Հոգե-մտաւոր

ԲԱՐԿՈՒԹԵԱՆ ԱԽՏԸ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Բարկութիւնը իրապէ՛ս ախտ մըն է՝ նկարագիր մը, որ մարդուս միայն վնաս կը պատճառէ, եւ ո՛չ մէկ օգուտ։ Ամէն տեսակի մեղքերը եւ գարշելի մոլութիւնները կը ջանան մարդոցմէ պահել եւ ծածկել իրենց անօրէնութիւնները, բայց «բարկութեան ախտ»ին մոլեգնութիւնը կատաղի է եւ նոյնքան վնասակար, վտանգաւոր եւ գազանամի՛տ։

ԱՄՈՒՍՆՈՒԹԻՒՆԸ ՀԱՅՈՑ ԵԿԵՂԵՑԱԿԱՆ ԻՐԱՒԱԲԱՆՈՒԹԵԱՆ ՀԱՄԱՁԱՅՆ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Ոչ միայն մասնաւոր ցեղի մը, ազգի մը, պետութեան, այլ ընդհանուր մարդկութեան աճումը, բարոյականութիւնը, մտաւոր զարգացումը, բարօրութիւնը, մէկ խօսքով՝ նոյնիսկ գոյութիւնը եւ գոյատեւութիւնը, սերտ կապակցութիւն ունեցած են միշտ ընտանեկան կեանքի հետ, որուն գլխաւոր շաղկապը եւ հիմունքը Ամուսնութի՛ւնն է։

«ԿՐՕՆԸ ԹՈ՞ՅՆ ՄԸՆ Է…»

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Կրօնը թոյն է եւ տիրող դասակարգի ձեռքին հզօր զէնք մը:
Անցեալին, մանաւանդ յետցեղասպանութեան շրջանին եկեղեցւոյ եւ եկեղեցականութեան հանդէպ ատելութիւն մը բռնկեցաւ եւ այդ ատելութիւնը հասաւ այն աստիճանի, որ 1923 թուականին Թիֆլիզի մէջ հրատարակուեցաւ «Կորչի Կրօնը» անուամբ միօրեայ թերթ մը, որմէ վերցուած է վերոյիշեալ «կրօնը թոյն է» արտայայտութիւնը:

ԴՐԱԽՏ ԵՒ ԴԺՈԽՔ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Կը պատմուի, թէ գիւղի մը մէջ չարագործ երիտասարդ մը բոլոր գիւղացիներուն սարսափ կ՚ազդէ՝ գինեմոլ եւ չար նկարագրի տէր մէկն է ան։
Գիւղին քահանան միշտ կը լսէ այդ անառակ երիտասարդին նկատմամբ գիւղացիներուն գանգատները եւ կը պարսաւէ, կը մեղադրէ զայն անոր բացակայութեան։

ԱՐՓԻԱՐԱՁԱԳԻՆ ԵՐԱԶԱԾ ԵՐԻՏԱՍԱՐԴՈՒԹԻՒՆԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Ժամանակը աշխարհագրութենէն աւելի կը փոխէ մարդոց մտայնութիւնները եւ իւրաքանչիւր նոր հասակ առնող ծնունդի հետ կամայ թէ ակամայ կը նկատենք հինէն դէպի նոր գացող մարդկութիւն մը՝ նոր ըմբռնումներով ու նկարագիրներով:

ՊԱՅՔԱՐՆ ՈՒ ՄԵՆՔ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեծ եղեռնէն երեք տարիներ առաջ՝ 1912 թուականին տքթ. Պօղոսեան Ազգային ժողովին մէջ կը բարձրաձայնէր. «հայերը պէտք է Ալպանացուց նման «պէսա» ընէ եւ իր եղբայրը սպաննողին եղբայրն սպաննէ՝ ակն ընդ ական եւ ատամն ընդ ատաման». այս յայտարարութիւնը լսելով ժողովասրահի մուտքն ու նրբանցքները գտնուողները բարձրաձայն ծափահարել կը սկսին:

Էջեր