Ընկերա-մշակութային

Աշ­խար­հահռ­չակ դաշ­նա­կա­հար Ռի­շար Քլայ­տէր­ման այս օ­րե­րուն կ՚այ­ցե­լէ Հա­յաս­տան:

Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռը ներ­կա­յիս լոյս ըն­ծա­յած է «Մեծ պա­հոց կի­րա­կի­նե­րու ոս­կի շղթան» խո­րագ­րեալ գիր­քը, ո­րու հե­ղի­նակն է Շնորհք Պատ­րիարք Գա­լուս­տեան։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Քա­ռա­սուն տա­րի ա­ռաջ, 1975 թուա­կա­նի Փետ­րուա­րին, Ե­րե­ւա­նի մէջ, ա­ռեղծուա­ծա­յին ար­կա­ծի հե­տե­ւան­քով կեան­քէն հե­ռա­ցաւ 20-րդ դա­րու հայ հան­ճա­րեղ նկա­րիչ­նե­րէն մէ­կը՝ Մի­նաս Ա­ւե­տի­սեան, որ հայ ա­րուես­տի պատ­մու­թեան մէջ մնաց Մի­նաս ա­նու­նով:

«Այ­րըն­թը» հրա­տա­րակ­չու­թիւ­նը «Ընդ­յա­տա­կեայ գրա­կա­նու­թիւն» մա­տե­նա­շա­րով հրա­տա­րա­կեց Հա­յաս­տա­նի գրա­կա­նու­թեան ե­րի­տա­սարդ ու նոր հե­ղի­նակ­նե­րէն Յով­հան­նէս Թէք­կէօ­զեա­նի «Փախ­չող քա­ղա­քը» (Kaçan Şehir) վէ­պը։ Այս ստեղ­ծա­գոր­ծու­թիւ­նը շար­ժա­պատ­կե­րի վե­րա­ցա­կան պա­տում մըն է, ուր միա­հիւ­սուած են խորհր­դա­ւորն ու քա­ղա­քա­յին կեր­պար­նե­րը, պատ­կե­րե­լին ու ծի­ծա­ղե­լիի նուրբ ան­ցում­նե­րը։ Հե­րոս­նե­րու իւ­րօ­րի­նակ վար­քա­գի­ծե­րը կը բա­ցա­յայ­տուին հո­գե­բա­նա­կան հար­ցազ­րոյց­նե­րու, շար­ժա­րուես­տի հնարք­նե­րու, դի­ցա­բա­նա­կան պա­տու­մի եւ բջջա­յին պատ­գամ­նե­րու մի­ջո­ցով

Հայաստանի Սփիւռքի նախարարութեան նախաձեռնութեամբ ողջունելի ձեռնարկ մը:
Պատմութեան թանգարանի երդիքին տակ լիբանանահայ լուսանկարիչ Գաբրիէլ Փանոսեանի գործերը:

«Տու­տուկ Ա­նա­տո­լիա» հա­մեր­գը ե­րէկ ի­րի­կուն կա­յա­ցաւ Թաք­սի­մի «60m2» կո­չուած սրա­հին մէջ։ Ա­նուա­նի տու­տու­կա­հար Սու­րէն Ա­սատ­րեա­նի կող­քին բեմ ա­ռին հա­րուա­ծա­յին գոր­ծիք­նե­րու սի­րուած ա­նուն­նե­րէն Հեր­ման Ար­թուչ, դա­սա­կան կի­թա­ռի տա­ղան­դա­ւոր դէմ­քե­րէն Ռո­նի Ա­ռան Ա­տը­պել­լի եւ ճա­զա­յին կի­թա­ռի մաս­նա­գէտ Ճէմ Նա­սու­հօղ­լու։

Ե­րե­ւա­նի նոր­ահաս­տատ Կո­մի­տա­սի թան­գա­րա­նը ար­դէն ա­ռար­կայ կը դառ­նայ գե­ղա­րուես­տա­սէր­նե­րու եւ ստեղ­ծա­գոր­ծա­կան շրջա­նակ­նե­րու ան­մի­ջա­կան ու­շադ­րու­թեան։ Թէեւ տա­կա­ւին շատ կարճ ժա­մա­նակ ան­ցած է այս թան­գա­րա­նի պաշ­տօ­նա­կան բա­ցու­մէն ի վեր, սա­կայն այն­տեղ ստեղ­ծուած է մեծ ե­ռու­զեռ։

Կար­ծես տրա­մադ­րու­թիւն ը­սո­ւա­ծը, սանկ, տե­սակ մը «բան» մըն է, որ շատ բա­րակ թե­լէ մը կա­խո­ւած կ՚ըլ­լայ, եւ որ ա­նա­խորժ լու­րով եւ կամ վի­ճա­բա­նու­թիւ­նէ մը ծնունդ ա­ռած ցնցու­մով մը կրնայ շու­տով փրթիլ ու իյ­նալ եւ պատ­ճառ դառ­նալ, որ դուն ըլ­լաս անտ­րա­մա­դիր, մտա­հոգ, ան­խօս, լուռ եւ՝ շրջա­պա­տէդ կա­մա­ւոր ձե­ւով ան­ջա­տո­ւած:

2015-ի տարելիցի շրջանին «Tarih Vakfı»ի կողմէ կազմակերպուած ելոյթներու շարքը կը շարունակուի:
Տնտեսագէտ Նեւզատ Օնարան կալուածներու ձեռք փոխելու վերաբերեալ հարցերը մեկնաբանեց այն իրաւական ու քաղաքական գործընթացներու լոյսին տակ, որոնք Հանրապետութեան հիմնադրութեան առաջին տարիներուն հետ եւս առընչութիւն ունին:

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Երեւանի մէջ տեղի ունեցած վերջին համերգի թարմ տպաւորութիւններով հռչակաւոր արուեստագէտը հարցազրոյց մը տուաւ ԺԱՄԱՆԱԿ-ին։
Շահան Արծրունի. «Գիտեմ, թէ մենք զօրաւոր կ՚ըլլանք միութեամբ, այդ մէկն ալ մեր ուժը, միութիւնն ու համախմբուածութիւնը մեզ կը զօրացնեն»։