­րա­քա­ղա­քին Սե­բաս­տիոյ» գիր­քին ռու­սե­րէն թարգ­մա­նու­թիւ­նը։ Կա­րա­պետ Գա­բի­կեա­նի կող­մէ հե­ղի­նա­կուած այս գիր­քը թարգ­մա­նուած է բա­նա­սէր Տքթ. Քնա­րիկ Տէր-Դաւ­թեա­նի կող­մէ։

Ի. Չ.

Վա­հէ Օ­շա­կա­նի (1922-2000) հրա­պա­րա­կա­յին մէկ բա­նա­խօ­սու­թիւ­նը, - Հա­մազ­գա­յի­նի կող­մէ իր գրա­կան գոր­ծու­նէու­թեան յիս­նա­մեայ յո­բե­լեա­նին առ­թիւ կազ­մա­կեր­պուած ձեռ­նարկ­նե­րէն մէ­կը, - 3 Հոկ­տեմ­բեր 1995-ին, Պուրճ-Հա­մու­տի (Պէյ­րութ) Յա­կոբ Տէր Մել­քո­նեան թա­տե­րաս­րա­հին մէջ տե­ղի ու­նե­ցած, ի­մաստ մը ու­նե­ցած էր:

Նա­զար Հան­չէր կը տե­ղե­կաց­նէ.-

Հա­յաս­տա­նի մարմ­նա­մար­զի ազ­գա­յին հա­ւա­քա­կա­նը այ­սօր կը ժա­մա­նէ Իս­թան­պուլ։ Պալ­քա­նեան մարմ­նա­մար­զի ա­խո­յե­նու­թեան մաս­նակ­ցե­լու նպա­տա­կով տե­ղի կ՚ու­նե­նայ հայ­կա­կան ազ­գա­յին հա­ւա­քա­կա­նին այս այ­ցը։

Հա­յաս­տա­նի Ելմ­տա­կան նա­խա­րար Գա­գիկ Խա­չատ­րեան եւ Հա­մաշ­խար­հա­յին դրա­մա­տան Հա­րա­ւա­յին Կով­կա­սի տա­րած­քաշր­ջա­նա­յին տնօ­րէն Մեր­սի Թեմ­պօ ե­րէկ ստո­րագ­րե­ցին վար­կա­յին հա­մա­ձայ­նա­գիր մը։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

VADİP-ի վերջին ժողովին ընթացքին օրակարգի վրայ եկած հրատապ հարցերուն շուրջ յառաջ կը տարուի հետեւողական աշխատանք:
Համայնքային վարիչները սերտ համագործակցութիւն մը հաստատած են երեսփոխան Մարգար Էսաեանի հետ՝ փոքրամասնական վարժարաններու պարագային տնտեսական ձեռնարկ համարուելու ռիսքը կանխելու նպատակով: Իրաւաբաններ յարմար կը դատեն Ազգային կրթութեան մասին օրէնքին մէջ յստակ յաւելումի մը ներառնուիլը:

«Մարդասիրական արձագանգէ դէպի կայուն լուծումներ» որոնումներու հանգրուան:
Սուրիայէն խոյս տալով Հայաստան հաստատուած անձերու համարկման դիւրացման ճանապարհին առկայ խնդիրները խոշորացոյցի տակ: Նախարար Հրանոյշ Յակոբեան հանդէս եկաւ ելոյթով մը:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ­կա­յին բնու­թիւ­նը եւ կրօ­նը հա­մա­պա­տաս­խան ըլ­լա­լու եւ հա­մըն­թաց ըն­թա­նա­լու հա­մար պայ­մա՛ն է ներ­դաշ­նա­կել այս եր­կու­քը, եւ այն ա­տեն է, որ կրօ­նը օգ­տա­կար տարր մը կ՚ըլ­լայ մար­դուն հա­մար։ Կրօ­նին նպա­տա­կա­յար­մար գոր­ծա­ծու­թիւնն է, որ մարդս կ՚եր­ջան­կաց­նէ հո­գե­պէս եւ ան կը ծա­ռա­յէ մար­դուն վերջ­նա­կան ե­րա­նե­լու­թեան։

Յ. ՀԵԼ­ՎԱ­ՃԵԱՆ

Թի­թե­ղա­շէն տու­նե­րու շար­քին քա­րա­շէն տու­նե­րէն մին էր մեր տու­նը:

Մեր թա­ղի տու­նե­րուն գլխա­ւոր խնդի­րը այն էր, որ ձմե­ռը անձ­րե­ւէն գո­յա­ցած ջու­րե­րը ներս կը մտնէին, բո­լորս ան­տա­նե­լի դրու­թեան մատ­նե­լով: Մա­նա­ւանդ դպրո­ցա­կան­ներս ա­ռա­ւօտ երբ արթն­նա­յինք ու տու­նե­րը ջու­րե­րով ո­ղո­ղուած գտնէինք, մեծ ու բարդ հարց էր, թէ ինչ­պէ՞ս այդ օր դպրոց պի­տի հաս­նէինք:

​Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​Հա­յաս­տա­նի մէջ ար­դէն շուրջ ութ տա­րիէ ի վեր՝ ու­շագ­րաւ եւ հե­տաքրք­րա­կան տօն մը կը նշուի՝ Գիրք նուի­րե­լու տօ­նը: Տա­կա­ւին Հա­յաս­տա­նի Գրող­նե­րու միու­թեան լու­սա­հո­գի նա­խա­գահ Լե­ւոն Ա­նա­նեա­նի նա­խա­գա­հու­թեան օ­րօք ո­րո­շում կա­յա­ցուած է Հա­յաս­տա­նի մէջ Փետ­րուա­րի 19-ը հռչա­կել իբ­րեւ Գիրք նուի­րե­լու ա­ւան­դա­կան օր: Այս մա­սին յայ­տա­րա­րուած է 2008 թուա­կա­նին՝ նշե­լով, որ տօ­նա­կա­տա­րու­թեան նա­խա­ձեռ­նո­ղը Հա­յաս­տա­նի կա­ռա­վա­րու­թիւնն է: