Հարթակ

ՄՈՒՍՈՒԼԻ ՀԱՅՈՒԹԵԱՆ ՏԽՈՒՐ ՕՐԻՆԱԿԸ

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Օ­րեր ա­ռաջ իր լրու­մին հա­սաւ Ի­րա­քի Մու­սուլ քա­ղա­քի ՏԱ­ՀԷՇ ա­հա­բեկ­չա­կան խմբա­ւոր­ման կող­մէ գրաւ­ման երկ­րորդ տա­րին: Մինչ ի­րա­քեան բա­նա­կը կը յայ­տա­րա­րէր Ֆալ­լու­ժան այդ ա­հա­բեկ­չա­կան խմբա­ւոր­ման ճի­րան­նե­րէն ա­զա­տագ­րե­լու մա­սին լու­րը, Ի­րա­քի Վար­չա­պետ Հայ­տար Ա­պա­տի մամ­լոյ ա­սու­լիս մը տա­լով կը վստա­հեց­նէր, որ ի­րա­քեան բա­նա­կը կը պատ­րաս­տուի «ար­շա­ւե­լ» դէ­պի Մու­սուլ:

Շահանդուխտ… Եւ Սնապեան

ՊՕՂՈՍ ՇԱՀՄԵԼԻՔԵԱՆ

Սփիւռ­քի հայ գրա­կա­նու­թեան եր­կու նուի­րեալ­ներ՝ Պօ­ղոս Սնա­պեան եւ Շա­հան­դուխտ, ո­րոնց այն­քան կը փա­փա­քէի հան­դի­պիլ տա­րի մը ա­ռաջ ծննդա­վայրս՝ Լի­բա­նան այ­ցե­լու­թեանս ըն­թաց­քին, սա­կայն… Սնա­պեան, ար­դէն իսկ միա­ցած էր ան­մահ­նե­րու փա­ղան­գին, իսկ Շա­հան­դուխտ, տե­սո­ղու­թեան դժուար պայ­ման­նե­րու պատ­ճա­ռով, ա­կա­մայ հանգս­տեան կո­չուած էր:

ԽՕ­ՍԻՆՔ ՀԱ­ՅԵ­ՐԷՆ ՈՒ ԳՐԵՆՔ ՀԱ­ՅԱ­ՏԱՌ

ՍԵ­ՒԱՆ ՇԱՀ­ՊԱ­ԶԵԱՆ

Ո­րե­ւէ ազգ կը բնո­րոշ­ո­ւի իր սե­փա­կան ժա­ռան­գու­թեամբ՝ լե­զու, մշա­կոյթ, պատ­մու­թիւն, ա­ւան­դու­թիւն, բարք եւ սո­վո­րու­թիւն… Լե­զուն հիմ­նա­կան կռ­­ո­ւանն է ազ­գի մը ներ­կա­յու­թեան եւ գո­յա­տեւ­ման. մա­նուկ հա­սա­կէն կը սկ­­սինք ա­նով թո­թո­վել, խօ­սիլ, կար­դալ, գրել եւ ստեղ­ծա­գոր­ծել, ո­րով­հե­տեւ ա­ռանց լեզ­ո­ւի դժո­ւա­րու­թիւն պի­տի ու­նե­նանք ապ­րե­լու եւ գո­յա­տե­ւե­լու:

ԱՇԽԱՐՀԻ ՏԱՐՕՐԻՆԱԿՈՒԹԻՒՆՆԵՐԷՆ

ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ

4 Յու­նիս 2016-ին Հո­լի­վու­տի մէջ «Ան­յա­ջող յա­րա­բե­րու­թեանց թան­գա­րան»ին (Museum of Broken Relationships) պաշ­տօ­նա­կան բա­ցու­մը կա­տա­րուե­ցաւ, ո­րուն տէրն ու հիմ­նա­դիրն է Ճան Քուին ա­նու­նով ի­րա­ւա­բան մը։

Արմատախիլ Արեւմտահայու Զգացողութիւն մը…

ԿԱՐ­ՊԻՍ ՋՐԲԱ­ՇԵԱՆ

Յա­ճախ լսած ենք, որ «աշ­խար­հի վրայ ան­փո­խա­րի­նե­լի մարդ չկայ։ Գե­րեզ­ման­նե­րու մէջ բազ­մա­թիւ են այդ­պի­սի­նե­րը…»։ Թէ­պէտ Ա­ւե­տա­րա­նին մէջ չկայ նման ար­տա­յայ­տու­թիւն մը, եր­բեմն ալ հա­ւա­տա­ցած ենք։

ԲԱՐԵԳՈՐԾՈՒԹԵԱՆ ՎԱՃԱՌԱԿԱՆՆԵՐԸ

ՄԱ­ՐԻԱ ԳԱԲ­ՐԻԷ­ԼԵԱՆ

Վս­­տա­հա­բար Քա­րէն Եփ­փէն, Միս Պիւ­լը եւ Մար­իա Ճէ­քըպ­սը­նը քսա­նե­րորդ դա­րու սկիզ­բը Մի­ջին Ա­րե­ւել­քի մէջ լա­ւա­պէս կր­­ցած էին օգ­տա­գոր­ծել հա­մա­ցան­ցը, յատ­կա­պէս Դի­մա­տետ­րի (Facebook) է­ջե­րը, որ­պէս­զի ի­րենց գոր­ծած բա­րիք­նե­րուն մա­սին աշ­խար­հով մէկ տե­ղե­կանք սփռէին, թէ ինչ­պէ՞ս ի­րենց աշ­խա­տանք­նե­րուն մա­սին այս­քան ա­ռատ տե­ղե­կանք փո­խանց­ուած եւ ի­րենց մա­սին հաս­տա­փոր մատ­եան­ներ հրա­պա­րակ­ուած պի­տի ըլ­լա­յին:

Էջեր