Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդկային կեանքի մէջ «միակողմանի աճում»ը բարիք չէ, այլ մանաւանդ չարի՛ք է։ Ոմանք մտքով կը զարգանան բայց իմաստութեամբ, որ է ողջամիտ ըլլալ, եւ թէ՛ «Աստուծոյ վախ»ը ունենալ իր մէջ, չեն զարգանար եւ «մանուկ» կը մնան այդ տեսակէտէն։ 

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Այս պատճառով Տէրը անոր երիտասարդներուն պիտի չհաճի եւ անոր որբերուն ու որբեւայրիներուն պիտի չողորմի. վանսզի ամէնքն ալ կեղծաւոր եւ չարագործ եղան եւ ամէն բերան անզգամութիւն կը խօսի։ Սակայն անոր բարկութիւնը շիջաւ, հապա անոր ձեռքը տակաւին երկնցած է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հմայիչ, հրապուրիչ են աշտարակները, դիւթիչ եւ առինքնող են անոնք, որովհետեւ իրենց հասակին, տեսքին եւ իրանին խրոխտ համեմատութիւններովը պատկառանք եւ վստահութիւն կը ներշնչեն դիտողին։ Տեսակ մը խորհրդանիշ են անոնք ամրութեան եւ տեւականութեան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդիկ ընդհանրապէս արտաքին տեսքով, երեւութապէս կը գնահատեն զիրար, արժէք կ՚ընծայեն միայն իրենց տեսած չափով եւ չեն թափանցեր խորը՝ ուր կայ ճշմարիտ մարդը՝ «ներքին մարդ»ը, իսկական արժէ՛քը։
Եւ ահաւասիկ օրինակ մը՝ ուր ցոյց կը տրուի թէ՝ մարդիկ ո՜րքան կը սխալին իրենց արտաքինով կատարած գնահատանքով եւ յետոյ երբ ճշմարտութիւնը յայտնուի, ի՛նչպէս կը փոխուին, կարծես նախկին սխալ գնահատումը իրենք կատարած չէին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Պօղոս առաքեալ անզուգական պատկերը կու տայ սիրոյն երբ կ՚ըսէ. «Սէրը երկայնամիտ է, սէրը ծառայասէր է, ան չի նախանձիր, չի պարծենար, գոռոզաբար չի հպարտանար, տգեղ գործ չ՚ըներ, չի փնտռեր իր շահը, չի բարկանար, անոխակալ է, չի հրճուիր անիրաւութեամբ, այլ կը խայտայ ճշմարտութեան մէջ։ Ան կ՚արդարացնէ ամէն բան, կը հաւատայ ամէն բանի, կը համբերէ ամէն բանի» (Ա ԿՈՐՆԹ. ԺԳ 4-7)։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդս պէտք է չափաւոր եւ կշռուած վերապահութեամբ մօտենայ մարդոց «անհատական կեանք»ին։ Լրատուութեան ասպարէզին մէջ, լրատուական պատասխանատուները պէտք է «կշռուած համաչափութիւն» մը պահպանեն հասարակաց բարիքին պահանջքներուն եւ անհատական իրաւունքներուն միջեւ։ Արդարեւ, արդի ընկերութեան ծոցին մէջ, ընկերային հաղորդակցութեան միջոցները տեղեկատուութեան, մշակոյթի յառաջացման եւ կազմաւորումին նկատմամբ կարեւոր դեր մը ունին։

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Պայծառակերպութիւնը նախաճաշա՛կն է Արքայութեան։ Այն օրէն սկսեալ երբ Պետրոս դաւանեցաւ, թէ Յիսուս Քրիստոս Որդին է կենդանի Աստուծոյ, Քրիստոս սկսաւ յայտնել, թէ Ինք պէտք էր Երուսաղէմ երթար, հոն չարչարուէր, խաչուէր եւ երրորդ օրը յարութիւն առնէր։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Մինչեւ իսկ դուք ուղիղ ճամբուն մէջ էք, ձեր մտադրած վայրը պիտի չհասնիք, եւ հասանաբար պիտի կոխկռտուիք, եթէ նստիք եւ նստած մնաք հոն»։ (Sunshine Magazine)։
Մարդ կոչուած է աշխատութեան. «Երեսիդ քրտինքովը ուտես քու հացդ…» (ԾՆՆԴ. Գ 19), ուստի ան պէ՛տք է աշխատի, որպէսզի ապրի, որպէսզի տեւականացնէ իր կեանքը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ողջախոհ անձը գիտէ իր մէջ պահել ամբողջականութիւնը կեանքի եւ սիրոյ ուժերուն, որոնք զետեղուած են իր մէջ։ Այս ամբողջականութիւնը կ՚ապահովէ «ներքին միութիւն»ը անձին, կը հակառակի զայն վիրաւորող ամէն վերաբերմունքի։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ընտանիքը որպէս ընկերութիւն, անմիջականօրէն կը համապատասխանէ մարդուն բնութեան։ Արդարեւ ընտանիքը անհրաժեշտ է մարդուն համար։