Ընկերա-մշակութային

Գումգաբուի «Պէզճեան» սրահին մէջ շաբաթավերջին տօնախմբուեցաւ մեր համայնքի վերջին շրջանի կարեւոր ձեռքբերումներէն մէկուն փայլուն արդիւնքը:
«Հայճար»ի հիմնադրութեան տարեդարձը նշուեցաւ արդար հպարտութեամբ եւ մեր ժառանգութեան նկատմամբ գիտակցութեան շեշտադրումով:

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Դեկ­տեմ­բերի 14-ին, սի­րոյ ու հպար­տու­թեան ան­խառն յոյ­զե­րով՝ հայ ժո­ղո­վուր­դը կը նշէ ծննդեան 92-րդ ­տա­րե­դար­ձը հայ­կեան հան­ճա­րին անն­ման ձայ­նա­ւո­րին, հայ եր­գի ու ա­ռինք­նող սո­խա­կին՝ ­Գո­հար ­Գաս­պա­րեա­նի (1924-2007)։

Պա­քըր­գիւ­ղի Տա­տեան վար­ժա­րա­նի «Տիգ­րան Կիւլ­մէզ­կիլ» հան­դի­սաս­րա­հին մէջ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ ա­սու­լիս մը՝ յայտ­նի դե­րա­սան ու թա­տե­րա­կան գոր­ծիչ Սիւ­հէյլ Ույ­կու­րի հետ։ Տա­տեան սա­նուց միու­թեան նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ կազ­մա­կեր­պուած էր այս ձեռ­նար­կը, ո­րու ըն­թաց­քին յայտ­նի ա­րուես­տա­գէ­տը ան­մի­ջա­կան ձե­ւա­չա­փի մը մէջ զրու­ցեց ներ­կա­նե­րուն հետ։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Դեկ­տեմ­բե­րի 10-ին, Սթոք­հոլ­մի մէջ, հան­դի­սա­ւոր կեր­պով տե­ղի ու­նե­ցաւ Նո­պէ­լեան մրցա­նա­կա­բաշ­խու­թիւ­նը, ո­րուն ու­ղիղ ե­թե­րով հե­տե­ւե­ցաւ ամ­բողջ աշ­խար­հը: Տա­րե­կան ա­ւան­դա­կան ու սպա­սուած այս նա­խա­ձեռ­նու­թեան ըն­թաց­քին շուէ­տա­կան եւ նո­րվե­կա­կան յանձ­նա­խում­բե­րու կող­մէ մրցա­նակ­ներ տրուե­ցան հե­ղի­նա­կա­ւոր գի­տա­կան ձեռք­բե­րում­ներ, մշա­կոյ­թի մէջ կա­տա­րուած ներդ­րում­ներ եւ հա­սա­րա­կու­թեան զար­գաց­ման նպաս­տեալ աշ­խա­տանք­ներ ի­րա­կա­նաց­նող ան­ձե­րու:

Ամե­րի­կա­ցի ա­տաղ­ձա­գործ Ճոյի Մէ­յըրս ստեղ­ծած է եր­կու­քու­կէս մեթր բարձ­րու­թեամբ տօ­նա­ծառ մը, որ տե­ղադ­րուած է Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու Ար­քան­սաս նա­հան­գի հա­մալ­սա­րան­նե­րէն մէ­կուն մէջ:

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Արծուի Բախչինեան վերջին գրքին հրատարակութեան առթիւ բացառիկ ու ծաւալուն հարցազրոյց մը տուաւ ԺԱՄԱՆԱԿ օրաթերթին:
«Կը սիրեմ քալել չտրորուած ճանապարհներով ու տեսնել, թէ ո՞ր երկրի հայ համայնքի պատմութիւնը անտեսուած է, պարզապէս մարդիկ չեն իսկ մտածած, թէ այնտեղ կրնայ ըլլալ հայկական պատմութիւն, բայց մեր ժողովուրդը իսկապէս եղած է ամէն տեղ, կը մնայ միայն գտնել զայն»:

