Հոգե-մտաւոր

ԿԵԱՆՔԻ ՓՈՐՁԱՌՈՒԹԻՒՆՆԵՐ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կեանքը կը սկսի եւ կը շարունակուի մեծ ակնկալութիւններով եւ յաճախ արգելքներ կը ցցուին մարդուս յոյսերու, ակնկալութիւններու լայն հորիզոնին վրայ. շատ չանցած մարդ ինքզինք կը գտնէ «տառապանքներու խորունկ ձորեր»ուն մէջ։ Կեանքը երբե՛ք չէ՝ ի՛նչ որ մարդ կը փափաքի որ ըլլայ։

ՊՏՂԱՏՈՒ ԾԱՌԻՆ ԹՇՆԱՄԻՆ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Աշխարհի վրայ ամէն բան՝ որ գեղեցիկ է եւ բարի, անպայմա՛ն իր թշնամին ունի։ Բնութեան մէջ, ամէն ինչ որ ոչ միայն գեղեցիկ է, հապա նաեւ՝ որեւէ կերպով օգտակար է եւ անհրաժեշտ կեանքի պահպանութեան եւ գոյատեւման համար, աւերածութիւններու ենթակայ կ՚ըլլայ։

ԳԱՐԵԳԻՆ ՊԱՏՐԻԱՐՔ ԽԱՉԱՏՈՒՐԵԱՆ ՀԱԿԻՐՃ ԿԵՆԱԳՐՈՒԹԻՒՆ ՄԸ - Բ -

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ստորեւ կը շարունակենք ներկայացնել Գարեգին Պատրիարք Խաչատուրեանի կեանքէն, գրական վաստակէն եւ հանրային գործունէութենէն հատուածներ։
1936-ին «Աշխարհի Լոյսն Ի Հայս» Ա. հատոր եւ 1939-ին Բ. հատորը հրատարակած է։

ԳԱՐԵԳԻՆ ՊԱՏՐԻԱՐՔ ԽԱՉԱՏՈՒՐԵԱՆ ՀԱԿԻՐՃ ԿԵՆԱԳՐՈՒԹԻՒՆ ՄԸ - Ա -

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«ՊԷՏՔ Է ԳԼՈՒԽՆԵՐԸ ԽՈՆԱՐՀԻՆ ԱՆՊԱՅՄԱՆ, ԵՒ ՍՐՏԵՐԸ ԻՄԱՍՏՈՒԹԵԱՄԲ ԲԱՐՁՐԱՆԱՆ»։
Այսպէս կ՚ըսէ Գերագին Պատրիարք Խաչատուրեան՝ Թրքահայ գրագէտ-Պատրիարքը։

ՄԱՐՄՆԻ ԵՒ ՀՈԳԻԻ ՄԻՋԵՒ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդիկ, ընդհանրապէս զիրար կ՚օրինակեն մեքենաբար, եւ երբեմն «յիմարաբար», նոյնիսկ իրենց վնաս պատճառող արարքներով՝ իրենց մարմինը եւ հոգին կործանելու համար։ Յաճախ ո՛չինչ կը համարեն այդ մարմնական եւ հոգեւոր կործանումը, բաւ է որ օրինակեն ուրիշները, ուրիշներու պէս ըլլան եւ ուրիշներէ վար չդասուին։

ԴԷՊԻ ՔԻՉ ՄԸ ԱՒԵԼԻ ԼԱՒԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ երբ կը նայի կապոյտ եւ ջինջ երկինքին, դաշտի կանաչ խոտին, գեղեցիկ բնութեան, եւ սպիտակ ամպի մը, որ կ՚անցնի իր գլխուն վերեւէն, կը պարտաւորուի խորհիլ եւ տարուիլ այն մտածումէն՝ թէ ո՛չինչ կայ սխալ սա իր ապրած «հին աշխարհ»ին վրայ, ի բաց առեալ մարդիկ որ կ՚ապրին անոր վրայ, եւ կը հարցնէ ինքզինքին, թէ ինչո՞ւ ամէն մարդկային էակ չի ջանար վերածելու այս աշխարհը քիչ մը աւելի լա՛ւ վայրի մը աւելի լաւ եւ երջանիկ ապրելու համար…։

ՄԻՈՒԹԵԱՆ ՕՐԷՆՔԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Բնութեան մէջ ամէն ինչ որ գոյութիւն ունի, ի վերջոյ կը դառնայ իր Արարչին՝ Աստուծոյ ծոցը՝ հո՛ն, ուրկէ ելաւ եւ ստեղծուեցաւ։ Բնութեան մէջ ո՛չ մէկ բան կը կորսուի, այլ կը ձեւափոխուի միշտ պահելով իր սկզբնական էութիւնը։

ԳՐԻԳՈՐ ԶՕՀՐԱՊ ԵՒ «ՃԷՅՐԱՆ»Ը - Ա -

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ստորեւ կը ներկայացնենք Գրիգոր Զօհրապի արձակ գրութիւններէն նմոյշ մը՝ երիտասարդ փաստաբանի մը կեանքէն դրուագ մը՝ ուր կը տեսնուի, թէ ո՜րքան իրաւացի է իրեն տրուած «հայ նորավէպի իշխանը» տիտղոսը։ Ուստի հոս նկատելի է «մտածող ե՛ւ գրող»ի սքանչելի՜ մէկ գործը, որ կը ներկայացնենք բոլորովին հաւատարիմ մնալով իր բնատիպին։

Էջեր