Ընկերա-մշակութային

ՊԱՅԾԻԿ ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ

​Ինչ­պէս ա­մէն տա­րի, այս տա­րի եւս Եւ­րո­տե­սի­լի երկր­պա­գու­նե­րը ժա­մադ­րուած էին ի­րենց հե­ռա­տե­սի­լի պաս­տառ­նե­րուն դի­մաց ըմ­բոշխ­նե­լու հե­ռար­ձա­կու­մը Եւ­րո­տե­սիլ մի­ջազ­գա­յին եր­գի մրցոյ­թին։

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

​Ան­ցեալ Ապ­րի­լի ա­ռա­ջին օ­րե­րուն Ար­ցա­խի սահ­ման­նե­րուն վրայ չոր­սօ­րեայ ա­նակն­կալ պա­տե­րազ­մը ե­կաւ ան­գամ մը եւս հաս­տա­տե­լու, թէ ի­րա­պէս ազ­գո­վին դժուա­րին պայ­ման­նե­րու մէջ կը գտնուէինք: Լուրջ, նոյն­քան ալ՝ վտան­գա­ւոր:

Սա­մա­թիոյ «Ա­ճա­ռեան» սրա­հին մէջ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ Ա­ւե­տիս Ար­զու­մա­նի ա­ռաջ­նոր­դու­թեամբ կազ­մա­կեր­պուած ման­տո­լի­նի դա­սըն­թաց­քի մաս­նա­կից սա­նե­րուն ե­րաժշ­տա­հան­դէ­սը։

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱ­ԶԱ­ՐԵԱՆ

Հան­րա­կառ­քի խճո­ղուա­ծու­թիւ­նը սի­րա­հար զոյ­գին հա­մար ձեռն­տու է կար­ծես: Ա­նոնք կրակ կտրած փաթ­թուած են ի­րա­րու, սի­րոյ ապ­րում­նե­րով խեն­թա­ցած ու գի­նով­ցած, կար­ծես ա­ռան­ձին են բազ­մու­թեան մէջ:

ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ

​«Օ, բնու­թիւն Օ՜, մայր,
Մշտահ­ոլ­ով, մշտագ­ոյ եւ մշտատ­եւ...» (Ե. Չ.):

Սա­մա­թիոյ «Ա­ճա­ռեան» սրա­հին մէջ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ Սա­հա­կեան սա­նուց միու­թեան թա­տե­րա­խում­բին այս տա­րուան ներ­կա­յա­ցում­նե­րու շար­քի կա­լան։ Միու­թեան թա­տե­րա­խում­բը այս տա­րի կը բե­մադ­րէ «Այս ալ իմ կինս է» խո­րագ­րեալ խա­ղը, ո­րու բե­մադ­րիչն է Վոլ­քան Սա­րըէօզ։ Դե­րա­կա­տար­ներն են՝ Լիա­նա Իւ­նալ, Սե­ւան Սել­վի­լէր, Գա­րօ­լին Պեն­լի, Գրի­գոր Պա­լօղ­լու եւ Սե­լին Իլ­կէն։

ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ

​Նո­րա­ծի­նը կա­թին կը փա­րի ով ալ ըլ­լայ մա­տա­կա­րա­րո­ղը, քա­նի որ տա­կա­ւին աչ­քե­րը իսկ չեն բա­ցուած. սա­կայն Պէտ­քը զինք կ՚ա­ռաջ­նոր­դէ: Պէտ­քէն կը յա­ռա­ջա­նայ կա­խուա­ծու­թիւ­նը. այս է կեն­դա­նա­կան աշ­խար­հի բնա­կան ըն­թաց­քը:

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Սիւ­նի­քի սահ­մա­նա­մերձ մար­զի մէջ պա­տե­րազմը ա­ւար­տած է 1994 թուա­կա­նին: Կը թուի, թէ այ­լեւս հե­ռա­ւոր ան­ցեալ են կրա­կոց­նե­րը, հրե­տա­կո­ծու­թիւն­նե­րը, սահ­մա­նա­յին կռիւ­ներն ու ա­մէն օր սահ­մա­նէն եւ խա­ղաղ բնա­կա­վայ­րե­րէն հաս­նող մա­հուան լու­րե­րը:

ԱԼԵՔՍ ԱՇՃԵԱՆ

«Ո­րե­ւէ խօսք ը­սե­լէ ա­ռաջ լաւ մտա­ծէ: Բա­ռեր­ը կերտ­ել­ու եւ կոր­ծա­նել­ու զ­­օր­ու­թիւն­ը ուն­ին: Այ­լապ­էս ա­նոնք անջր­պետ­ի մէջ կ՚ոչն­չա­նան» (Ան­ծան­օթ):

Հա­յաս­տա­նի Գի­տու­թիւն­նե­րու ազ­գա­յին ա­կա­դե­միոյ Ա­րե­ւե­լա­գի­տու­թեան կա­ճա­ռը կը ծրագ­րէ հրա­տա­րա­կել քա­ռա­հա­տոր մը, որ կը կո­չուի «Հա­յաս­տա­նի յա­րա­կից եր­կիր­նե­րու պատ­մու­թիւն»։ «Ար­մէնփ­րէս»ի հա­ղոր­դում­նե­րով, ա­ռա­ջին հա­տո­րը ար­դէն լոյս տե­սած է ու կը վե­րա­բե­րի հին շրջա­նին։ Այդ մէ­կը կը ներ­կա­յաց­նէ տա­րած­քաշր­ջա­նի հա­րե­ւան­նե­րու պատ­մու­թիւ­նը հայ­կա­կան տե­սան­կիւ­նէն։