ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
64 տարեկան էր, երբ Շնորհալին կաթողիկոս դարձաւ. (Սուրբ Ներսէս Դ. Կլայեցի. 1166-1173), թէեւ մարմնով տկար՝ բայց ան նոյն հոգւով եւ եռանդով կառավարեց Հայ Եկեղեցին, ինչպէս երբեմն իբրեւ խորհրդական եւ գոյակից իր եղբօրը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այսօր արդէն իսկ հասած ենք Պարոյր Սեւակի «Որդուս» բանաստեղծութեան վերջին բաժինը, ուր բանաստեղծը կը ցանկայ, որ ապագային, իր զաւակին երիտասարդութեան գոյութիւն չունենան այն բոլոր չարութիւնները, դժուարութիւններն ու անարդարութիւնները՝ որոնք եղած են բանաստեղծին օրով:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Երբ անիկա կը խօսէր, լուսաւոր ամպ մը անոնց վրայ հովանի եղաւ եւ ամպէն ձայն մը եկաւ՝ ըսելով.- Ատիկա է սիրելի Որդիս, որուն հաւներ եմ, ատոր մտիկ ըրէք». (ՄԱՏԹ. ԺԷ 5)։ Սիրելի՜ներ, Աւետարանի այս հատուածը վկայութի՛ւնն է Աստուծոյ սիրոյն եւ թէ Լոյսին՝ սիրոյ միջնորդը ըլլալուն ճշմարտութեան։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Պարոյր Սեւակ կը խորշի գոռոզութենէն, սակայն կողմնակից կը մնայ հպարտութեան, այդ իսկ պատճառով բանաստեղծութեան շարունակութեան մէջ կը խօսի նաեւ ի՛նքն իր անձին մասին. կ՚ուզէ իր սեփական կեանքը որպէս օրինակ ցոյց տալ, ըսելով.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ժողովարանին մէջ մարդ մը կար, որ պիղծ ոգի ունէր իր ներսիդին, որը աղաղակեց ըսելով.- Թող տուր, դուն մեզի հետ ի՞նչ բան ունիս, Յիսո՛ւս Նազովրեցի. միթէ մեզ կորսնցնելո՞ւ եկար։ Գիտեմ թէ ո՛վ ես՝ Աստուծոյ Սուրբը։ Յիսուս սաստեց՝ ըսելով.- Պապանցէ ու ել ատկէ». (ՄԱՐԿ. Ա 23-25)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Արդէն իսկ հասած ենք Պարոյր Սեւակի «Որդուս» բանաստեղծութեան 4-րդ գլուխը, ուր բանաստեղծը կը յորդորէ, թէ ինչպէ՞ս պէտք է ապրիլ աշխարհի մէջ. նախապէս բոլոր գրածները աչքի առջեւ ունենալով, Սեւակ կը յորդորէ.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ինքնաճանաչութիւնը ընտիր յատկութիւն մըն է՝ որ պէտք է ամէն անհատ մշակէ իր մէջ։ Արդարեւ, առանց ինքնաճանաչութեան ուրիշը ճանչնալ՝ օտարը հասկնալ գրեթէ անկարելի՛ է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Պարոյր Սեւակ իր «Որդուս» բանաստեղծութիւնը կը բաժնէ հինգ մասերու եւ մենք այսօր արդէն իսկ կը փորձենք վերլուծել բանաստեղծութեան երրորդ մասը, ուր առաւելաբար բանաստեղծը կը խօսի բարոյական արժէքներու մասին: Այս բաժինը Պարոյր Սեւակ կը յատկացնէ ազնուութեան.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ե. դարու Հայոց գրականութեան կրօնական ազդեցութիւնը ժամանակի պահանջքի բնական արգասիքն էր. տառերու գիւտով Ս. Սահակ Պարթեւ եւ Ս. Մեսրոպ Մաշտոց Վարդապետը կամեցան հայ ժողովուրդը կրօնապէս կրթել, քրիստոնէական բարոյական գաղափարները անոր մէջ հաստատել, եւ անոնք իրենց նպատակին հասան
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Տարօրինակ բան է չէ՞ բանաստեղծութիւնը. ընդամէնը մի քանի էջերու մէջ արձանագրուած բառեր կարելի կ՚ըլլայ մի քանի տասնեակ էջերու մէջ բացատրել եւ հո՛ն է բանաստեղծութեան հիմնական արժէքը. բանաստեղծութիւնը անկատար արուեստ մըն է, որ ընթերցողը ի՛նք աւարտին պիտի հասցնէ, այդ բառերն ու ապրումները յարմարեցնելով իր հոգիին ու ապրումներուն. մենք կը փորձենք վերլուծել Պարոյր Սեւակի բանաստեղծութիւնը, սակայն նոյն տողերն ու խօսքերը իւրաքանչիւրիս համար կրնայ տարբեր իմաստ մը ունենալ եւ այդ ապրումներուն մէջ է, որ իրար կը հանդիպին ընթերցողն ու բանաստեղծը. այդ յոյզերու հասարակաց գիծն է, որ գրողը կը դարձնեն բանաստեղծ:
