Արխիւ

Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

«Կիրակի երեկոյ էր, ու դռները փակ էին» (տե՛ս Յհ 20.19):
Կրկնակի պատճառով երեկոյեան երեւցաւ անոնց. առաջին՝ որովհետեւ գիշերով մարդիկ աւելի կը վախնան, երկրորդ՝ քանի որ ցերեկը ցրուած էին եւ հրեաներէն վախնալու պատճառով չէին կրնար միասին հաւաքուիլ. երրորդ՝ որպէսզի ցուցնէ, թէ ձեր մահուան երեկոյին կրնաք զԱստուած տեսնել, իսկ թէ փակ դռներով, որպէսզի ցոյց տայ, թէ նոյն կերպով ալ Կոյսէն ծնայ: 

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Բոլորիս հասարակաց վախը մահն է։ Մահը սարսափի դիմակով կը ցնցէ բոլոր աշխարհը։ Ան ունի բազմաթիւ դիմակներ. ինչպէս՝ քաղցկեղ, երթեւեկի արկած, երկրաշարժ, հրդեհ, ջրհեղեղ, սպանութիւն եւ այլն։ Նոյնիսկ անկողնին մէջ քունի ընթացքին մահանալը կը սարսռեցէ մեզ։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Երէկ անդրադարձայ, որ մենք սկսած ենք մեր մէջէն կորսնցնել մարդկային ամենէն պարզ արժէքները, որոնց տեղը այսօր եկած են գրաւելու ուրիշներ՝ որոնք խոտոր են թէ՛ մարդկութեան եւ թէ՛ մեր ինքնութեան:

Ամեն. Ս. Պատրիարք Հայրը Գումգաբուի երէկուան ընդունելութեան ընթացքին առաջնահերթօրէն անդրադարձաւ այն մարտահրաւէրներուն եւ դժուարութիւններուն, զորս այս շրջանին կը դիմագրաւէ պոլսահայ մամուլը։ «Հայ մամուլը շատ տուժած է համավարակի շրջանին՝ հակառակ, որ շատ էական դեր մը ունի մեր հաւաքական կեանքէն ներս։

Հայաստանեայց Առաքելական Եկեղեցին երէկ մեծ շուքով տօնախմբեց Յիսուս Քրիստոսի Հրաշափառ Ս. Յարութիւնը։ Տօնական աւետիսով ղօղանջեցին եկեղեցիներու զանգակները եւ Հայ Եկեղեցւոյ աշխարհացրիւ հօտի զաւակները զիրար ողջունեցին՝ «Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց» աւետիսով։

Ինչպէ՞ս էր Ս․ Զատկուայ առաջին առաւօտը: Ինչպէ՞ս է Ս․ Յարութեան տօնը։ Հայ Եկեղեցւոյ մէջ Յիսուսի մահուընէն ետք աւանդական Յարութեան սրբապատկերներ չկան։

ՍԵՒԱՆ ՍԵՄԷՐՃԵԱՆ

Պատրաստ ենք Քրիստոսի հրաշափառ Յարութեան տօնին։
Բարութեամբ, խաղաղութեամբ, հաւատք, սէր ու յոյսով ակաղձուն պէտք է կարենալ հասնիլ այս Յարութեան։

ԹՈՐԳՈՄ ԵՊՍԿ. ՏՕՆՈՅԵԱՆ

Կիրակիները, արեգակնային դրութեան ճշգրտութեամբ, կը յաջորդեն իրարու: Բայց կիրակին այն, որուն կը սպասեն երկիր ու մարդկութիւն, կիրակին, որ մեր բոլորին ու ազգի կեանքին մէջ կ՚ուզենք որ անպայմա՛ն ծագի, չէ՛ սովորական շաբթուան մը համարակալուած օրերէն մէկը, այլ է՛ հայ բանաստեղծ Միսաք Մեծարենցի գերագոյն ըղձանքին մարմին տուող պայծառ կիրակին, որ երկրաւորաց հոգիներուն մէջ պիտի բացուի՝ Յիսուս Քրիստոսի Յարութեան այս մեծ տօնին. «Ու կը սպասեմ որ ծագի հոգւոյս պայծառ կիրակին»: Յառա՜ջ Աստուած:

ՆՈՐԱ ԳԱԲՈՅԵԱՆ

Սուրբ Յարութեան տօնը մեր ազգային մշակոյթի կրօնական ամենագլխաւոր բաղադրիչներէն մին է: Մեծ Զատիկը հայ քրիստոնեայ մարդուն դարաւոր հաւատքին սրբազան ծիսակատարութեան եւ տեղ մըն ալ անոր ինքութեան եւ գոյատեւման երթը բնորոշող երեւոյթ է: