Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մենք, ինչպէս մեր կեանքի ամբողջ տեւողութեան, միշտ պէտք ունինք աղօթելու, մեր ներկայ օրերուն աւելի եւս պահանջքը կը զգանք աւելի մօտ ըլլալու Աստուծոյ՝ մեր Նախախնամին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սուրբ Գիրքի մէջ իբրեւ նշանակ կամ այլաբանութիւն գործածուած են բառեր։ Ստորեւ կը ներկայացնենք գլխաւոր բառերէն նմոյշներ իրենց այլաբանական նշանակութեամբ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հարցեր չեն պակսիր մարդուս կեանքին մէջ այլ՝ կը փոխուին ժամանակի ընթացքին։ Ասիկա որքան անհատական, նո՛յնքան ալ ընկերային կեանքի համար իրականութիւն մըն է։

ՄԱՇՏՈՑ ՔՀՆՅ. ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Սրբոց Թարգմանչաց տօնը՝ տօնն է գիւտը գիրին եւ հայացումը գիրքին։ Ճգնութեան մէջ պրկուած եւ ամփոփուած մտային ուժը եւ հասունցած իմաստութիւնը կեանքի փորձաքարին զարնուելով կը ծնէր «Հայ գիրին տեսիլք»ը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սրտին ձայնը՝ խղճի՛ն ձայնն է, եւ ինչպէս անհատական, նոյնպէս եւ հաւաքական-ընկերային բազմաթիւ հարցերու մէջ վճռական պատասխանը կու տայ միշտ «սիրտ»ը եւ ո՛չ թէ «միտք»ը։ Արդարեւ, միտքը կրնայ սխալիլ, զանազան արտաքին ազդեցութիւններու, նախապաշարումներու, կանխակալութիւններու ազդեցութեան տակ ուղիղ ճամբայէն շեղիլ, ճշմարտութիւնը անտեսել. հարցին էականին չանդրդառնալ եւ առաջնորդուիլ սխալ որոշումներ տալու։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Արդարութիւն»ը երկու իմաստ ունի. առարկայական (=objectif) եւ ենթակայական (=subjectif)։
Առարակայական իմաստով արդարութիւն կը նշանակէ՝ օրինապահութիւն, տուեալ կանոններու համաձայն շարժիլ. իւրաքանչիւրի իրաւունքը յարգող առաքինութիւն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Դատողութիւն», իր ամենալայն առումով կը նշանակէ մտքի դատաստան, տրամաբանելու եւ եզրակացնելու կարողութիւն, խորհրդածութիւն՝ կարծիքի արտադրութիւն։ Եւ այս իմաստով, դատողութիւնը ճանաչողական լուսաւոր տեսութիւն մը կու տայ մարդուն կացութեան եւ անոր գործին մասին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Մտեր­մու­թիւն» բա­ռը ինք­նին կ՚են­թադ­րէ «եր­կուու­թիւն», եւ ոչ թէ՝ բազ­մու­թիւն։ Մտեր­մու­թիւ­նը բազ­մա­թիւ մար­դոց մի­ջեւ չ՚ըլ­լար, այլ՝ միայն եր­կու հո­գի­նե­րու մի­ջեւ՝ ո­րոնք կ՚ան­ջա­տուին ըն­կե­րու­թե­նէն, եւ ի­րենց ա­ռանձ­նա­րա­նին դու­ռը կը գո­ցեն ըն­կե­րու­թեան ե­րե­սին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Անհատը կ՚ապրի ծանօթներու եւ անծանօթներու միջավայրի մը մէջ՝ զոր սովորաբար կը կոչուի «ընկերութիւն»։ Այս շրջանակը կամ միջավայրը, այսինքն ընկերութիւնը մարդոց արարքներուն եւ ընդհանուր ընթացքին օրինաւորութիւնը եւ պատշաճութիւնը հաստատող եւ կամ ժխտող հակասութիւններ ունի. զանոնք «օրէնք» անուանել թերեւս զօրաւոր կերպով որակել պիտի ըլլար։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Արթուն եւ պատրաստ եղէք, որովհետեւ ձեր թշնամին՝ Սատանան առիւծի պէս մռնչելով կը շրջի եւ կլլելու համար մէկը կը փնտռէ։ Հաստատուն հաւատքով դէմ դրէք անոր, գիտնալով որ աշխարհի մէջ բոլոր ձեր եղբայրներն ալ նոյն չարչարանքներէն կ՚անցնին», կ՚ըսէ Պետրոս Առաքեալ իր ընդհանրական առաջին նամակին մէջ. (Ա ՊԵՏՐ. Ե 8-9)։