Հոգե-մտաւոր

ՀԱՅՈՑ ՀԱՅՐԱՊԵՏԱԿԱՆ ԵՒ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ԻՇԽԱՆՈՒԹԻՒՆՆԵՐԸ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Հայոց Հայրապետական իշխանութեան կեդրոնը Վաղարշապատն էր, ինչպէս՝ հայոց քաղաքական իշխանութեան կեդրոնը։ Բայց, որովհետեւ, հայոց հայրապետները միանգամայն արքունի դրան եպիսկոպոս էին, ուստի յաճախ այնտեղ կ՚ըլլային՝ ուր արքունի բանակն ալ կը գտնուէր։

ԵՐԿՈՒ ԱԹՈՌԷՆ՝ ՄԷԿ ԱԹՈՌ (Ա.)

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Խորհրդային Միութեան փլուզումը եւ Հայաստանի յետագայ անկախութիւնը շրջադարձային պահ մըն էր մեր ազգի պատմութեան մէջ. պահ՝ որ յղի էր ուրախութեամբ, սակայն նոյնքան անորոշութեամբ. մահաքունէն արթնցողի վիճակ մը ունէր՝ սկիզբը ազգի մը արշալոյսին:

ԲԱՐԵԿԱՄՆԵՐԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Գուցէ դուք ալ բազմիցս լսած ըլլաք «ամենամեծ հարստութիւնը բարեկամներ ունենալն է» խօսքը, որ «լոզունգ» ըլլալէ աւելի իր մէջ ճշմարտութիւն մը ունի, որովհետեւ մարդ արարածը ընկերային արարած մըն է եւ անոր գոյատեւումը կախեալ է ընկերային կապեր ձեւաւորելու եւ ստեղծելու իր կարողութենէն:

ԻԳԱՊԱՇՏՊԱՆՈՒԹԻՒՆԸ՝ ՔՐԻՍՏՈՆԷՈՒԹԵԱՆ ՄԷՋ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Իգապաշտպանութիւնը (féminisme), իգական սեռի (լատին. sexus), այսինքն կին-մարդու իրաւունքներու՝ հաւասարութեան եւ ազատութեան պայքարով սկսած շարժում մը՝ ընկերային ընդհանուր հոսանք մըն է։ Այս շարժումը սկսած է 17-րդ դարուն եւ հետզհետէ տարածուած է եւ մանաւանդ սաստկացած՝ 1960-ական թուականներուն։

ԵԿԵՂԵՑՒՈՅ ՇԷՆՔԻ ԲԱԺԱՆՈՒՄՆԵՐ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Երբ Դ. դարուն քրիստոնէութիւնը «քաղաքական կրօնք» դարձաւ, այդ ժամանակ Հայաստանի մէջ սկսան եկեղեցիներ կառուցուիլ Ս. Գրիգոր Լուսաւորչի ձեռքով, եւ կամ հին մեհենական շինութիւններ եկեղեցիներու վերածուեցան։

ՅԱՋՈՂԵԼՈՒ ԳԱՂՏՆԻՔԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Վերջին ժամանակներուն ինքզինքս շրջապատուած կը գտնեմ «Յաջողութեան գաղտնիքը» խորագրեալ յօդուածներով, որոնք երիտասարդութեան ուշադրութիւնը կը յաջողին գրաւել. այսօր համաշխարհային մամուլը, լրատուամիջոցներն ու ընկերային ցանցերը այդ «յաջողութեան» գովքը հիւսելով կ՚ուզեն «գաղտնիք»ը յայտնել բոլորին, որովհետեւ անոնք լաւապէս կը գիտակցին, որ ժողովուրդին մօտ կայ «յաջողութեան» անյագ ծարաւ մը:

ԱՆՄԻԱԲԱՆ ՄԻԱԲԱՆԵԱԼ ԱԶԳԵՐԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Յաճախ օտարներ հարց կու տան, թէ ինչո՞ւ համար մերթ ընդ մերթ հայ ժողովուրդը «կ՚ատէ» թուրք ժողովուրդը, իսկ թուրքը՝ հայը. ամէ՛ն սփիւռքահայ նուազագոյնը անգամ մը ընդունած է այս հարցումը եւ այսպէս կամ այնպէս փորձած է խօսիլ արդէն իսկ դարաւոր անցեալ մը ունեցող դժբախտ պատահարներու մասին. սակայն ատելութիւնը միշտ ալ եղած է յարաբերական, որովհետեւ ատելութեան կողքին եղած է նաեւ սէրը եւ այդ երկուքը իրենք իրենց միջեւ բաժնուած է մի քանի տասնեակ խմբաւորումներու:

Էջեր