Հոգե-մտաւոր

ՈՒՍՈՒՑԻՉԻ ՊԱԿԱՍԸ ՈՒՆԻ՛ՆՔ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մամուլի եւ տարբեր տարբեր ելոյթներու ճամբով բոլորս ալ նուազագոյնը մէկ անգամ լսած ենք հայկական վարժարաններուն ոչ յուսալից ապագայ հեռանկարին մասին. այդ դժբախտութեան մասին լսելով մէկտեղ լսած ենք տարբեր տարբեր քննադատութիւններ. մին մեղադրած է եկեղեցին՝ որ իր ձեռքին մէջ կը պահէ գրեթէ սփիւռքի մէջ գտնուող դպրոցներն ու ուսումնարանները. ուրիշներ քննադատած են ուսուցիչները՝ որոնք ո՛չ որպէս նուիրում ու մարդակերտում, այլ որպէս պաշտօն ու «արհեստ» կը կատարեն այդ մէկը, իսկ ուրիշներ քննադատած են ծնողներն ու աշակերտները, որոնց համար օտարինը մի՛շտ աւելի նուիրական եղած է՝ քան սեփականը:

ԱՄՈՒՍՆՈՒԹԻՒՆԸ ԴՊՐՈՑ ՄԸՆ Է

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Ամուսնութիւնը «ուխտ» մըն է, որուն միջոցով այր եւ կին իրարու միջեւ կը կազմեն կեանքի եւ սիրոյ հասարակցութիւն մը՝ Արարչին կողմէ հիմնուած եւ օժտուած, որ ունի իւրայատուկ օրէնքներ։ Իր բնութեամբ իսկ, ամուսնութիւնը սահմանուած է կողակիցներուն բարիքին համար, ինչպէս նաեւ զաւակներուն կրթութեան եւ դաստիարակութեան համար։

ԲԶԿՏՈՒՔԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Ժամանակը դարեր շարունակ չյաջողեցաւ հայոց մէջէն դուրս հանել ուրիշը քննադատելու, բամբասելու եւ մինչեւ իսկ սեփական սխալներուն համար ուրիշը պատասխանատու տեսնելու ախտը:

23 ՍԵՊՏԵՄԲԵՐ 2007 ԿԱՄ «ՄԱՀԸ ԱՊՐԻԼ»

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«23 Սեպտեմբեր 2007». այս թուականը շատերու համար սովորական թուական մըն է։ Թերեւս կը յիշուի որպէս աշնանամուտ։ Բայց այս թուականը՝ մահուան ընտելացած, մահը իր հոգւոյն խորը զգացած, եւ մէկ խօսքով, «մահը ապրած» օրն է այս տրուպ գրիչին։

ԱՊԵՐԱԽՏ ԵՆՔ…

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեր ներկայ իրականութեան մէջ երբ գրող կամ մտաւորական կ՚ըսենք, անմիջապէս մարդոց մտապատկերին մէջ կ՚ուրուագծուի Պարոնեանը, Օտեանը, Ծերենցը, Դուրեանը եւ ուրիշներ, որոնց անունով այսօր Հայրենիքի մէջ ունինք ուսումնարաններ, փողոցներ, հրապարակներ ու դպրոցներ:

ՆԱԽԱՆՁ ԵՒ ՉԱՐԱԿԱՄՈՒԹԻՒՆ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Մարդկային բնութեան մէջ ամէն գերազանց յատկութեան՝ մարմնական-ֆիզիքական, իմացական, հոգեկան եւ բարոյական, եւ ընդհանրապէս ամէն բարի եւ լաւ էութեան դէմ կը կանգնի «թշնամի՛» մը։ Զոր օրինակ, տգեղութիւնը զերծ է չար աչքէ, իսկ գեղեցկութիւնը միշտ զոհուելու ենթակայ՝ ախտաւոր ախորժակներու եւ չարակամ հալածանքի։

ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹԵԱՆ ՄԱՐԳԱՐԷԱՑՈՒՄԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Տարիներ ետք նոր կ՚անդրադառնամ, որ Լիբանանի դպրոցներուն մէջ բոլորիս սորվեցուցած են 1915 եւ ցեղասպանութիւն բառերը, թշնամութիւն մը ու ատելութիւն մը սերմանած են մեր մէջ, սակայն չեն կրցած լաւագոյնս բացատրել, թէ ի՞նչ էր ցեղասպանութիւնը, ի՞նչ էր անոր նախնական պայմաններն ու ընթացքը. ամբողջութեամբ անակնկա՞լ էր այդ բոլորը, թէ ոչ անհեռատես քաղաքականութեան մէկ արդիւնքն էր:

ԿԵԱՆՔԻ ԵՌԵԱԿ ՔԱՈՍ ՄԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Ներկայ մարդկութեան կեանքը իրականութեան մէջ պայքար մըն է՝ մղուած անցեալի, ներկայի եւ անյայտ ապագայի միջեւ, որովհետեւ իւրաքանչիւրիս համար տարբեր բան ըսել է անցեալ, ներկայ եւ ապագայ եւ այդ տարբերութիւնն է, որ մարդը կը զանազանէ մարդէն:

Էջեր