Թրքահայ կեանք

Ե­րէկ, հա­ճոյքն ու­նե­ցանք խմբագ­րա­տանս մէջ հիւ­րըն­կա­լե­լու Վա­քըֆ­նե­րու խոր­հուր­դի մօտ փոք­րա­մաս­նու­թեանց ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Թո­րոս Ալ­ճա­նը։ Ներ­կա­յիս ար­դէն ան ա­ւար­տած է իր գոր­ծու­նէու­թեան շուրջ մէկ տա­րին։

Գո­հու­նա­կու­թեամբ վե­րա­հա­սու կ՚ըլ­լանք, թէ Ֆէ­րի­գիւ­ղի սա­նուց միու­թիւ­նը ներ­կա­յիս հե­տա­մուտ է թա­տե­րա­կան ծրագ­րի մը։ Միու­թե­նէն ներս ստեղ­ծուած է նոր թա­տե­րա­խումբ մը, որ կը կո­չուի «Բա­րեւ»։ Այս վեր­ջի­նը կը խարս­խուի յայտ­նի դե­րա­սան ու բե­մադ­րիչ Սօ­սի Ճնտո­յեա­նի փոր­ձա­ռու­թեան ու ե­ռան­դին վրայ։

Համայնքային վաքըֆներու հարթակի (VADİP) տարեմուտի ժողովին ընթացքին ալ օրակարգի վրայ էր ընտրութիւններու հարցը:
Յարութիւն Շանլը յայտնեց, որ կակնկալեն յառաջիկայ շրջանին տեսակցութիւն մը ունենալ Փոխ-վարչապետ Եալչըն Աքտողանի հետ:

Համայնքային վաքըֆներու հարթակը (VADİP) երէկ երեկոյեան գումարեց 2016 թուականի իր առաջին ժողովը:
Ելմտական յանձնախումբին կողմէ մեր վարժարաններու վիճակին շուրջ պատրաստուած տեղեկագիրը կը պարզէ ահազանգային պատկեր մը:

Թուր­քիոյ Հայ Կա­թո­ղի­կէ Հա­սա­րա­կու­թեան Վի­ճա­կա­ւոր Տ. Լե­ւոն Արք. Զէ­քիեան ե­րէկ յետ­մի­ջօ­րէին պա­տուեց ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ օ­րա­թեր­թի խմբագ­րա­տու­նը։ Գե­րա­պայ­ծա­ռին կ՚ու­ղեկ­ցէր Տ. Աբ­րա­համ Ծ. Վրդ. Ֆրա­տեան։

Ե­րու­սա­ղէ­մի մէջ Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղե­ցին վեր­ջերս Հին տո­մա­րի հա­մա­ձայն նշեց Տի­րոջ Ս. Ծննդեան եւ Աս­տուա­ծա­յայտ­նու­թեան տա­ղա­ւա­րը։ Այս առ­թիւ, ըստ ըն­կա­լեալ սո­վո­րու­թեան, Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռի հո­վա­նա­ւո­րու­թեամբ, Իս­թան­պու­լէն դէ­պի Ե­րու­սա­ղէմ կազ­մա­կերպո­ւե­ցաւ ուխ­տագ­նա­ցու­թիւն։

Մխի­թա­րեան վար­ժա­րա­նը 20-21 Յու­նուար թուա­կան­նե­րուն յա­ջոր­դա­կան կեր­պով տուն դար­ձաւ Բա­րե­կեն­դա­նի ա­շա­կեր­տա­կան խրախ­ճանք­նե­րու: Քա­նի որ այս տա­րի Բա­րե­կեն­դա­նը կը զու­գա­դի­պի դպրո­ցա­կան կի­սա­մեայ ար­ձա­կուր­դին, վար­ժա­րա­նի տնօ­րէ­նու­թիւ­նը յար­մար տե­սած էր Մեծ պահ­քի շրջա­նէն ա­ռաջ պատ­շաճ կեր­պով տօ­նա-խըմբել այս յա­տուկ զուար­ճու­թեան տօ­նը:

Խոր ցա­ւով վե­րա­հա­սու ե­ղանք, թէ իր մա­հա­կա­նա­ցուն կնքած է մեր հա­մայն­քի ե­րէց սե­րուն­դի սի­րուած ու յար­գուած դէմ­քե­րէն Ժիլ­պէռ Բա­րու­նա­կեան, որ եր­կար ժա­մա­նա­կէ ի վեր կը գտնուէր դար­ման­ման տակ։ Ան տաս­նա­մեակ­ներ շա­րու­նակ նուի­րեալ ծա­ռա­յու­թիւն մա­տու­ցած էր մեր հա­ւա­քա­կան կեան­քէն ներս։

ԱՆ­ՆԱ ԳԷՈՐ­ԳԵԱՆ

Իւ­րա­քան­չիւր ժո­ղո­վուր­դի կեան­քը բնու­թագ­րող ա­մե­նաազ­նիւ ու հա­րուստ բնա­գա­ւառ­նե­րէն է եր­գա­րուես­տը: Հայ եր­գը ու­նի հա­զա­րա­մեակ­նե­րու պատ­մու­թիւն՝ ընդգր­կե­լով հո­գե­ւո­րէն մին­չեւ ա­շու­ղա­կան, ժո­ղովր­դա­կա­նէն՝ հայ­րե­նա­սի­րա­կան, դա­սա­կա­նէն՝ քա­ղա­քա­յին ֆոլք­լոր ե­ւայլն:

Ե­րէկ, հա­ճոյքն ու­նե­ցանք խմբագ­րա­տանս մէջ հիւ­րըն­կա­լե­լու Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րէն յայտ­նի ու­տա­հար­ներ՝ հայր ու որ­դի Ռի­չըրտ եւ Հե­րոլտ Յա­կո­բեան­նե­րը, ո­րոնք վեր­ջին օ­րե­րուն այ­ցե­լե­ցին Իս­թան­պուլ։ Ծա­նօթ է, որ ան­ցեալ շա­բա­թա­վեր­ջին Պէ­յօղ­լուի մէջ, բա­րե­կա­մա­կան շրջա­նա­կէ ներս մե­ծա­րան­քի հան­դի­սու­թիւն մը կազ­մա­կեր­պուած էր Ռի­չըրտ Յա­կո­բեա­նի հա­մար։