Ընկերա-մշակութային

Յ. ՊԱ­ԼԵԱՆ

Գիր­քի սի­րա­հա­րը յա­ւեր­ժու­թիւն գա­ցած է, գիր­քե­րը չէ կրցած ի­րեն հետ տա­նիլ:
Ե­թէ տա­րած ըլ­լար, միա­միտ­ներ ցաւ պի­տի չզգա­յին: Գիր­քերն ալ որբ պի­տի չմնա­յին:

​Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

1886 թուա­կա­նին Մա­յի­սի 12-ին ծնած է Նշան Գրի­գո­րեա­ն: Ո՞վ է Նշան Գրի­գո­րեա­ն, ո­րուն ա­նու­նը նե­րա­ռուած է հան­րա­գի­տա­րան­նե­րու եւ այլ տե­ղե­կա­տուա­կան հրա­տա­րա­կու­թիւն­նե­րու մէջ, իբ­րեւ նշա­նա­ւոր հայ մը:

Աբ­րա­համ Լին­քը­նը Ամերիկայի Միացեալ Նա­հանգ­նե­րու 16-րդ նա­խա­գահն էր: Լին­քը­նը ազ­գա­յին հե­րոս էր, ա­նոր հետ կը կա­պուի ստրկա­տի­րա­կան հա­մա­կար­գի վե­րա­ցու­մը եւ Սպի­տակ տան մէջ միաս­նու­թեան եւ ազ­նուու­թեան մթնո­լոր­տի հաս­տա­տու­մը:

ՆԱ­ԶԱ­ՐԷԹ ՊԷՐ­ՊԷ­ՐԵԱՆ

Սեպ­տեմ­բեր 3-ին, 187 տա­րի ա­ռաջ, ներ­կա­յիս իբ­րեւ Ատր­պէյ­ճան ճանչ­ցո­ւած երկ­րին հիւ­սիս-ա­րեւ­մուտ­քը գտնո­ւող ­Շամ­խոր քա­ղա­քին մէջ, իր ա­ւար­տին հա­սաւ 18-րդ ­դա­րուն սկսած եւ մին­չեւ 1829 թո­ւա­կա­նը շա­րու­նա­կո­ւած ռուս-պարս­կա­կան եր­կա­րա­տեւ պա­տե­րազ­մին կա­րե­ւո­րա­գոյն ու վճռո­րոշ ճա­կա­տա­մարտ­նե­րէն մէ­կը՝ ռու­սա­կան զօր­քե­րու եւ ա­նոնց յա­ռա­ջա­պահ ու­ժը կազ­մող հայ կա­մա­ւո­րա­կան­նե­րու փայ­լուն յաղ­թա­նա­կով։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Ֆրան­սա­կան ո­րե­ւէ դե­ղա­րան կամ ա­նու­շա­հո­տե­րով եւ օ­դաո­րա­կիչ նիւ­թե­րով մաս­նա­գի­տա­ցած խա­նութ մը մտնե­լու եւ «հայ­կա­կան թուղ­թ» մը պա­հան­ջե­լու պա­հուն ա­մէն մարդ ան­մի­ջա­պէս կը հասկ­նայ, թէ ին­չի՞ մա­սին է խօս­քը: Papier d’Armé-nie. Այս­պէս կը կո­չուի այն զար­մա­նահ­րաշ թուղ­թը, ո­րուն ֆրան­սա­ցի­նե­րը ծա­նօթ են նա­խան­ցեալ դա­րէն ի վեր: Papier d’Armé-nie-ն այ­սօր կը նկա­տուի աշ­խար­հի ա­մե­նէն հին օ­դի թար­մա­ցու­ցի­չը:

​

ՊԱՅ­ԾԻԿ ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Իր ա­ւար­տին հա­սաւ ար­դէն Սթոք­հոլ­մի Globe Arena-ի «Եւ­րո­տե­սիլ 2016»ի եզ­րա­փա­կիչ փու­լը, որ հա­կա­ռակ Եւ­րո­պա­յի տա­րած­քին գտնո­ւող­նե­րու քո­ւէար­կու­թեանց, 534 կէ­տե­րով յաղ­թա­նակ ար­ձա­նագ­րեց Ուք­րայ­նան ներ­կա­յաց­նող թա­թա­րա-հայ­կա­կան ար­մատ­նե­րով Ճա­մա­լան՝ Սու­սան­նա Ճա­մալ­դի­նո­վան, իր ե­տին ձգե­լով Աւստ­րա­լիա­յի ներ­կա­յա­ցու­ցիչն ու Ռու­սաս­տա­նը (491): 

Գա­րա­կէօ­զեան Տան տնօ­րէ­նու­թեան նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ շա­բա­թա­վեր­ջին կազ­մա­կեր­պուե­ցաւ ե­րաժշ­տա­կան մա­րա­թոն մը։ Իր տե­սա­կին մէջ եր­րորդ այս ձեռ­նար­կը կազ­մա­կեր­պուած էր «Բե­մը քեզի կը սպա­սէ… դո՛ւն ալ մաս­նակ­ցէ՛» կար­գա­խօ­սով։ Շիշ­լիի «Քենթ» մշա­կոյ­թի կեդ­րո­նի բե­մին վրայ այս առ­թիւ տո­ղան­ցե­ցին 154 փոք­րիկ կամ պա­տա­նի ե­րա­ժիշտ­ներ։

Հա­մակ­րե­լի նկար­չու­հի Գա­րին Ճին­ճիօղ­լու ե­րէկ ան­հա­տա­կան ցու­ցա­հան­դէս մը բա­ցաւ Պէ­յօղ­լուի մէջ։ Ի­տա­լա­կան մշա­կոյ­թի կեդ­րո­նի եր­դի­քին տակ բա­ցուե­ցաւ այս ցու­ցա­հան­դէ­սը, որ ձօ­նուած է Գալ­ֆաեան Տան հիմ­նադ­րու­թեան 150-ա­մեա­կի յո­բե­լեա­նին։

ՏՔԹ. ՅԱԿՈԲ ԱՅՆԹԱՊԼԵԱՆ

​Վեր­ջին քա­նի մը տա­րի­նե­րուն հան­րու­թիւ­նը մեծ ո­գե­ւո­րու­թեամբ ար­շա­ւեց Դի­մա­տետ­րի եւ հա­մա­ցան­ցի մի­ջո­ցով հա­ղոր­դակ­ցե­լու եւ տե­ղե­կու­թիւն քա­ղե­լու:

Հրա­տա­րա­կիչ Օս­ման Քէօ­քէր ե­րէկ ե­րե­կո­յեան բա­նա­խօ­սու­թիւ­նով մը հան­դէս ե­կաւ Ս. Յա­կոբ հի­ւան­դա­նո­ցի «Լո­քալ»ին մէջ։