Կեդ­րո­նա­կա­նի ըն­տա­նի­քը ե­րէկ խան­դա­վառ օր մը ապ­րե­ցաւ շրջա­նա­ւար­տից տա­րե­կան հա­ւա­քին առ­թիւ։ Բա­ժա­կի օ­րուան ա­ւան­դա­կան հա­ւա­քոյ­թը տե­ղի ու­նե­ցաւ Կեդ­րո­նա­կան սա­նուց միու­թեան հա­ւա­քա­տե­ղիին մէջ։ Զա­նա­զան սե­րունդ­նե­րէ շրջա­նա­ւարտ­ներ ապ­րե­ցան զի­րար վե­րագտ­նե­լու հրճուան­քը։ Ճա­շի սե­ղան­նե­րուն շուրջ ա­նոնք հա­ճե­լի զրոյց ու­նե­ցան ի­րա­րու մի­ջեւ, վեր­յի­շե­ցին ի­րենց ա­շա­կեր­տու­թեան տա­րի­նե­րը, նաեւ հնա­րա­ւո­րու­թիւն ու­նե­ցան թարմ տե­ղե­կու­թիւն­ներ քա­ղե­լու դպրո­ցի ներ­կայ վի­ճա­կին շուրջ։

Ե­րէկ ե­րե­կո­յեան Nostalji գրա­խա­նութ-սրճա­րա­նին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ հրա­պա­րա­կա­գիր Հայ­քօ Պաղ­տա­տի «Քուր­թու­լուշ չոք տե­ղիշ­թի» գիր­քին շնոր­հան­դէ­սը։ Սա հե­ղի­նա­կի եր­րորդ գիրքն է։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

1990-ա­կան­նե­րու կէ­սե­րուն, Ե­րե­ւա­նի կեդ­րո­նի՝ Կաս­կադ կո­չուող տա­րած­քին վրայ, երբ տա­կա­ւին գո­յու­թիւն չու­նէր այ­սօ­րուան Գա­ֆէս­ճեան շքեղ թան­գա­րան-ա­րուես­տի կեդ­րո­նը եւ ոչ ալ՝ հա­մաշ­խար­հա­յին գլուխ-գոր­ծոց­նե­րէն բաղ­կա­ցած ար­ձան­նե­րու պու­րա­կը, մարդ մը կ­­՚աշ­խա­տէր կա­մար­նե­րուն տակ, պա­տե­րուն վրայ գծե­լով, նկա­րե­լով...

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Ա­րեւմ­տա­հա­յե­րէ­նը կրկին քննարկ­ման ա­ռար­կայ էր վեր­ջերս Ե­րե­ւա­նի մէջ: 26 Նո­յեմ­բե­րին, Ե­րե­ւա­նի մէջ գոր­ծող «Հա­լէ­պ» հայ­րե­նակ­ցա­կան բա­րե­սի­րա­կան հա­սա­րա­կա­կան կազ­մա­կեր­պու­թեան ե­րի­տա­սար­դաց խոր­հուր­դը Կրթու­թեան եւ գի­տու­թեան նա­խա­րա­րու­թեան եւ Հայ­կա­կան բա­րե­գոր­ծա­կան ընդ­հա­նուր միու­թեան (ՀԲԸՄ) ա­ջակ­ցու­թեամբ կազ­մա­կեր­պեց «Ա­րեւմ­տա­հա­յե­րէ­նը Հա­յաս­տա­նի մէջ. մար­տահ­րա­ւէր­ներ, հե­ռան­կար­նե­ր» խո­րագ­րեալ հա­մա­ժո­ղո­վը, ո­րուն ա­ւար­տին մաս­նա­կից­նե­րու եզ­րա­յան­գու­մը մէկ էր՝ ա­րեւմ­տա­հա­յե­րէ­նի լե­զուա­կան հայ­րե­նի­քը պէտք է ըլ­լայ Հա­յաս­տա­նը: