Հարթակ

ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ

Մի­ջին Ա­րե­ւել­քի մէջ ըն­դու­նուած սո­վո­րու­թիւն էր, որ աղ­ջիկ­ներ 17-18 տա­րե­կա­նին ա­մուս­նա­նա­յին եւ ըն­տա­նիք կազ­մէին։ Ան­շուշտ ի­րենց ա­մու­սին­նե­րը տա­րի­քով ա­ւե­լի մեծ կ՚ըլ­լա­յին, քա­նի ա­նոնք պէտք էր նախ գործ մը ու­նե­նա­յին՝ որ բա­ւա­րար ե­կա­մուտ հայ­թայ­թէին ըն­տա­նի­քի մը ապ­րուս­տը կա­րե­նալ հո­գա­լու հա­մար։

ՍԱՐ­ԳԻՍ ՓՈ­ՇՕՂ­ԼԵԱՆ

Լա­ւա­գոյն ըն­կեր­նե­րը ա­նոնք են, ո­րոնք լա­ւա­պէս զի­րար կը հասկ­նան, հե­տե­ւա­բար ի­րենց քայ­լե­րը կը հա­մընկ­նին ու ըն­թաց­քը կ՚ըլ­լայ հե­զա­սահ: Կ՚ը­սեն լաւ բա­րե­կա­մու­թիւ­նը վէ­ճով կը սկսի… այ­սինքն՝ ի սկզբա­նէ տա­րա­կար­ծու­թիւն­նե­րը կը բա­խին ի­րա­րու, ո­րոնք հաս­կա­ցո­ղու­թեամբ հա­մա­ձայ­նու­թեան կը յան­գին: Ու կ՚ապ­րին միա­սին, ի­րա­րու ցա­ւերն ու հո­գե­րը, ինչ­պէս նաեւ՝ խստու­թիւն­նե­րը կ՚ապ­րին միա­սին, սա­կայն ընդ­հան­րա­պէս այդ­պէս չէ, իսկ վե­րի պայ­քա­րը բա­ցա­ռիկ է ի­րո­ղու­թեան մէջ:

Քա­ղեց՝  ՍՈՒ­ՐԷՆ ՇԷ­ՐԻՔ

Կրթա­կան վե­րա­մու­տի այս օ­րե­րուն սկսե­լով պա­տաս­խա­նա­տու պե­տա­կան եւ վար­չա­կան ա­տեան­նե­րէն, բո­լոր ծնող­նե­րու եւ ու­սուց­չա­կան կազ­մի մտա­հո­գու­թեան ա­ռանց­քը կը կազ­մէ լա­ւա­գոյն պայ­ման­նե­րը ա­պա­հո­վել մատ­ղաշ սե­րուն­դի ան­հատ­նե­րուն:

ԶԱ­ՒԷՆ ԳԱ­ԼՈՒՍ­ՏԵԱՆ

Պերճ Ֆազ­լեա­նը այն տե­սա­կի մար­դոց­մէ է, ո­րոնք մարմ­նա­պէս կը հե­ռա­նան, սա­կայն չեն մա­հա­նար: Պեր­ճի յի­շա­տա­կի պէյ­րու­թեան հան­դի­սու­թեան առ­թիւ ան­գամ մը եւս կը փո­խան­ցեմ ցա­ւակ­ցու­թիւն­ներս իր ըն­տա­նե­կան պա­րա­գա­նե­րուն եւ Լի­բա­նա­նի ա­րա­բա­խօս ու հա­յա­խօս ար­դի թատ­րո­նի բո­լոր նուի­րեալ­նե­րուն:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Ռու­սաս­տա­նի Նա­խա­գահ Վլա­տի­միր Փու­թի­նի օ­րերս Ե­րե­ւան կա­տա­րած այ­ցը մի քա­նի ա­ռում­նե­րով կա­րե­ւոր պատ­գամ­ներ կը փո­խան­ցէ:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Այս ա­ռա­ւօտ կա­նուխ սկիզբ ա­ռաւ ի­րա­քեան Մու­սուլ նա­հան­գի Ի­ՇԻՊ-էն ա­զա­տագ­րե­լու ճա­կա­տա­մար­տը: Այս մա­սին յայտ­նող աղ­բիւր­ներ հա­ւաս­տե­ցին, որ ա­մե­րի­կեան կոր­ծա­նիչ­ներ Ի­ՇԻՊ-ի դիր­քե­րու ուղ­ղու­թեամբ «խե­լա­ցի» հրթիռ­ներ ար­ձա­կե­լով ազ­դան­շա­նը տուին այդ պա­տե­րազ­մին:

ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ

ԶԱՄ­ԲԻՒ­ՂԸ

Ար­տա­քին ե­րե­ւոյ­թով դաշ­տագ­նա­ցու­թեան զամ­բիւղ մըն է սա (picnic basket), սա­կայն խոր­քին մէջ՝ ու­րիշ բան է այդ։ Հի­մա թոյլ տուէք բա­ցատ­րեմ եւ վստահ եմ պի­տի զար­մա­նաք։

ՊՕ­ՂՈՍ ՇԱՀ­ՄԵ­ԼԻ­ՔԵԱՆ

Հա­ւա­տա­ցեալ չեմ: Ան­հա­ւատ ալ չեմ: Հա­ւա­տա­ցեա­լին ու ան­հա­ւա­տին մի­ջեւ ա­մե­նա­մօտ ա­ծա­կա՞­նը: Հա­ւա­նա­բար՝ թե­րա­հա­ւատ:

ԱՍ­ՊԵՏ ՄԱՆ­ՃԻ­ԿԵԱՆ

222 տա­րի ա­ռաջ, 14 Հոկ­տեմ­բեր 1794-ին Հնդկաս­տա­նի Մատ­րաս քա­ղա­քին մէջ հիմ­նադ­րուե­ցաւ հայ­կա­կան ա­ռա­ջին տպա­գիր պար­բե­րա­կա­նը՝ «Ազ­դա­րար»ը, ո­րուն ա­ռա­ջին թի­ւը լոյս տե­սաւ 16 Հոկ­տեմ­բե­րին:

ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ

Մղում մը կար կ՚ե­րե­ւի որ­մէ՝ ՊԻԿ ՊԷՆԿ ու... հա­մաս­տե­ղու­թիւն, աստ­ղեր, ա­րեւ­ներ, մո­լո­րակ­ներ եւ ա­նոնց­մէ՝ մե­րը, ու կեան­քի յա­ռա­ջա­ցում, օ­դա­յին, ծո­վա­յին, ցա­մա­քա­յին: Իսկ կեն­դա­նա­կա­նին մէջ՝ ա­պա­հո­վու­թեան հրա­մա­յա­կա­նը, որ­մէ՝ ա­ճիլ, բազ­մա­նալ...