Յ. ՊԱԼԵԱՆ
Պէտք է խօսիլ ազգ եւ հայրենիք գոյացնող, հող եւ բնակիչ իմաստաւորող գերակառոյցի մասին, լուսաւորելու համար մեր ներազգային պայքարները, որոնք կրնան յանգեցնել իրենց հետապնդած նպատակի հակառակին:
ՏՔԹ. ԶԱՒԷՆ Ա. ՔՀՆՅ ԱՐԶՈՒՄԱՆԵԱՆ
Համաշխարհային Ա. պատերազմէն ետք, թէեւ ազատած եւ Երուսաղէմէն ալ հիասթափ դուրս ելած Կիլիկիոյ Սահակ Բ. Խապայեան Կաթողիկսոսը, մտահոգ էր իր անցեալի Սիսի Աթոռի ապագայով, որքան ատեն որ Սիս վերադառնալ չկար այլեւu։ Օսմանեան պետութիւնը պարտադրած էր զինք Երուսաղէմ «հաստատուիլ» եւ մոռնալ Սիսի հիմնական նստավայրը։
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Մենք Տիրոջ տասն պատուիրաններուն կը նայինք մեր մատներու արանքէն՝ կարեւորութիւն չենք տար, չենք կեդրոնանար, ջանք չենք թափեր պահելու: Սա մեծ մեղք է, անտարբերութիւն, արհամարհանք Աստուծոյ նկատմամբ:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Չեմ փորձեր այս տողերովս, վերնագրիս մէջ յիշած բառերուս իմաստները պարզել: Բացատրել: Բոլորդ ալ, շատ հաւանաբար կը հասկնաք: Իսկ եթէ ո՛չ.- ընթերցողը, ի՛նք թող ստանձնէ այդ «պարտականութիւնը»: Բայց եւ այնպէս, անկեղծօրէն ըսեմ, որ կը սիրեմ մտածել «ասոնց» մասին:
ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ
«Միջնաբերդ» գրական տարեգիրքի 1957-ի թիւին մէջ կայ հարցաթերթիկ մը՝ ուղղուած Սփիւռքի հայ գրագէտներուն. անոնք են՝ Կարօ Սասունի, Վարդան Գէորգեան, Համաստեղ, Արսէն Երկաթ, Սիրան Սեզա, Սարգիս Սահակեան, Զարեհ Որբունի, Վահէ Վահեան, Յակոբ Մնձուրի, Մուշեղ Իշխան, Եդուարդ Պոյաճեան, Լեւոն Գարմէն եւ Ժագ Յակոբեան: Զանազան կարգի հարցումներ ուղղուած են գրողներուն՝ կապուած անոնց գրական աշխատանքներուն, առօրեայ կեանքին, սփիւռքահայ գրականութեան վիճակին, զայն ա՛լ աւելի լաւ հունի մը մէջ դնելու հնարաւորութիւններուն եւ այլն, եւ այլն:
ՏՔԹ. ԶԱՒԷՆ Ա. ՔՀՆՅ. ԱՐԶՈՒՄԱՆԵԱՆ
Լուսահոգի Գիւտ Արքեպիսկոպոս Նագգաշեանի վախճանման քառասունքին առիթով իր յիշատակին կ՚ընծայեմ սոյն գրութիւնը, որ պատմական տեղիք կը բովանդակէ Եւրոպայի հայ գաղութի պատմութեան համար, ուր ան ծառայեց երկար տարիներ որպէս Հայրապետական Պատուիրակ Արեւմտեան Եւրոպայի եւ առաջնորդ Փարիզի:
ԳՐԻԳՈՐ Ա. ՔՀՆՅ. ՏԱՄԱՏԵԱՆ
Եդուարդ Գովան։
Անուն մը սիրելի, անուն մը յարգելի եւ անուն մը անմոռանալի։
Ան լրացուցած ըլլալով իր կեանքի օրերը, առյաւէտ բաժնուեցաւ զինքը սիրող ու յարգող անձնաւորութիւններէն, մեզմէ՝ բոլորէս։
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Միշտ կը մտածեմ, որ «երիտասարդ» մնալու գրաւականը, մարդու ներքին լոյսն է։ Իմ պարագային՝ սենեակս։ Աշխատասեղանս։ Համակարգիչիս ճերմակ պաստառին եւ անոր հայերէն տառերուն դիմաց:
ՏՔԹ. ԶԱՒԷՆ Ա. ՔՀՆՅ. ԱՐԶՈՒՄԱՆԵԱՆ
Ինն ամիսներ անցան Հարաւային Կովկասի յանկարծական եւ ամենէն կործանարար պատերազմէն ի վեր ընդմէջ Ատրպէյճանի եւ Արցախի եւ հասցուցին հայոց պարտութեան սրտաճմլիկ եւ օրհասական օրը։ Ի պատիւ իրեն, Ջանիկեան այնքան սրտագին աւաղելով կու տար նաեւ «Պայքար»ի վերջին համարին մէջ իր մոմավառութեան լոյսին տակ լրիւ, անհաւատալի, ցուցակը այն բոլոր 79 վանքերուն եւ ուխտավայրերուն, որոնք պիտի անցնին Ատրպէյճանի ձեռքը։
ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ
1963-ին Դանիէլ Վարուժանի զաւակները՝ տիկին Վերոնիկ Վարուժան-Սաֆրազեանը, ինչպէս նաեւ Արմէն եւ Հայկակ Վարուժանները, իրենց հօրը բոլոր նամակները յանձնեցին Հայաստանի գրականութեան եւ արուեստի թանգարանին: Վերջինս, իր կարգին, զանոնք լոյս ընծայեց երկու տարի ետք՝ 1965-ին, աշխատասիրութեամբ Գոհար Ազնաւուրեանի:
