Հարթակ

ՍԱՐ­ԳԻՍ ՓՈ­ՇՕՂ­ԼԵԱՆ

Սա փրո­թո­քոլ ը­սուա­ծը վե­րին մա­կար­դա­կի եւ բարձ­րա­գոյն աս­տի­ճա­նի ստա­խօ­սու­թիւն է, որ կը պատ­կա­նի նա­խա­գահ­նե­րու, վար­չա­պետ­նե­րու խա­ւին, վեր­ջա­պէս պե­տա­կան մա­կար­դա­կի անձ­նա­ւո­րու­թիւն­նե­րու, ո­րոնք կը ձեռ­նուին հրա­պա­րա­կաւ, ի հարկէ, բռնազ­բօ­սիկ կամ ա­րուես­տա­կան ժպի­տով, ի բաց ա­ռեալ կարգ մը «փո­քըր­ֆէյս»ե­րու, ո­րոնց ա­ռաջ­նու­թիւ­նը կ՚եր­թայ ՌԴ­-ի Փութ­ին­ին...

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Յու­լիս 13-ին կը նշենք ծննդեան ութ­սու­նա­մեա­կը ժա­մա­նա­կա­կից հայ գրա­կա­նու­թեան տա­ղան­դա­ւոր բա­նաս­տեղծ­նե­րէն Ա­լի­սիա Կի­րա­կո­սեա­նի (1936-2014), որ եր­կու տա­րի ա­ռաջ՝ 22 Մա­յիս 2014-ին իր մա­հա­ցաւ Լոս Ան­ճե­լը­սի մէջ։

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱ­ԶԱ­ՐԵԱՆ

Հա­լէ­պա­հայ ծա­նօ­թի մը կը բա­րե­ւեմ փո­ղո­ցը քա­լած մի­ջո­ցիս: Ե­րի­տա­սարդ հարս մըն է ան, ու­նի ճլվլուն ու տա­քա­րիւն հինգ տա­րե­կան դստրիկ մը: Այն­քան ու­շիմ փոք­րիկ մըն է, որ ան­մի­ջա­պէս կ­­՚ըն­կա­լէ շուր­ջի ան­ցու­դար­ձը, կը նմա­նի փա­փուկ խմո­րի մը, զոր ձե­ւա­ւո­րե­լը շատ դիւ­րին է ու հա­ճե­լի: Կը յա­ճա­խէ ի­րենց տան շրջա­նի ման­կա­պար­տէ­զը, ա­մէն տես­նե­լուս նոր եր­գեր ու ո­տա­նա­ւոր­ներ կ­­՚ար­տա­սա­նէ, նոյ­նիսկ հե­քիաթ­ներ կը պատ­մէ: Ու.

ՏՔԹ. ՃՕՐՃ ԲԱՐ­ՍԵ­ՂԵԱՆ

Ոե­ւէ մէ­կուն «խօսք զար­նել» չէ նպա­տակս, պար­զա­պէս միու­թե­նա­կան գոր­ծու­նէու­թեանս ան­ցեա­լէն դրուագ մըն է հե­տե­ւեա­լը, որ յա­ճախ կը պա­տա­հի, եւ են­թա­կայ է ա­պա­գա­յին ալ կրկնուե­լու։

ՍԵ­ՒԱԿ ՅԱ­ԿՈ­ԲԵԱՆ

Սփիւռ­քի մէջ հայ­կա­կան պա­րա­խումբ պա­հե­լը, ոչ միայն մշա­կու­թա­յին ան­զու­գա­կան գոր­ծու­նէու­թիւն է, այլ նաեւ ազ­գա­պահ­պան­ման եւ Սփիւռ­քի մէջ հա­յա­պահ­պան­ման սա­տա­րող ազ­դակ՝ իր ըն­կե­րա­յին ե­րե­սա­կով եւս, ո­րուն ան­դամ­նե­րը ի­րարու հետ կը շփուին ու կը ծա­նօ­թա­նան հայ­կա­կան ա­ռողջ մթնո­լոր­տի մէջ, լաւ ըն­կե­րու­թիւն­ներ ստեղ­ծե­լով ու մին­չեւ իսկ եր­բեմն ա­պա­գա­յի հայ­կա­կան ըն­տա­նե­կան բոյ­ներ կազ­մե­լով:

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Աս­կէ ե­րեք տաս­նա­մեակ յե­տոյ, 2046 թը-ւա­կա­նին, ե­թէ ան­նա­խա­տե­սե­լի ո­րե­ւէ ա­ղէտ չպա­տա­հի եւ մարդ­կու­թիւ­նը շա­րու­նա­կէ իր ա­ճի ներ­կայ կշռոյ­թը, մաս­նա­գէտ­նե­րու գնա­հա­տու­մով՝ մեր երկ­րա­գուն­դի բնակ­չու­թեան թի­ւը պի­տի անց­նի 9 մի­լիա­ռը։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Երբ անց­նող 28 Փետ­րուա­րին Ռու­սաս­տա­նի գե­րա­գոյն ու­ժե­րու հրա­մա­նա­տա­րու­թիւ­նը ո­րո­շում կ՚առ­նէր հե­ռաց­նե­լու իր «կա­րե­ւոր» հա­մա­րուած ու­ժե­րը Սու­րիա­յէն, բո­լո­րին կը թուէր, թէ պա­տե­րազ­մը մօ­տե­ցած է իր ա­ւար­տա­կան փու­լին:

ՍԱՐ­ԳԻՍ ՓՈ­ՇՕՂ­ԼԵԱՆ

«Պզտիկ քա­ղաք մը ու մէջն ալ քիչ մարդ կար, եւ ա­նոր վրայ մեծ թա­գա­ւոր մը ե­կաւ ու զա­նի­կա պա­շա­րեց եւ ա­նոր դէմ մեծ պատ­նէշ­ներ շի­նեց։ Ու ա­նոր մէջ աղ­քատ ի­մաս­տուն մը գտնուե­ցաւ, եւ ա­նի­կա իր ի­մաս­տու­թիւ­նով քա­ղա­քը ա­զա­տեց, բայց այս աղ­քատ մար­դը բնաւ յի­շող մը չե­ղաւ» (Ժո­ղո­վո­ղի 9:14-15):

ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷ­ՊԷ­ՃԵԱՆ

«Այս­տե­ղէն կը սկսի Հա­յաս­տա­նը»:
Տքթ. Սու­րէն Դա­նիէ­լեանն է՝ Ե­րե­ւա­նի Խա­չա­տուր Ա­բո­վեա­նի ա­նուան հայ­կա­կան պե­տա­կան ման­կա­վար­ժա­կան հա­մալ­սա­րա­նի «Սփիւռք» գի­տաու­սում­նա­կան կեդ­րո­նի վա­րիչ-տնօ­րէ­նը:

ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇ­ԿԷ­ՐԵԱՆ

Հե­տե­ւեալ դէպ­քը կը պա­տա­հի Ֆի­լա­տել­ֆիոյ Ա­միշ (Amish) հա­մայն­քին մէջ։ Ա­միշ հա­մայն­քը ա­ղան­դի մը կը պատ­կա­նի, ո­րուն հիմ­նա­դիր­նե­րը Եւ­րո­պա­յի կրօ­նա­կան հա­լա­ծանք­նե­րէն փա­խուստ տա­լով, 1730-ին հաս­տա­տուած են Ֆի­լա­տել­ֆիոյ Լեն­քես­թըր քա­ղա­քը։