Հարթակ

ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

Տրա­մա­բա­նա­կան է, որ մար­դիկ մտա­ծեն, որ նա­խա­գա­հը, մա­նա­ւանդ՝ Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու նա­խա­գա­հը, հան­գիս­տի պէտք ու­նի եւ ար­ժա­նի է ար­ձա­կուրդ­նե­րու: Սա­կայն այդ նպա­տա­կով ծախ­սուած գու­մար­նե­րու շուր­ջը մար­դիկ տա­րա­կար­ծիք են, նոյ­նիսկ բազ­մա­թիւ դժգոհ­ներ եւ քննա­դա­տող­ներ կան: Բայց ա­տոնց­մէ ազ­դուող­ներ կա՞ն, երբ պե­տու­թեան գու­մար­նե­րը ա­զատ եւ բա­ցա­յայ­տօ­րէն կը մսխուին:

ՆԱՅԻՐԻ ՄԿՐՏԻՉԵԱՆ

Կա­սա­կա­ծէ վեր է, որ Սփիւռ­քա­հայ գոր­ծա­րար­նե­րը մեծ ներդ­րում ու­նե­ցած են Հա­յաս­տա­նի տնտե­սու­թիւ­նը բա­րե­լաւ­ման եւ տար­բեր ո­լորտ­նե­րու զար­գաց­ման կա­րե­ւոր գոր­ծին մէջ. Հա­յաս­տա­նի ան­կա­խու­թեան շուն­չը զգա­լէն քա­նի մը տա­րի ետք, ա­նոնք սկսան մտա­ծել Հայ­րե­նի­քի մէջ բա­րե­գոր­ծա­կան, շա­հու­թա­բեր եւ այլ ծրա­գիր­ներ ի­րա­կա­նաց­նե­լու հար­ցին շուրջ։ Աշ­խար­հի ազ­դե­ցիկ հա­յեր, ո­րոնք աշ­խար­հի մէջ ար­դէն յայտ­նի են ի­րենց ու­նե­ցած յա­ջո­ղու­թիւն­նե­րով, ձեռք մեկ­նե­ցին մայր հայ­րե­նի­քին՝ ի­րենց ի­րա­կա­նա­ցու­ցած լուրջ ներդ­րում­նե­րով։ Նմա­նօ­րի­նակ յայտ­նի դէմ­քեր են՝

ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ

Կը պա­տա­հի խա­չա­ձե­ւում, երբ սոյն օ­րուան մէջ, նոյն ժա­մուն, հան­դի­սու­թիւն մը կամ հա­ւաք մը տե­ղի կ՚ու­նե­նայ, ու ա­հա երկմ­տան­քը. հոս կա­րե­ւո­րու­թիւն կը զգե­նու նա­խա­պա­տուու­թիւ­նը. ո՞ր մէ­կը ընտ­րել. ան­շուշտ ե­թէ սլա­քը թե­քի մէկ կամ միւս կողմ, քա­նի որ եր­բեմն ա­նակն­կալ պա­րա­գա­նե­րու մէջ կը գտնուիս եւ այ­լեւս քեզ­մէ կա­խեալ չէ ընտ­րու­թիւ­նը, ուս­տի ո՛չ մէ­կը եւ ո՛չ ալ միւ­սը ի գործ կը դրուի­…

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Լաւ, յու­սադ­րիչ լու­րեր կան Հա­լէ­պէն: Տա­րի­նե­րէ ի վեր փակ ճամ­բա­նե­րը բա­ցուած ու եր­թե­ւե­կը կա­մայ-ա­կա­մայ վե­րա­կանգ­նած է: Քա­ղա­քի փո­ղոց­նե­րուն վրայ տե­ղա­ւո­րուած հսկայ ժայ­ռե­րը վեր­ցուած են: Ար­գե­լակ­նե­րը նուա­զած են կար­ծես, ինչ­պէս բա­րե­կամ մը ու­րա­խու­թեամբ տե­ղե­կա­ցուց.

