Արխիւ

ՀՄԸՄ-ի հիմնադրութեան 100-ամեակին ձօնուած յոբելենական հանդիսաւոր բանակումը եզրափակուեցաւ:
Երեւանի հանդիսաւոր արարողութեան ընթացքին Սփիւռքի նախարար Մխիթար Հայրապետեան ելոյթ մը ունեցաւ:

Կիւմ­րիի մէջ, այ­սու­հե­տեւ ա­մէն ուր­բաթ օր բո­լոր փա­փա­քող­նե­րը կրնան սոր­վիլ հայ ա­ւան­դա­կան ու ազ­գագ­րա­կան պա­րեր: 
«Ար­մէնփ­րէս»ի փո­խանց­մամբ, այս մա­սին կիւմ­րե­ցի­նե­րուն տե­ղե­կա­ցուց «Կա­րին» հա­մոյ­թի ղե­կա­վար, ազ­գա­յին պա­րե­րու բա­նա­հա­ւաք եւ Հա­յաս­տա­նի մշա­կոյ­թի վաս­տա­կա­ւոր գոր­ծիչ՝ Գա­գիկ Գի­նո­սեան:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Միացեալ Նահանգներու նախագահ Տա­նըլտ Թրամփի եւ Ռուսաստանի նա­խագահ Վլատիմիր Փութիլի Հելսինքիի մէջ հանդիպումէն վերջ Ամերիկայի մէջ կայ հա­մընդ­հա­նուր դժգո­հու­թիւն։ 
Այսպէս, վեր­ջին օ­րե­րուն ա­մե­րի­կեան Foreign Policy պար­բե­րա­կա­նը կար­դա­ցող­նե­րուն հա­մար ա­ւե­լի քան պարզ կը դառ­նար, որ ինչ մա­կար­դա­կի դժգո­հու­թիւն մը տի­րէ Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու ներ­քա­ղա­քա­կան մի­ջա­վայ­րին մէջ։

Աշխատասիրեց՝
Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

42. Գլուխ
Այս գլու­խը մար­գա­րէու­թիւնն է խոս­տա­ցուած Մե­սիա­յին, որ պի­տի գայ։ Ե­սա­յի զայն կ՚ա­նուա­նէ Տի­րոջ Ծա­ռան։ Այս­տեղ եւս պատ­գամ է, որ Աս­տուծ­մէ ժո­ղո­վուր­դին կը փո­խան­ցուի, մխի­թա­րա­կան խօս­քեր, խոս­տում­ներ, ինչ­պէս նաեւ ար­տա­յայ­տու­թիւն­ներ։

ՎԱ­ՐԱՆԴ ՔՈՐԹ­ՄՈ­ՍԵԱՆ

Նախորդ գրութեան մէջ խօսեցանք առանց կեղծաւորութեան աղօթելու մասին: Այս գրութեամբ պիտի անդրադառնանք մեր Տիրոջ յայտնած երկրորդ միտքին, որն է ծածուկ կերպով պէտք է աղօթել:

«Հայփոստ» ընկերութիւնը նամականիշ թողարկեց «Արշակ Բ.»ի 150-ամեակին առթիւ:
Երեւանի Օփերայի երդիքին տակ երէկ տեղի ունեցաւ կնքման հանդիսաւոր արարողութիւնը:

Հայաստանի արտաքին գործոց նախարարը տեսակցեցաւ ՄԱԿ-ի ընդհ. քարտուղարին ու տեղակալին հետ:
Զօհրապ Մնացականեան անդրադարձաւ Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրի լուծման վերաբերեալ Երեւանի մօտեցումներուն:

ՆՈ­ՒԱՐԴ ՄԱ­ՏՈ­ՅԵԱՆ ՏԱ­ՐԱԳ­ՃԵԱՆ

Աշխարհի վրայ կա՞յ հայ մարդ, որ չի գիտեր՝ ի՛նչ կը նշանակէ Ս. Էջմիածին: Սրբագործուած այն վայրը, ուր իջաւ Աստուծոյ Միածին Որդին: Անգիտութի՞ւն է, թէ անտարբերութիւն, այն ինչ որ կը կատարուի մեր ժողովուրդի կրօնական հաւատքի բնօրրան Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնի հանդէպ:

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Հարուած մը քարին՝ անշունչին, բայց այնպիսին, որ կարծես շնչաւորի մը ուղղուած ըլլայ: Աչքերէն կրակ կը հոսի, ներսի հուրը այրած է կարծես դէմքին մաշկն իսկ, որ կարմրած, ճառագայթներուն հուրէն այրածի մը կը նմանի. խանձում մըն է ինքնին, ներքին այրում մըն է, որ կը թափի դուրս հարուածներով հաւասար, անհաւասար ու մոլորուն: