Արխիւ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեր ազգը համեմատած այլ երկիրներու, ժապաւէնի ցուցադրութեան մէջ «քիչ» մը յետամնաց է, այնուամենայնիւ այսօր Հայաստանի մէջ, դժբախտաբար, գոյութիւն ունին այնպիսի ժապաւէններ, որոնք անմակարդակ ըլլալով հանդերձ կը գրաւեն մանուկներու եւ պատանիներու ուշադրութիւնը:

Թուրքիոյ Հայոց Պատրիարք Ամեն. Տ. Սահակ Ս. Արք. Մաշալեան նախընթաց օր հիւրընկալեց պոլսահայ խումբ մը լուսանկարիչներ։ Ներկայ էր նաեւ Տ. Շիրվան Քհնյ. Միւրզեան։
Այս առթիւ հիւրերը յայտնեցին, թէ որպէս պոլսահայ լուսանկարիչներ, կազմած են «Պոլիս լուսատու» անուն խմբակը։

Պէյօղլուի սուրբ եկեղեցեաց թաղային խորհուրդի ընտրութեան ընդառաջ՝ թեկնածութիւն առաջադրած վեց խումբերը կը շարունակեն քարոզչական աշխատանքները։ Այս ամբողջին մէջ բաւական ազդու եւ ուշագրաւ նախաձեռնութիւններով հանդէս կու գայ Դեղին խմբակը, որ կը գլխաւորուի համայնքային շրջանակներու համակրելի դէմքերէն Շէյտա Երկանեան-Նանեանի կողմէ։

Արեւմուտքի դերակատարները կը ձգտին ներազդել Հարաւային Կովկասի առկայ գործընթացներուն վրայ:
Ըստ Ուաշինկթընի, Երեւան-Պաքու հաշտութեան գործընթացին մաս պէտք է կազմէ Լեռնային Ղարաբաղի հարցը: ԵՄ կ՚ընդգծէ Շարլ Միշելի մեծ ցանկութիւնը՝ Հայաստանի եւ Ատրպէյճանի ղեկավարները դարձեալ Պրիւքսելի մէջ տեսնելու համար:

Հիւսիսային Ամերիկայի Արեւելեան թեմի Կոմիտաս դպրաց դաս-երգչախումբը ներկայիս կ՚ողջունէ յոբելենական շրջան մը։ Երգչախումբը թեւակոխած է իր հիմնադրութեան 65-ամեակը եւ կը պատրաստուի այս հանգրուանը արժեւորել յոբելենական համերգով մը:

ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Ահաւասիկ եկաւ ամիսներէն մարտը:
Հայաստանի մէջ գարունի աւետաբերներն են՝ թռչուններէն ծիծեռնակը, ծաղիկներէն ձիւնծաղիկը, իսկ ամիսներէն՝ մարտը: Գարունի ազդակը կը հնչէ մարտի մէկին:

Կը տեղեկանանք, որ «Արաս» հրատարակչատունը ներկայիս ընթերցասէրներու տրամադրութեան տակ կը դնէ հետաքրքրական գիրք մը։ «Արա Տինքճեանի երգերը» կը կոչուի այս նոր գիրքը։ Թրքերէն եւ անգլերէն՝ երկլեզու գործ մըն է այս մէկը, որու խմբագիրը եղած է Պուրճու Եըլտըզ։

ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Իմ դարմանումի անունը Զաւէն է՝ Զաւէնիկ:
Ամէն անգամ, երբ կը խճճուիմ տխրութեան ոլորապտոյտներու մէջ կամ բանէ մը կը վախնամ, ինքզինքս կը զգամ անզօր ու անօգնական, կը բռնեմ իմ առջինեկի ձեռքը: 

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Երբեւէ կարելի չէ երեւակայել միանման հասարակութիւն մը, ուր ամէն մարդ ապրի, մտածէ ու գործէ նոյն չափանիշներով եւ տրամաբանութեամբ: Անցեալին ամէն շրջան ունէր գրեթէ միանման մտածողութեան սահմաններ. յստակ քաղաքացիին համոզումները եւ յստակ գիւղացիինը. թէեւ անձէ անձ գոյութիւն ունէին տարբերութիւններ, սակայն անոնց միջեւ գոյութիւն չուէին անդունդներ՝ ինչպէս այսօր, որովհետեւ այսօր չենք կրնար մտածողութեան ճամբով զանազանել գիւղացին քաղաքացիէն, կամ ուսեալը անուսէն, որովհետեւ մեր շուրջ կը տեսնենք քաղաքացիներ՝ գիւղացիին մօտ իսկ գոյութիւն չունեցող յետամնացութեամբ, իսկ շատ անգամ գիւղացիին մօտ կը  տեսնենք իմաստութիւն ու հաւասարակշռութիւն. ուսեալ մարդուն մօտ կը տեսնենք ամէ՛ն տեսակ անկրթութիւն, մինչ դպրոց չյաճախող մարդու մը մօտ գիտակցութիւն ու հասունութիւն. այլ խօսքով քաոսային վիճակ մը պարզապէս: