Ընկերա-մշակութային

Ա­ՐԱՄ ­ԽԱ­ՉԱՏ­ՐԵԱՆ. ԱՇ­ԽԱՐ­ՀԱՀՌ­ՉԱԿ Ե­ՐԱ­ԺԻՇ­ՏԸ, ՈՐ ՀԱՅ Ա­ՆՈՒ­ՆԻՆ ՀՆՉԵ­ՂՈՒ­ԹԻՒՆ ՏՈ­ՒԱՒ

ՆԱ­ԶԱ­ՐԷԹ ՊԷՐ­ՊԷ­ՐԵԱՆ

Հայ ժո­ղո­վուրդն ու հայ­կա­կան մշա­կոյ­թը հա­մաշ­խար­հա­յին հռչա­կի ար­ժա­նաց­նող եւ մի­ջազ­գա­յին ա­րո­ւես­տա­սէր հա­սա­րա­կու­թեան սիրե­լի դարձ­նող մե­ծա­նուն հա­յե­րու փա­ղան­գին մէջ, իր բարձ­րա­դիր պա­տո­ւան­դա­նը ու­նի Ա­րամ ­Խա­չատ­րեան, ո­րուն ծննդեան տա­րե­դար­ձը կը տօ­նենք ­Յու­նիս 6-ի օ­րը։

«ՄԵՐ ՊԱՏ­ՄՈՒ­ԹԻՒ­ՆԸ ԴԱ­ԺԱՆ Է­…»

ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷ­ՊԷ­ՃԵԱՆ

Ապ­րիլ 28 2015: Քա­թա­րէն աշ­խա­տան­քա­յին այ­ցե­լու­թեամբ կը մեկ­նիմ Թո­քիօ: Ա­ռա­ջին ան­գամն է, որ Ճա­բոն պի­տի այ­ցե­լեմ: Բնա­կա­նա­բար կը հե­տե­ւինք Ճա­բո­նի ճար­տա­րա­րուես­տա­կան յա­ռաջ­խա­ղաց­քին եւ գի­տենք, որ այդ եր­կի­րը իր ար­տադ­րու­թիւն­նե­րով ո­ղո­ղած է աշ­խար­հի շու­կան, բայց նաեւ կար­դա­ցած եմ պատ­մու­թեան ըն­թաց­քին ա­նոր սխրա­գոր­ծու­թիւն­նե­րուն մա­սին:

ՄԱՆՍՈՒՐԵԱՆԷՆ ՆՈՐ ԳՈՐԾ

Հայ դա­սա­կան ե­րաժշ­տու­թեան ար­դի ժա­մա­նակ­նե­րու մե­ծա­գոյն յօ­րի­նող­նե­րէն մէկն է Տիգ­րան Ման­սու­րեան, ո­րու գոր­ծե­րէն մին նա­խըն­թաց օր ա­ռա­ջին ան­գամ ունկնդ­րի դա­տին յանձ­նուե­ցաւ Պոլ­սոյ ե­րաժշտա­կան փա­ռա­տօ­նի շրջագ­ծով։ Մեծ ե­ղեռ­նի բիւ­րա­ւոր զո­հե­րը ո­գե­կո­չե­լու նպա­տա­կով փա­ռա­տօ­նի կազ­մա­կեր­պիչ İKSV ող­ջու­նե­լի քայլ մը ա­ռած էր՝ ե­րաժշ­տու­թիւն պա­տուի­րե­լով Տիգ­րան Ման­սու­րեա­նին։

«ԼՈՅՍ Ի ԼՈՒՍՈՅ» ՆԱԽԱԳԻԾԸ

Զուարթ­նո­ցի տա­ճա­րին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ հռչա­կա­ւոր դաշ­նա­կա­հար Տիգ­րան Հա­մա­սեա­նի եւ Ե­րե­ւա­նի Պե­տա­կան սե­նե­կա­յին երգ­չա­խում­բի հա­մա­տեղ «Լոյս ի լու­սոյ» խո­րա­գի­րը կրող շրջա­գա­յու­թեան հա­մեր­գը։

ԱՐՈՒԵՍՏ. ԱԶԳՈՒԹԻՒՆՆԵՐՈՒ ՎԵՐԱՑՈՒՄ

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հայաստանի գեղարուեստական աշխարհի պոլսահայութեան համար ամենայայտնի ու համակրելի անուններէն մին՝ նկարիչ Շմաւոն Շմաւոնեան:
Վրձինի յայտնի վարպետը Երեւանի մէջ բացառիկ հարցազրոյց մը տուաւ ԺԱՄԱՆԱԿ օրաթերթին՝ բանալով ներաշխարհին դռները:

ԱՆՆԱԽԱԴԷՊ ՀԱՄԵՐԳ՝ Ս. ՈՐԴՒՈՑ ՈՐՈՏՄԱՆԻ ՄԷՋ

Ջու­թա­կա­հար Քիմ Քաշ­քա­շեան եւ դաշ­նա­կա­հար Փի­թըր Նա­կի, ի ներ­կա­յու­թեան եր­գա­հան Տիգ­րան Ման­սու­րեա­նի, այս ի­րի­կուն հա­մերգ մը պի­տի սար­քեն Գում­գա­բուի Ս. Որդ­ւոց Ո­րոտ­ման ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ։ 

«ԳԱԶԱՆԸ ԼՈՒՍՆԻ ՎՐԱՅ» ՀԱՏՈՐԸ՝ ԹՐՔԵՐԷՆՈՎ

Ա­մե­րի­կա­ցի թա­տե­րա­գիր եւ ման­կա­վարժ Ռի­չըրտ Քա­լի­նոս­քիի կեն­սագ­րու­թեան մէջ շրջա­դարձ մը կը մատ­նան­շէ «Գա­զա­նը լուս­նի վրայ» թա­տե­րա­խա­ղը, զոր ան սկսած է գրել 1991-ին։ Այս ստեղ­ծա­գոր­ծու­թիւ­նը ան­մի­ջա­պէս մեծ հե­տաքրք­րու­թեան ար­ժա­նա­ցած է հա­մաշ­խար­հա­յին հան­րու­թեան կող­մէ, բե­մադ­րուած բազ­մա­թիւ ան­գամ­ներ եւ ար­ժա­նա­ցած բազ­մա­թիւ մրցա­նակ­նե­րու։

ԱՄԵՆԱՆՇԱՆԱՒՈՐ ԾԱՂՐԱԾՈՒՆ

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Յայտնի դերասան Լէոնիտ Ենգիբարեան բիւր յարգանքի առարկայ կը դառնայ իր ծննդեան 80-ամեայ յոբելեանի ներկայ շրջանին:
Վաստակաւոր արուեստագէտը այժմէն ապահոված է իր ուրոյն տեղը հայկական թատրոնի պատմութեան մէջ՝ շնորհիւ բազմամեայ բեղուն գործունէութեան:

Էջեր