Ընկերա-մշակութային

ԾՈ­ՎԻԿ ԿԱ­ՐԱ­ՊԵ­ՏԵԱՆ

Աշ­խար­հը ծա­ռե­րը զար­դա­րեց:

Ծառս ու ես զի­րար կը փնտռենք.

Տէն Հաա­կի շու­կա­նե­րուն մէջ, շուա­րած ոտ­քե­րով, խե­լառ, մո­լոր աչ­քե­րով, ծառս կը փնտռեմ:

Մո­տա­յի Ծո­վա­յին ա­կում­բին մէջ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ ե­զա­կի հա­ւա­քոյթ մը, ո­րու մաս­նա­կից­նե­րը համ­տե­սե­ցին Թուր­քիոյ փոք­րա­մաս­նա­կան հա­ւա­քա­կա­նու­թիւն­նե­րու խո­հա­նո­ցին բնո­րոշ ա­ղան­դեր­ներ եւ ճա­շեր։ Այս ընթ­րի­քը կազ­մա­կերպուած էր Թուր­քիոյ խո­հա­նո­ցի բա­րե­կամ­նե­րու միու­թեան նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ։

Ե­րե­ւա­նի մէջ ե­րէկ բա­ցուե­ցաւ ցու­ցա­հան­դէս մը, որ ձօ­նուած է յայտ­նի նկա­րիչ Փա­նոս Թէր­լէ­մէ­զեա­նի 150-ա­մեա­կի յո­բե­լեա­նին։ Հա­յաս­տա­նի Ազ­գա­յին պատ­կե­րաս­րա­հի եր­դի­քին տակ կ՚ի­րա­կա­նա­նայ այս ցու­ցա­հան­դէ­սը, ո­րու բա­ցու­մը ար­ժա­նա­ցաւ գե­ղա­րուես­տա­սէր­նե­րու ան­մի­ջա­կան հե­տաքրք­րու­թեան։ 

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Դեկ­տեմ­բեր 14-ին, սի­րոյ ու մե­ծա­րան­քի, հպար­տու­թեան եւ յու­զու­մի վա­րա­կիչ զե­ղու­մով ու հան­դի­սա­ւո­րու­թեամբ, ի Հա­յաս­տան թէ սփիւռս աշ­խար­հի, հա­յու­թիւ­նը կը նշէ ծննդեան տա­րե­դար­ձը հա­յոց անն­ման ձայ­նա­ւո­րին, հայ եր­գի ու դա­սա­կան ե­րաժշ­տու­թեան հմա­յիչ «Սո­խակ»ին՝ Գո­հար Գաս­պա­րեա­նի (Խա­չա­տու­րեան, 1924-2007)։

​Երեւանի մօտ Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներու դեսպանութեան կողմէ կարեւոր նախաձեռնութիւն:
«Յակոբ Պարոնեան» երաժշտական երգիծական թատրոնի սրահին մէջ երէկ տեղի ունեցաւ թուրք եւ հայ երաժիշտներու համատեղ համերգ մը, որու ընթացքին հանդէս եկաւ նաեւ Սիպիլ: Ձեռնարկին ներկայ էր նաեւ Տ. Արամ Արք. Աթէշեան:

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Մոսկուայի ամենանշանաւոր ճաշարաններէն մին՝ «Gayane’s» իր այցելուներուն կը մատուցէ շատ բարձր որակով սպասարկութիւն բոլոր առումներով:
Գայիանէ Պրէյովա-Աֆեան յաջողած է բազմազգ միջավայրի մը մէջ արձանագրել անանտեսելի նուաճում:
 

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

​Հայ ժո­ղո­վուր­դի մե­ծա­րան­քին ար­ժա­նա­ցած տոհմ է ա­րեւմ­տա­հայ Օ­տեան ըն­տա­նի­քը, ո­րուն ար­ժա­նա­ւոր ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րէն Գ­­րի­գոր Օ­տեա­նի (1834-1887) ծննդեան 181-րդ ­տա­րե­դարձն է Դեկ­տեմ­բերի 9-ը։

«Պողազիչի» համալսարանի Իգական հետազօտութիւններու ակումբին նախաձեռնութեամբ թատերական խանդավառ երեկոյթ։
Ձեռնարկի ընթացքին բեմին վրայ տողանցեցին այն կերպարները, որոնք մանկութեան ու երիտասարդութեան շրջանին ուղեցոյց եղած էին Եսայեանին։

Հար­պի­յէի  Սէն թ՚Էսփ­րի ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ ե­զա­կի հա­մերգ մը։ Այս առ­թիւ հան­դէս ե­կան «Ո­մանք» եւ «Սա­յաթ Նո­վա վո­քալ» խում­բե­րը։ Հայ­կա­կան տոհ­միկ կամ դա­սա­կան գոր­ծե­րէն բաղ­կա­ցեալ եր­գա­ցան­կի մը հե­տե­ւե­ցան ունկն­դիր­նե­րը։

Իս­թան­պու­լի մօտ Յու­նաս­տա­նի ա­ւագ հիւ­պա­տո­սու­թեան հո­վա­նիին ներ­քեւ որ­պէս մշա­կոյ­թի կեդ­րոն գոր­ծող՝ Իս­թիք­լալ պո­ղո­տա­յի «Շիշ­մա­նօղ­լու» ա­պա­րան­քի եր­դի­քին տակ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան բա­ցուե­ցաւ շա­հե­կան ցու­ցա­հան­դէս մը, որ խո­րագ­րուած է «Ուր­բաթ, Շա­բաթ, Կի­րա­կի»։