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

7 Դեկ­տեմ­բե­րի ա­ռա­ւօ­տուն, ա­րա­բա­կան լրա­հո­սին մէջ հիմ­նա­կան տեղ կը գրա­ւէր իս­րա­յէ­լեան օ­դու­ժին սու­րիա­կան բա­նա­կի մէկ պա­հես­տա­նո­ցին դէմ կա­տա­րած գրո­հին լու­րը:

VADİP-ի ե­րէ­կուան ժո­ղո­վի սկիզ­բին Տ. Տրդատ Քհնյ. Ու­զու­նեան բազ­մա­կող­մա­նի լու­սա­բա­նու­թիւն մը տուաւ Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռի հո­վա­նա­ւո­րու­թեան տակ գոր­ծող գաղ­թա­կա­նաց յանձ­նա­խում­բի աշ­խա­տանք­նե­րուն շուրջ։ Ինչ­պէս ծա­նօթ է, Սու­րիա­յէն եւ Ի­րա­քէն խոյս տա­լով Թուր­քիոյ մէջ ա­պաս­տան գտած հա­յե­րուն օ­ժան­դա­կե­լու, ա­ջակ­ցե­լու հա­մար ներ­կայ տա­րուան սկիզ­բին Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռը պաշ­տօ­նի կո­չած էր յա­տուկ յանձ­նա­խումբ մը, որ ան­ցեալ ա­միս­նե­րու տե­ւո­ղու­թեան ծա­ւա­լած է հե­տե­ւո­ղա­կան գոր­ծու­նէու­թիւն։

ԿԱ­ՐՕ Վ. ՄԱՆ­ՃԻ­ԿԵԱՆ

Մեծ ե­ղեռ­նի տե­ղա­հա­նու­թե­նէն ետք, երբ քե­սապ­ցիք վե­րա­դար­ձած են գիւղ, ա­նոնց թի­ւը նուա­զած է 8500-էն մին­չեւ 2300, եւ ընդ­հան­րա­պէս  ապ­րած են հա­ցա­հա­տիկ­նե­րու վա­րու­ցա­նէն: Կ՚ը­սուի, թէ լեռ­նե­րու ծեր­պե­րուն վրայ, երբ գտած են փոք­րիկ՝ 50 սմ.x50 սմ. ծա­ւա­լով փոք­րիկ գոգ մը, ի­րենց բաճ­կո­նին գրպա­նի («ջը­պը­գուն» կո­չուած) ափ մը ցո­րե­նը ցա­նած, հնձած, ա­պա ա­լիւ­րի ու հա­ցի վե­րա­ծած՝ կրցած են քարշ տալ ի­րենց տա­ռա­պա­լի կեան­քը… Վե­րապ­րե­լով՝ ա­նոնց թի­ւը հա­սած է մօտ 7000-ի, Հա­յաս­տան ներ­գաղ­թի նա­խօ­րէին:

ՅԱ­ԿՈԲ ՄԱՐ­ՏԻ­ՐՈ­ՍԵԱՆ

Էա­կան ի­րո­ղու­թիւն է, թէ Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու պե­տա­կան պա­հես­տը որ­ե­ւէ պե­տա­կան կա­ռոյ­ցի հետ ա­ռըն­չու­թիւն չու­նի եւ շա­տեր տե­ղեակ չեն ան­կէ: Ան սե­փա­կա­նու­թիւնն է ե­րեք ըն­տա­նիք­նե­րու՝ Ռոտս­չայլտ, Ռա­քը­ֆէլ­լըր և Մոր­կըն (Rothschild, Rockefeller, Morgan):

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Այ­լեւս զար­մա­նա­լի չէ լսել այն մա­սին, որ Սու­րիոյ նա­խա­գա­հը անձ­մաբ պի­տի այ­ցե­լէ Հա­լէպ: Ճիշդ է նաեւ, որ երկ­րի նա­խա­գահ Պեշ­ար Է­սա­տի Հա­լէ­պի տա­լիք այ­ցը փրկու­թիւն մը պի­տի չըլ­լայ ծան­րօ­րէն ա­ւե­րա­կուած քա­ղա­քին, բայց նման նա­խա­ձեռ­նու­թիւն մը բազ­մա­կի ի­մաստ­ներ կը կրէ իր մէջ:

ՄԵԼԻՆԷ ԳԱՐԱԳԱՇԵԱՆ

Աշ­նան պայ­ծառ օր մը, զար­միկ­ներս ու ես ուղ­ղուե­ցանք դէ­պի Շըր­մըն (Քա­նէք­թի­քըթ), Կոր­քիի գե­րեզ­մա­նը այ­ցե­լե­լու: Եր­կար ճան­բոր­դու­թիւ­նը հե­տաքրքրա­կան դար­ձաւ մեր խօ­սակ­ցու­թիւն­նե­րով, գիւ­ղա­կան ճամ­բա­նե­րուն ընտ­մէ­ջէն: Շըր­մը­նի մէջ, Կոր­քին յի­շեց­նող ոչ մէկ հետք գո­յու­թիւն ու­նի: