ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հրապարակի վրայ այնպէս ինչպէս այսօր գոյութիւն ունին կեղծ բարեգործներ, հաւատացեալներ, մարդասէր ու բազումողորմ անհատներ, անոնց չափ եւ աւելի գոյութիւն ունին կեղծ հայրենասէրներ, որոնք փուճ ու սին խօսքերով Փարիսեցիի մը ինքնավստահութեամբ իրենց մէջ գոյութիւն չունեցող հայրենասիրութիւնը թմբկահարել կը փորձեն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Հեշտամահութիւն. «euthanasie» կը նշանակէ մահը դիւրացնող կամ արագացնող բժշկական միջամտութիւն։
Ինչ ալ ըլլան անոր պատճառները կամ միջոցները՝ ուղղակի հեշտամահը կը կայանայ վերջ դնելու մէջ հաշմանդամ, հիւանդ կամ մահամերձ անձերուն կեանքին։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ըստ երեւոյթին ԺԱՄԱՆԱԿ թերթի յունուար 30, 2023 համարին մէջ մեր գրած «Պատմիչները ստախօսներ են» խորագրեալ յօդուածը վշտացուցած է Արժ. Տ. Զաւէն Աւ. Քհնյ. Արզումանեանի փափկասուն սիրտը, որ Կիկոսի մահուան կողքին հաւանաբար կը շարունակէ հաւատալ նաեւ Ձիւնանուշի մը գոյութեան:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Խորհող մեծ միտքեր յաճախ ըսած-գրած են խօսքեր, որոնք լուսաւորած են մեր մտքերը եւ անդրադառնալու առիթ եղած են ճշմարտութեան, որ շատ անգամ կ՚երկմտինք, կը տարակուսինք անոր մասին։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեղքացէ՛ք այս մարդուն, որուն աչքերը արցունքներէ պարպուած, փակ սենեակին առանձութեանը մէջ առյաւէտ փակեց իր աչքերը: Այդ կորուստին վկաները դարձան միայն գիրքերը, որոնց միակ մենախօսն էր ողորմելին:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ներհայեցողութիւն», այսինքն՝ հոգեկան աշխարհի թափանցումը, մտքին ներքին անդրադարձ զննութիւնն է կեանքի այն երեւոյթներուն՝ որոնք արտաքին աշխարհի մարդուս զգայարաններու վրայ գործած ազդեցութեամբ եւ տպաւորութեամբ իր ներսը կը կատարուին։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կը կարծէ՞ք պատահականութեան արդիւնք է, որ հայերէն լեզուի մէջ «ապերախտ» բառը ունի աւելի քան տասնեակ մը հոմանիշներ, որոնք առանձին առանձին մե՛զ կը նկարագրեն՝ ամենէն յստակ ու ճշգրիտ ձեւով:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Թ. դարուն Յովհաննէս Ովայեցի Կաթողիկոսի օրով (Յովհաննէս Դ. Ովայեցի. 833-855) հրապարակ ելաւ աղանդ մը՝ որ պատմութեան մէջ յայտնի է «Թոնդրակեան» անունով։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Համաշխարհային Ա. պատերազմի ժամանակ, Գրիգոր Զօհրապ ենթադրելով իր մօտակայ դժբախտ մահը, իր բանտի խուցէն հինգշաբթի, 15 յուլիս 1915 թուակիր նամակով կ՚ուզէ իր կնոջ եւ զաւակներուն փոխանցել իր կտակը՝ «մի՛ յուզուիք» մը աւելցնելով կտակի սկզբնատողին։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ֆ. Նիչէ երբ կ՚ըսէր. «Աստուած մեռաւ», ասիկա շատեր կը հասկնան որպէս «Աստուած գոյութիւն չունի» իմաստով եւ կը մեղադրեն զայն որպէս աստուածամերժ եւ անաստուած։
