Ընկերա-մշակութային

Ի՞ՆՉ ՏԱՐԱՒ ՊԱՊԸ ՀԱՅԱՍՏԱՆԷՆ

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Նախ­քան անդ­րա­դառ­նա­լը այն գլխա­ւոր հար­ցին, թէ ի՞նչ տա­րաւ Հռո­մի Ֆրան­սիս­քոս Սրբա­զան Պա­պը Հա­յաս­տա­նէն, ար­ձա­նագ­րենք, որ ան իր հետ նա­խե­ւա­ռաջ բե­րաւ ան­սահ­ման յոյս նո­րո­գուե­լու, ապ­րե­լու, ինչ­պէս նաեւ չընկր­կե­լու կամք:

ՀԱՄԱՇԽԱՐՀԱՅԻՆ ՑԱՆՑ

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​Օ­րերս Ե­րե­ւա­նի մէջ հան­դի­պե­ցանք Հայ­կա­կան գոր­ծա­րար գոր­ծա­կա­լու­թեան (Armenian Business Agency) եւ Ֆրան­սա­յի մէջ Հա­յաս­տա­նի Ա­ռեւտ­րա-ար­դիւ­նա­բե­րա­կան պա­լա­տի նա­խա­գահ, ֆրան­սա­հայ «Այբ» ձայ­նաս­փիւ­ռի կա­յա­նի տնօ­րէն Վար­դան Գաբ­րիէ­լեա­նին, որ Ե­րե­ւան կը գտնուէր յա­ռա­ջի­կայ Հոկ­տեմ­բե­րի 15-ին Փա­րի­զի Westin Paris-Vendome պան­դո­կին մէջ տե­ղի  ու­նե­նա­լիք  Հայ­կա­կան-մի­ջազ­գա­յին գոր­ծա­րար­նե­րու հա­մա­ժո­ղո­վի գոր­ծե­րով:

Ֆէյսպուք. Բարիք Եւ Չարիք

ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

Մի­ջազ­գա­յին մաս­նա­գէտ­ներ, գիտ­նա­կան­ներ եւ հո­գե­բան­ներ սկսած են ա­ւե­լի  յա­ճախ անդ­րա­դառ­նալ ըն­կե­րա­յին ցան­ցե­րու օգ­տա­գործ­ման ազ­դե­ցու­թիւն­նե­րուն: Բրի­տա­նա­կան «Ին­տի­փեն­տընթ» թեր­թը վեր­ջերս հրա­տա­րա­կեց  Ֆէյս­պու­քի առըն­չուած՝ Պել­ժիո­յ ոս­տի­կա­նու­թեան զգու­շա­ցու­մին, գի­տա­կան ու­սում­նա­սի­րու­թեան մը ար­դիւն­քին, մաս­նա­գէտ­նե­րու կար­ծիք­նե­րուն եւ հե­տաքրք­րա­կան փաս­տե­րու մա­սին հա­կիրճ յօ­դուած­ներ, ո­րոնք կը ներ­կա­յաց­նենք ստո­րեւ:

Ալան Յովհաննէս (Չախմախճեան). Հայկական Երաժշտութեան Ամերիկեան Հնչեղութիւնը

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Յու­նիս 21-ին, 16 տա­րի ա­ռաջ, Սիա­թը­լի մէջ (Միա­ցեալ Նա­հանգ­ներ), ստա­մոք­սա­յին ա­նո­ղոք հի­ւան­դու­թեան մը դէմ ե­րեք տա­րի մա­քա­ռե­լէ ետք, 89 տա­րե­կա­նին մա­հա­ցաւ հայ ժո­ղո­վուր­դի աշ­խար­հահռ­չակ ար­ժէք­նե­րէն Ա­լան Յով­հան­նէս (1911-2000)։

ՓԱՒՍՏՈՍ ՊԱՏՄԻՉԻ ԳՐԻՉՈՎ՝ ՀԱՅՈՑ ՔՐԻՍՏՈՆԷՈՒԹԻՒՆԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հայ ե­կե­ղե­ցա­կա­նու­թեան ցու­ցա­բե­րած մեծ ե­ռան­դին չնա­յե­լով՝ «հե­թա­նոս հայ»ը քրիս­տո­նէա­բար կրթել, նկա­տի չու­նե­նա­լով Աշ­տի­շա­տի Ժո­ղո­վի դրած օ­րէնք­նե­րը՝ ո­րով ժո­ղո­վա­կան­նե­րը «հայ աշ­խար­հի բո­լոր բնա­կիչ­նե­րը վա­նա­կան միա­բան­ներ դար­ձու­ցին՝ բա­ցի մի­միայն ա­մուս­նու­թեան կող­մէ», ինչ­պէս կը վկա­յէ Փաւս­տոս պատ­միչ, բայց եւ այն­պէս այդ ջան­քե­րը ընդ­հան­րու­թեան հա­մար ա­պար­դիւն ան­ցան եւ այս ե­րե­ւոյ­թի պատ­ճա­ռը ճշմար­տա­խօս Փաւս­տոս պատ­միչ հե­տե­ւեալ խօս­քե­րով կը բա­ցատ­րէ։

ԱՅՑ՝ ԱՌԱՋԻՆ ՔՐԻՍՏՈՆԵԱՅ ԵՐԿԻՐ

Հա­յաս­տանն ու հա­մայն հա­յու­թիւ­նը ցնծու­թեամբ կը սպա­սեն վա­ղուան, երբ աշ­խար­հի ա­ռա­ջին քրիս­տո­նէա­կան եր­կիր ոտք պի­տի դնէ Հռո­մի Սրբա­զան Պա­պը: Ա­նոր այ­ցե­լու­թեան կը սպա­սեն ո՛չ միայն Հա­յաս­տա­նը, ո՛չ միայն աշ­խար­հաս­փիւռ հա­յու­թիւ­նը, այլ նաեւ՝ ողջ հա­ւա­տա­ցեալ աշ­խար­հը, որ Սրբա­զան Քա­հա­նա­յա­պե­տի պատ­գամ­նե­րուն, խօս­քե­րուն եւ քայ­լե­րուն կը հե­տե­ւի բիբ­լիա­կան երկ­րէն՝ Հա­յաս­տա­նէն:

ՎԱՐՊԵՏՈՒԹԵԱՆ ԲՈՅՐԸ

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​Ե­րե­ւա­նի «Ա­ռա­ջին Մա­ս» կո­չուող թա­ղա­մա­սին մէկ ան­կիւ­նը, հին կա­ռոյց­նե­րով շրջա­պա­տուած ան­մար­դաբ­նակ վայ­րի մը մէջ, հե­տաքրք­րա­կան աշ­խա­տա­նոց մը կայ: Այդ ար­հես­տա­նո­ցը վար­ձած է սու­րիա­հայ Շանթ Խա­յա­լեա­ն, որ քա­ղա­քի աղ­մու­կէն քիչ մը հե­ռու, անվր­դով կը կա­տա­րէ իր աշ­խա­տան­քը:

Էջեր